به گزارش سایپانیوز، شاید هیچ چیز برای یک خودران [خودروی بدون نیاز به کنترل راننده] مهمتر از آن نیست که تشخیص بدهد، در اطراف خودرو چه می گذرد و از آن مهمتر، تصمیم های آنی است که مانند یک انسان باید در لحظه بگیرد.
امروزه، خودروهای خودمختار یا خودران تکیه زیادی روی حسگرها [سنسورهای] بسیار متعدد و متنوع دارند. اکثر سامانه های امروزی ترکیبی از حسگر، دوربین، رادار و لیدار [LiDAR یا رادارهای لیزری که مسافت را از طریق رفت و برگشت نور لیزر اندازه می گیرند] را به خدمت می گیرند تا حس درستی از پیرامون خودرو ایجاد کنند. پرازشگر اصلی خودرو هم تمامی این داده های رسیده از ابزارهای نامبرده را تجزیه و تحلیل می کند تا بهترین تصمیم در لحظه امکان پذیر شود. بدون این داده ها، امکان طی مسیر به شکل امن تقریباً غیرممکن است. خودروهایی که سامانه های حسگر بیشتری دارند، ایمنی و رفتار بهتری ایجاد می کنند اما در حال حاضر هیچ سامانه ی بدون نقصی وجود ندارد.
متأسفانه، این سامانه ها به راحتی فریب می خورند و به صفر رساندن خطا در آنها در حال حاضر با دانش امروزی امکان پذیر نشده است. یک شوخی ساده روی علائم راهنمایی و رانندگی در مسیر خودروها که یک کودک هم به راحتی آن را تشخیص می دهد، برای پیچیده ترین سامان های امروزی هم قابل تشخیص نیست و گاهی معنی بعضی از علائم با قرار گرفتن چند شاخه درخت در مقابل این تابلوهای راهنمایی و رانندگی عوض می شود.
محققان مؤسسه روبُست نت RobustNet Research Group از دانشگاه میشیگان از جمله دانشمند کامپیوتر این مؤسسه، شی آلفرد چن Qi Alfred Chen هم با آزمایش های خود نشان داده اند که سامانه های مجهز به لیدار هم به راحتی به اشتباه می افتند و موانعی را می بینند که اصلاً وجود خارجی ندارد. اگر چنین اتفاقی بیفتد، ترمز ناگهانی خودرو می تواند باعث ترافیک شدید یا حتی تصادف شود.
سامانه های لیداری دو بخش اصلی دارند، بخش سنسورها و بخش ماشین یادگیری که داده های رسیده از حسگرها را پردازش می کند. سامانه لیدار نور لیزری به اشیا می تابد و با اندازه گیری سرعت بازگشت نور، مسافت خودرو از اشیا اطراف سنجیده می شود. زمان رفت و برگشت این نور لیزری با عنوان «زمان پرواز» time of flight هم شناخته می شود. این سامانه در هر ثانیه، ده ها هزار پرتو را ساتع می کند. ماشین یادگیری هم پالس های برگشتی را پردازش می کند و به کمک آن اشیا اطراف و فاصله آنها را از خودرو اندازه گیری می کند. کار این سامانه شباهت زیادی به سیستم شنوایی خفاش ها دارد که با ارسال امواج صوتی فاصله اشیا را اندازه گیری می کنند. فقط مشکل این جا است که می توان این پالس ها را به غلط انداخت. برای فریب این سامانه، کافی است فرد یا شیئی به عمد یا به اشتباه، پالس هایی را از جنس همین پرتو به سمت خودرو ارسال کند. البته این نکته هم شایسته یادآوری است که نمی توان سنسورهای یک لیدار را طوری به غلط بیندازیم که در مقابل خود «خودرو» «ببیند» چون سیگنال های ارسالی و دریافتی با سرعت یک میلیاردم ثانیه در حرکت هستند. برای به اشتباه انداختن این سامانه هم لازم است سنسورها داده های غلط ارسال کنند هم پردازشگر ماشین یادگیری به اشتباه بیفتد. با این حال محققان آزمایشگاه اُپن اِی آی OpenAI موفق شده اند این ماشین های یادگیری را در خوانش علائم راهنمایی و رانندگی به اشتباه بیندازند. در این پژوهش سامانه لیدار آپولو Apollo از بایدو Baidu که با خودروسازان فورد و ولوو کار می کند به اشتباه بیندازند.
این تحقیقات به این منظور انجام می شود که به تدریج اشتباه های ماشین یادگیری به تدریج تصحیح شوند و قابلیت های فناوری های جدید بالاتر برود.
