توافق بدون تضمین
پیام کتبی ترامپ به ایران درباره برخی پرونده‌ها از جمله هسته‌ای این روزها سرخط خبرهاشده است. گرچه محتوای کامل آن فاش نشده ولی ترامپ در این نامه آمادگی خود را برای مذاکره و احتمال دستیابی به توافق اعلام کرده است.
آنچه از ترامپ برمی‌آید، معامله‌گری است. او در معامله بی‌رحم است و اگر روی جزئیات دقت نشود؛ می‌تواند بهانه جویی کند و امتیازات بیشتر بگیرد. گرچه ترامپ نشان داده می‌تواند از قراردادها و تعهد نامه‌ها شانه خالی کند و حتی زیر امضای خودش بزند. اما در نامه اخیرش خواستار گفت‌وگوی مستقیم و سطح بالا با ایران در ابتدای کار خود شده و موضع بسیار جدی خود را بیان داشته است.
اگر ایران مذاکراه را بپذیرد، امکان دستیابی به توافق وجود دارد؛ اگرچه هیچ تضمینی وجود نخواهد داشت که حتی در صورت دستیابی به توافق، آمریکا به آن پایبند باشد.
بنظر می‌رسد دولت پزشکیان معتقد است ادامه تشدید تنش‌های هسته‌ای به نتیجه نمی‌رسد و ممکن است پرونده ایران در قالب فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد به شورای امنیت ارجاع داده شود. در فصل هفتم مواردی که تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی باشد؛ مشمول تحریم ها و شرایط بسیار سخت‌گیرانه است که غربی‌ها با استفاده از آن می توانند ایران را مجددا در دام تحریم‌های گسترده بین‌المللی گرفتار کنند و ممکن است روسیه و چین در این زمینه به غرب بپیوندند. بدین ترتیب مذاکره می‌تواند راه‌حلی هرچند نامطمئن باشد.
آنچه می‌تواند در این مسیر دست بالا را برای تیم مذاکره ایرانی به ارمغان آورد اوضاع داخلی، اتحاد و انسجام ملی برای مطالبه حقوق مسلم مردم ایران است.
نویسنده : حسن بشارت نیا
