روزهای ملی در ایران کارکرد نمادین دارد، شاید فقط یک یادآوری برای فرصت‌هایی است که از آن‌ها بهره گرفته نشده و روز ملی اصناف هم تافته جدا بافته نیست. صنف نماد همبستگی و اتحاد در یک رسته شغلی بوده و بخش بزرگی از اقتصاد خصوصی را به خود اختصاص داده است. ظرفیت اصناف در کشور ما به خوبی به کار گرفته نشده و با توجه به کوچک بودن اقتصاد بخش خصوصی در کشور سهم اصناف در ایران بیش از 7.5 درصد از تولید ناخالص ملی نیست.
روز ملی اصناف در حالی که صنوف با موضوع مالیات دست و پنجه نرم می‌کنند، تحریم و تورم با حیات آن‌ها بازی می‌کند و کشور در شرایط نامطلوب اقتصادی به سر می‌برد، جز تبریک خشک و خیالی و چند پیام و همایش را در بر نخواهد گرفت اما این روز قبل از اینکه برای اصناف روز مبارکی باشد برای دولت‌ها یک گوشزد دوباره است تا از فرصت و ظرفیت اقتصادی این بخش بزرگ اقتصاد به خوبی استفاده کنند، بسیاری از راه‌حل‌های معضلات اقتصادی کشور با حضور اصناف و همراهی آنان در تصمیم‌گیری‌ها حل خواهد شد و اصناف بخشی از مشکل نیستند بلکه بخشی از راه‌حل شرایط اقتصادی فعلی کشور هستند.
بیشتر بخوانید: ۷۰ درصد شکایت مردم نسبت به کالاهای بی‌کیفیت است
400 اتاق اصناف و 7800 اتحادیه و 280 هزار واحد صنفی نشان از آن دارد که با همراهی اصناف در کشور هر کاری را می‌توان انجام داد. طبق برآوردها 9 میلیون شغل در اصناف در جریان است که این نیز با نشان تامین مالی بیش از یک سوم جمعیت کشور از طریق اصناف را حکایت کرده و نباید توان و ظرفیت آن نادیده گرفته شود.
امروزه تشکیل و تقویت انجمن‌های صنفی از نشانه‌های توسعه اجتماعی و سیاسی در یک جامعه است. در چنین جوامعی قدرت از حالت تمرکز خارج شده و به آرامی در سازمانها و نهادهای مردمی توزیع می‌شود و اتحادیه‌های صنفی هم نقش یکی از این سازمانها را بازی خواهد کرد.
روز ملی اصناف، روز بزرگی است، روز اقتصاد دیده نشده و ظرفیتی که مغفول مانده است.
