گزارش بازدید از خط تولید مسکوویچ
مسکوویچ با راه اندازی خط تولید خودروهای جدید احیا شد. مراسم راه اندازی خط تولید رسمی با مشارکت شهردار پایتخت سرگئی توبیانین و دنیس مانتوروف وزیر صنعت و تجارت برگزار شد و مطبوعات خبر آن را منتشر کردند. بازدید خبرنگاران بدون حضور مسئولان و نیروهای امنیتی انجام شد و این برای خبرنگاران یک فرصت استثنایی بود.
برای شروع، اجازه دهید اتفاقات ماه های اخیر را یادآوری کنم. پس از اعلام خروج رنو از روسیه در ماه مه، ملک کارخانه رنو واقع در منطقه تکستیلشچیکی به تملک دولت درآمد. در ماه ژوئن، نام تاریخی مسکوویچ به آن بازگردانده شد و به موازات آن، جستجوی فعالی برای یافتن شرکایی برای تولید خودرو آغاز شد.
البته احیای انتشار مسکوویت های چهل و یکم یا تغییرات آن ها غیرممکن است چراکه تمام تجهیزات و ابزار آلات تولید آنها از دست رفته اند، هیچ نقطه امیدی در ایجاد آن ها از نو وجود ندارد. همچنین ادامه تولید مدل های رنو نیز غیرممکن است (تا ماه مارس، داستر، کاپتور و آرکانا شاسی بلند و همچنین نیسان ترانو در اینجا ساخته شدند). اگرچه فرانسوی ها تمام تجهیزات تولید در سایت مسکو را ترک کردند، اما کل بخش نرم افزار را با خود بردند (این مالکیت معنوی است)، و دیگر اینکه عرضه قطعات وارداتی را به طور کامل قطع کردند بنابراین بدون بخشی از قطعات، دیگر نمی توان به مونتاژ ادامه داد.
در نتیجه کل ذخیره قطعات که در کارخانه مسکو باقی مانده بود، به آوتواز (AvtoVAZ) فرستاده شد تا برای نگهداری و تعمیر خودروهای تولید شده در اختیار شبکه خدماتی قرار داده شود. گرچه آثار حضور فرانسوی ها در بازار خودروی روسیه به دقت برداشته شده است اما برچسب تبلیغاتی رنو در مغازه ها هنوز قابل مشاهده هستند و تلاش اینست تابلو ها و لوگوها برداشته شود، حفظ کارکنان شاغل در رنو، حتی بخش های بازاریابی و روابط عمومی لازم است زیرا در مسکوویچ به آنها نیاز است.
وظیفه اصلی دولت مسکو از سرگیری هر چه زودتر تولید بود تا این کارخانه سربار هزینه های شهر نباشد. ما باید به کل تیم ادای احترام کنیم و جستجو برای یافتن یک شریک جدید باعث شش ماه رکورد و بیکاری برای ایشان گردید، به هرحال نباید انتظار معجزه داشت، چراکه شرایط تولید تمام عیار در دسترس نبود و باید مقدمات زیادی فراهم شود.
اولین تولید جدید، شاسی بلند کوچک مسکوویج3 (Moskvich 3) نامیده شد که در اصل شاسی بلند کوچک چینی از کارخانه جک مدل JS4 بود. این اتومبیل بدون تبلیغات عمومی تحت نام تجاری اصلی در بازار روسیه عرضه شد. این شاسی بلند کوچک برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ در چین به نمایش درآمد، و در آنجا JAC Jiayue X4 نامیده شد، اگرچه در واقع نوع بازطراحی شده و گران تر JAC Refine S4 است و در حال حاضر تولید آن متوقف شده است. اکنون این مدل را می توان از فروشندگان برندهای چینی خریداری کرد، اما در بازار رسمی روسیه هیچ تحویل جدیدی از مدل JS4 وجود نخواهد داشت و فقط مسکوویچ 3 وجود دارد. اینکه چرا 3 را برای پسوند مسکوویچ انتخاب کردند میتواند به ایده و شاخص و نوآوری مربوط باشد، شاید نمره ی 1 برای مدلی استفاده شود که از هر حیث برای مسکوویچ قانع کننده و مقبول باشد.
در اظهارات رسمی کارمندان مسکوویچ، نام JAC برده نمیشود و با ظرافت «شریک شرقی» نامیده می شود. تیم مسکو محدوده بسیاری از خودروسازان چینی را مورد مطالعه قرار داد، این انتخاب با مشارکت کاماز انجام شد که در تابستان به عنوان شریک تکنولوژیکی مسکوویچ منصوب شد و از قبل روابطی با JAC در مورد پروژه کامیون های مکان یاب متوسط برقرار کرده بود. به ویژه کاماز یک بخش برای اتوبوس و مینی بوس ایجاد کرد که ریاست آن را الکساندر میگال بر عهده داشت، او پیش از این ریاست جداسازی روسیه از شرکت های PSA و Kiaرا بر عهده داشت. وظیفه اصلی آن آوردن مسکوویچ احیا شده به بازار روسیه، با استفاده از تجربه و قابلیت های کاماز است. تصور اینکه تولیدکننده کامیون های بزرگ چگونه می تواند در اتومبیل های سواری کمک کند، برایم دشوار است، ویژگی های فروش، خدمات و حتی تبلیغات برای اتومبیل ها کاملا متفاوت است.
مسکوویچ ۳ هم سطح مدل های هاوال جولین ( Haval Jolion) یا چری تیگو ۴ است. طول: ۴۴۱۰ میلی متر، عرض: ۱۸۰۰ میلی متر، ارتفاع: ۱۶۶۰ میلی متر، فاصله ی محورها: ۲۶۲۰ میلی متر در برابر ۲۷۰۰ میلی متر برای جولیون و ۲۶۱۰ میلی متر برای تیگو ۴. استاندارد قطر چرخ در طراحی اصلی مسکوویچ3 17 اینچ است و با شاسی بلند جک مدل JS4 تنها در نشان ها و پلاک های نام متفاوت است. برای نشان جلوی مسکوویچ3 از نشان تاریخی AZLK استفاده شد که شبیه یک دندان محاط در بیضی است، برای اتومبیل های چینی همان نشان “JAC” استفاده شد. این تنها تفاوت نشان ها است و سایر قسمت ها همان پلاک JAC را دارند.
نمایندگان شرکت از پاسخ دادن به سئوال { پلاک های نام از کجا آمده اند؟} اجتناب کردند. گرچه معلوم است این پلاستیک ها هم اهل چین هستند و مسکوویچ در تولید آنها نقشی نداشته. شاید هم پلاک نام نامریی ساخته شده است. حتی بر روی باتری 12 ولتی سرب-اسید هم نوشته “ساخته شده در چین”، اما اینگار چیزی ساخته ی روسیه در مسکوویچ پیدا شد، بله، برچسب “واحد کنترل سیستم” نصب شده در زیر صندلی سرنشین جلو با عبارت “ساخته شده در روسیه” تزئین شده است. در واقع، این امر پاسخی ساده لوحانه به انتظار هر گونه بومی سازی جدی در این مرحله است.
تکنولوژی به طور کامل از جکJS4 به مسکوویچ3 منتقل شده. موتور با حجم 1600cc توان تولید قدرت 109اسب بخار و گشتاور 150 نیوتن بر متر اما با انتقال قدرت دستی ترکیب شده است ، بنابراین این نسخه در اولویت نیست. تمام خودروهای دسته اول دارای موتور توربو بنزینی1500cc با توان تولید قدرت 150 اسب بخار و گشتاور۲۱۰ نیوتن بر متر هستند که با یک انتقال قدرت خودکار شش سرعته جفت می شوند. این موتور با بنزین اکتان 92 کار میکند. البته مهندسان کارخانه میگویند موتور برای مسکوویچ ارتقاء یافته و ۱۳۶ اسب بخار توان تولید قدرت دارد و گشتاور تغییری نکرده است.
دیفراسیل جلو است و هیچ مدلی تمام چرخ محرک حتی در چین هم ندارد. برای یک موتور دیزلی یا یک خودروی اتوماتیک نمایشگر میزان مصرف سوخت در واحد مشخص را نمیگذارند و لذا کارخانه یDzhak آن را نمیسازد و مسکوویچ هم چنین نمایشگری را ندارد. سیستم تعلیق عقب ساده و نیمه مستقل است، تمام ترمزها دیسکی هستند. دیسکی بودن ترمزها طلسم ویژه ای برای شریکان سابق رنو بود، چرا که آنها نمی توانستند رنو را متقاعد به نصب ترمز دیسک عقب بر روی Duster یا Arcana کنند.
تجهیزات مسکوویچ ۳: شش کیسه هوا، ترمز ABS، سیستم حفظ تعادل، کنترلگر لمسی تنظیم کننده دمای داخل کابین، یک سیستم رسانه ای با صفحه نمایش ۱۰٫۲۵ اینچی، پنجره ها و آینه های برقی، کنترل کروز، حسگرهای پارکینگ عقب، دوربین دید عقب، یک سیستم دسترسی بدون کلید، یک سانروف و قابلیت تنظیم ارتفاع فرمان. کیفیت پلاستیک داخلی سازگار با محیط زیست است تقریبا مساوی با همان کیفیتی که رنو استفاده میکرد.
برنامه ی مونتاژی که در حال حاضر کارخانه مسکوویچ استفاده میکند ساده ترین فن آوری (DKD) یعنی پیاده سازی سریع است، این بدان معنی است که اتومبیل به طور کامل در چین ساخته شده و به روسیه فرستاده میشود و در اینجا جمع آوری میشود. برای دژاکو-مسکوویچ از خط تولید رنو هیچ استفاده ای نکردند و بلکه در عوض خط جدید کوچکی را در یک کارگاه مجهز کردند.
اتومبیل ها را برروی گاری گذاشته و بصورت دستی در شانزده ایستگاه حرکت میدهند این روش را رنو در 2015 برای تحویل قطعات الکتریکی در کارخانه مسکو با استفاده از تراکتورهای بدون سرنشین معرفی و شروع کرد. در خط مونتاژ کارهای نصب انجام میشود مانند: تابلو برق، تعلیق جلو و عقب، سیستم اگزوز، مخزن گاز، بستن چرخ ها، چسباندن پلاک، پر کردن مخزن مایعات مورد استفاده در اتومبیل. یک پلاک با کد VIN روسی چسبانده میشود که حاوی شناسه کاماز (اولین نمادهای HTS) و شاخص صنعت مدل (۲۱۳۵) است. در پایان از تونل نور برای کنترل کیفیت عبور میدهند.
این یک مونتاژ معمولی و به قول معروف با پیچ گوشتی است بنابراین شکایت از کیفیت خودروها به چینی ها بر میگردد. در بررسی خودروها مشکلاتی مثل شکاف یا موج و موارد دیگر گزارش شده، به هرحال JAC هنوز به چری یا جیلی نرسیده.
تا پایان سال، مسکوویچ قصد دارد ۶۰۰ خودرو را مونتاژ کند که ۲۰۰ خودروی آن الکتریکی هستند. ما هنوز مسکوویچ الکتریکی را مشاهده نکردیم اما گواهی برایش صادر شده است. ظاهر آن دقیقا همان شاسی بلند کوچک مسکوویچ است که یک موتور الکتریکی از فناوری قدرت DY بر روی محور جلو نصب شده است، و یک باتری کششی لیتیوم یونی با سیستم تنظیم حرارت در زیر کف کابین نصب شده است. مشخصات نهایی بعدا اعلام خواهد شد. اما اگر به پارامترهای اصلی نگاه کنید، معلوم می شود که موتور الکتریکی توان تولید قدرت ۱۵۰ اسب بخار و گشتاور۳۴۰ نیوتن متر دارد، ظرفیت باتری کششی ۵۵ کیلووات ساعت که با آن ۴۱۰ کیلومتر را میتوان پیمود.
جزئیات مربوط به پیکربندی ها و از همه مهمتر قیمت ها بعداً علنی خواهند شد. تا کنون تنها می توانید بر روی لیست قیمت اصلی تمرکز کنید که با موتور توربو هم اکنون از ۲٫۱ تا ۲٫۴ میلیون روبل هزینه دارد. البته خودروی الکتریکی به طور محسوسی گران تر خواهد بود. فروش مسکوویت ها باید در ماه دسامبر آغاز شود. هم اکنون این کارخانه در حال تشکیل شبکه فروشنده خود است، اما در مرحله اول فقط در مسکو و منطقه فدرال مرکزی کار خواهد کرد. با این حال، شرکت های اجاره ی خودرو و تاکسی رانی هم میتوانند خریدار باشند، که در حال حاضر فرصت های زیادی برای به روز رسانی ناوگان ندارند. تعجبی ندارد که تمام شاسی بلند ها سفید رنگ شده اند. بنابراین بزودی مسکوویت های جدید را در مراکز شماره گذاری انتظامی خواهیم دید.
بعد از این مرحله، برنامه ها طبق معمول بیشتر میشود. انتقال از خط مونتاژ موقت به نقاله اصلی و دائمی باید تا ماه مارس سال آینده صورت گیرد. پس از آن مدل های دیگری نیز اضافه میشود گرچه از پسماندها بوجود میآیند. برای سال ۲۰۲۳ برنامه ریزی شده تا ۴۰ هزار خودروی بنزینی و ۱۰ هزار خودروی الکتریکی تولید شود. برای تحویل کیت های خودرو در سال های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ بار انداز یوژنی (Yuzhny Port) در مسکو ساخته خواهد شد که بار اصلی آن توسط مسکوویچ فراهم خواهد شد.
اکنون آماده سازی قطعات (CKD) همراه با جوشکاری و نقاشی بدنه و جستجو برای تامین کنندگان محلی آغاز شده است. توسعه مستندات پروژه و آماده سازی تجهیزات لازم در حال انجام است، نصب آن باید در سه ماهه دوم سال آینده آغاز شود. برای سه ماهه چهارم، تولید بدنه های آزمایشی برنامه ریزی شده است و شروع خط تولید باید در سه ماهه اول سال ۲۰۲۴ صورت گیرد. در طول این سال، مسکوویچ قصد دارد به طور کامل از پیاده سازی سریع (DKD) به مونتاژ (CKD) تغییر وضعیت دهد. تولید ۱۰۰ هزار خودرو هدف گذاری شده (به ضمیمه ی ۲۰ هزار «قطار الکتریکی») که تقریباً به طور مساوی بین دو نوع تولید تقسیم خواهد شد.
در نهایت کاماز و مسکوویچ رویای خودروهای خود را بر روی سکوی اصلی روسیه و با درجه بالایی از بومی سازی می بینند. برخی تحقیقات در این زمینه از قبل آغاز شده است و این طرح نشان میدهد پایان سال ۲۰۲۴ تاریخ خوش بینانه ای برای تحقق این رویا است. مسکوویچ قصد دارد مدل های دارای مجوز را فقط تا اواسط سال ۲۰۲۵ تولید کند. در عین حال طبق برنامه ی تدوین شده، اتومبیل های خود نیز صرفاً الکتریکی نخواهند بود. تولید ۱۲۰ هزار خودرو برای سال ۲۰۲۵ برنامه ریزی شده است که از این تعداد تنها ۲۵ هزار خودرو برقی است. آیا این ایده ها اجرا خواهند شد؟ ميخواهم باور کنم…
