باید توجه داشته باشیم اداره اتحادیه فقط توسط هیئت مدیره امکان پذیر نیست. کمیسیون‌های بازرسی، آموزش، رسیدگی به شکایات و حل اختلاف در کنار هیئت مدیره وظایفی مشخص به عهده دارند. با این حال در صورت ضرورت می توان کمیسیون های دیگری نیز تشکیل داد.
می‌توان و باید شوراهای مشورتی و کار گروه‌های مختلف با ماموریت های ویژه به صورت دائمی یا موقت را بکار گرفت. لازم است در هر رسته شغلی یا حتی مناطق مختلف شوراهای تخصصی ایجاد کرد.
همه این ها باهم یعنی اتحادیه، اداره اتحادیه در حد مدیریت بازار لوازم یدکی کاری است که همگان باید در آن مشارکت کنند. تنها در این صورت ، صنفی پویا و مشارکتی خواهیم داشت. شعار توجه به خرد جمعی با استفاده ایجاد زمینه حضور موثر افراد معنا می‌یابد.وقتی که بحث کارگروه، کمیسیون، شورای مشورتی یا تخصصی مطرح می‌شود؛ در واقع بنا داریم از همه اعضای اتحادیه کمک بگیریم و فقط به هیئت مدیره بسنده نکنیم. افرادی که دانش بیشتری در باب اقتصاد، مدیریت، قوانین تجارت، احکام شرعی کسب وکار دارند کم نیستند. هیئت مدیره بعدی باید از ایشان دعوت به همکاری کند. ماموریت مشخص تعیین و تفویض اختیار نماید. صاحبان تجارب مختلف یا کسانی که به ابزارها و امکانات امروزی مثل رایانه، گوشی هوشمند، پیام رسان‌ها، شبکه‌های مجازی یا افرادی که دانش رسانه‌ای یا روابط عمومی دارند، باید بتوانند به میدان آیند. این وظیفه هیئت مدیره است که دست نیاز و مددخواهی دراز کند.هیئت مدیره محور، هماهنگ کننده و ستادی برای مدیریت اتحادیه است. بدون تردید هیئت مدیره باید با استفاده از نظر کارشناسان تصمیم گیری کند. اتخاذ مواضع قاطع، کارشناسانه و پی‌گیری حقوق اعضای صنف بدون بهره‌مندی از ظرفیت همه اعضای صنف امکان پذیر نیست. این انتقادی شفاف به نوع عملکرد هیئت مدیره های قبلی است.همه جانبه نگری،دوراندیشی و دخالت ندادن روابط شخصی با جایگاه مهم عضویت در هیئت مدیره موجب اعتماد اعضای صنف به هیئت مدیره خواهد شد. آنگاه مقبولیت ایشان در نزد صنف به نقطه قابل قبول خواهد رسید. تنها با همین توصیفات می‌توان امیدوار بود که هیئت مدیره تصمیمات درست می‌گیرد.
دراین میان جای برنامه ریزی و اجرای برنامه‌ها کجاست؟
بحث جوان‌گرایی دقیقا از همین جا مطرح می‌شود. جوان‌ها چابک و پویا هستند. علاوه برخلاقیت، قدرت ریسک پذیری بالایی دارند. ایده‌های جدید، میل به تحول و پیشرفت در جوانان بیشتر دیده می‌شود.جوانترها معمولا با متدها و ابزارهای جدید آشناترند. پس می‌توانند در تدوین و اجرای برنامه‌های درون و برون صنفی وارد شوند.پرواضح است که نباید پیشکسوت ها کنار گذاشته شوند. چراکه به طور طبیعی افراد کهنسال حسابگری بیشتری دارند. سرد و گرم چشیده‌ترند. حسابی خاک بازار رو خورده و کوهی از تجربه هستند. مقبولیت اجتماعی خوبی دارند. پس با تکیه بر جایگاه کاریزماتیک ایشان می‌توان جلوی شتاب‌زدگی و هیجان های غیر مفید را گرفت. اما باید قبول کرد که این افراد نمی‌توانند مثل جوان‌ها فعال باشند.
با ابزارهای روز به اندازه کافی آشنا نیستند. دانش کافی برای استفاده از روش های روز دنیا در کسب وکار و مدیریت اجتماعی را ندارند.نگارنده بر این اعتقاد است که بهتر است صندلی‌های اتحادیه با ترکیبی از افراد پیش کسوت و جوانترها تکمیل شود.
در این صورت چه اتفاقی می‌افتد؟
افراد پیشکسوت اتحادیه با انتقال تجربیاتشان به جوانترها، جانشینان آینده خود را پرورش می‌دهند. هیئت مدیره های بعدی با همین روش قوی و کارآمدتر خواهند شد. به جز جانشین پروری، حضور جوانترها فواید دیگری نیز دارد.جوانترها درمسائل اجرایی قوی‌ترند. می توانند امور را با سرعت و جدیت بیشتری پی‌گیری کنند. هیئت مدیره، کمیسیون ها، شوراها، ستادها و کارگروهای اتحادیه باید ترکیبی از جوانترها و پیشکسوت ها باشد.در این صورت برای برنامه ریزی، کارشناسی، تعامل با سایر اتحادیه ها واتاق اصناف، گفت وگو با وزارت صمت، وزارت دارایی، مجلس، شهرداری و هرنهاد دیگری انتخاب‌های بیشتر و مناسب تری خواهیم داشت. این نکته رو هم بگویم: منظور از جوانان تعریف متداول وزارت ورزش و جوانان نیست.
در آن تعریف هر کسی که در بازه 18 تا 35 سالگی قرار دارد؛ جوان محسوب می‌شود. اگر قرار باشد جوانان با این سن و سال سکان‌دار امور اتحادیه باشند، به طور طبیعی کل صنف به اتحادیه بی اعتماد خواهند شد.منظور از جوان‌گرایی رجوع به افرادی است که بین 35 تا 55 سال دارند. این اشخاص شور و هیجان 18 سالگی و خامی و بی تجربگی 25 سالگی را پشت سر گذاشته و به نقطه‌ای رسیده‌اند که ثبات شخصیتی دارند برای خودشان منزلت قائلند. در کسب وکار هم تجربه قابل توجه ای دارند. این افراد فرصت مناسبی برای کسب دانش در دانشگاه ها یا سایر مراکز علمی را داشته اند. پس می‌توانند مدیران، مشاورین و مجریان شایسته ای در اتحادیه باشند و صنف لوازم یدکی را متحول کنند.
