روحیه همکاری و کار تیمی در ما ایرانیان همواره ضعیف به نمایش درآمده تا آنجا که اعتماد به نفس ملی ما خدشه دار شده و مردم آستانه تحمل و پذیرش خود را تا حدی از دست داده اند. این در حالی است که تاریخ ایران از گذشته دور یا حال پر لست از مشارکت، مهربانی و یاری گری، ادبیات ملی و دینی ما کار جمعی و نتیجه آن را سودمندتر شمرده است.
نشریه یدک رسانه اتحادیه لوازم یدکی از حدود بیست سال پیش با پی گیری و شعار همگرایی صنایع و صنوف خودرویی و تشکل های خودرویی سعی بر ایجاد وفاق، همسویی و کار جمعی نمود. نتایج بسیار عینی نیز حاصل شد در درون اتحادیه ها، گروه ها و شوراهایی تشکیل شد به طور مثال شورای مشورتی غرب، اما نمودهایی نیز نظیر برگزاری پنج دوره نمایشگاه قطعات خودرو در سطح حوزه خودرویی حاصل شد.
سال گذشته بار دیگر و این بار در قالب تشکیل تعاونی نواندیشان صنعت پویا این هدف پی گیری شد و هم چنان دنبال می‌شود. اما اتفاق دیگر این بود که بین ماهنامه قطعات خودرو و اتحادیه تعمیرکاران توافقی صورت گرفت. این توافق در اجراء به دلیل مسائل حقوقی و قانونی ضلع دیگری هم پیدا کرد و تعاونی تعمیرکاران خودرو نیز به آن اضافه شد.
نخستین نمایشگاه «اتومکانیک سپاس» در ایران
گفت وگوها بین اتحادیه تعمیرکاران خودرو و مجموعه رسانه‌ای چکاد (قطعات خودرو) با فراز و فرود پی گیری شد محور اصلی در برگزاری این نمایشگاه ایجاد همگرایی بزرگ در میان اتحادیه‌ها و انجمن‌های خودرویی کشور بود. علیرضا نیک‌آئین رئیس اتحادیه صنف تعمیرکاران خودرو تهران با حسن بشارت‌نیا صاحب امتیاز و مدیر مسئول مجموعه رسانه قطعات خودرو دست همکاری دادند. کار شروع شد و علیرضا نیک آئین که از مدیران صنفی و بسیار فعال است با توجه به موقعیت خود به عنوان رئیس یک اتحادیه صنفی سعی کرد همه اتحادیه‌های خودرویی را به پای یک میز بکشاند. در این راستا قطعات خودرو نیز سراغ انجمن‌ها و سایر تشکل‌های خودرویی رفت که نهایتا 19 اتحادیه و انجمن لبیک گفتند.
تمام این تلاش‌ها به جلسات متعدد با تولیدکنندگان، توزیع کنندگان به خصوص فعالان اتحادیه لوازم یدکی و همچنین انجمن‌های خودرویی منجر شد که با استقبال بسیاری خوبی نیز روبه‌رو شد، همین امر نشان از آغاز یک حرکت بزرگ داشت. تلاش‌ها برای برگزاری یک نمایشگاه و همایش با حضور همه فعالان در اردیبهشت و سپس خرداد و نهایتا تیر به ثمر نشست. ناگفته پیداست برگزاری نمایشگاه خودرویی تا چه حد در فضای سخت اقتصادی و اجتماعی فعلی مشقت بار است. تعدد نمایشگاه‌های خودرو و قطعات خودرو در مراکز استان‌ها و تهران شانس موفقیت نخستین نمایشگاه « اتومکانیک سپاس» را کم می‌کرد اما بالاخره هدف ارزشمند نمایشگاه و تمایز آن با همه نمایشگاه‌های دیگر کارساز شد.
8 تا 11 تیر سرآغازی برای تحول و کارآمد ساز کردن نمایشگاه‌های قطعات خودرو در کشور
نمایشگاه«اتومکانیک سپاس» برگزار شد تا به همگان بگوید نمایشگاه تخصصی یعنی بازدید کننده، غرفه گذار، بانی و مجری همه باید از یک جنس باشند. برگزاری نمایشگاه یک کسب و کار است اما در ایران که هنوز فرهنگ و بسترهای لازم فراهم نشده است. اگر شرکت مسِ فرانکفورت که بیش از 7 دهه است نمایشگاه برگزار می کند می تواند یک کسب وکار پررونق ایجاد کند معنایش این نیست که مسئولان سازمان توسعه صادرات نیز به همه نمایشگاه های ایرانی نگاه درآمدزایی داشته باشند. ما فعلا باید هدف اصلی برگزاری نمایشگاه را توسعه و تقویت شرکت ها و کسب و کارهای خرد و متوسط قرار دهیم. برگزارکننده اغلب نمایشگاه‌های داخلی و منطقه‌ای ایران باید تشکل‌های مربوطه باشند. انتخاب مجری حرفه‌ای حتما لازمه برگزاری موفق است اما سیاست گذاری و مدیریت کار باید با تشکل‌ها و همراهی رسانه‌ها باشد تا نتایج لازم و اثر بخش از نمایشگاه به عالی‌ترین صورت بدست آید.
حضور دکتر محمد مهدی برادران معاونت صنایع عمومی وزارت صمت، در مراسم اختتامیه و بازدید ایشان از نمایشگاه، افتتاح نمایشگاه توسط دکتر حمید محله ای سرپرست؟ و همراهی روسای اتحادیه‌های حامی نشانگر ضرورت و وجه تمایز نمایشگاه «اتومکانیک سپاس» است.
سال آینده از امروز شروع شد
مدیریت آینده بازار لوازم یدکی، سامان دهی و استانداردسازی خدمات واحدهای صنفی تعمیرگاهی، ایجاد ارتباط هدفمند بین تولیدکننده قطعات، بازرگانان و توزیع کنندگان ضرورتی اجتناب ناپذیراست. حرکت جمعی و برنامه مدار بخش خصوصی و نظارت حمایت گرایانه دولت است می تواند با حفظ جایگاه ها و منافع فردی مفید واقع شود.
خودروسازان و رقابت سالم
متاسفانه دو غول بزرگ خودروسازی کشور نتوانسته اند چه در تولید خودرو، چه در خدمات پس از فروش و چه در بازار لوازم یدکی نقش کاملا مفید و مثبت ارائه کنند. طرح هایی نظیر شناسه دار کردن کالاها نیز عملا ورود خودروسازان به تجارت لوازم یدکی را آسان تر و با وجه تمایز و امتیاز بیشتر امکان پذیر کرده است. این رقابت نابرابر حتما باید توسط ذینفعان پی گیری و مرتفع شود.
در هر حال چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه از آینده خود بترسیم یا بی‌تفاوت شویم آینده می آید. اگر خود را برای آن آماده کرده باشیم یا بهتر از آن آینده را آن طور که می خواهیم ساخته باشیم؛ حتما شرایط مناسب، پویایی و پایائی در انتظارمان خواهد بود و اگر نه، آینده بر سرمان هوار خواهد شد.
امید است باهم باشیم. دانش افزایی و ارزش آفرینی کنیم.
