به گزارش سایپانیوز، یکی از چالش های فوری جهانی، تأمین غذای کافی برای جمعیت رو به رشد انسان ها است. موضوع زمانی چالشی تر و پیچیده تر می شود که همین تولید غذا یکی از عوامل گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی است. همین تغییرات آب و هوایی هم باعث می شوند که در برخی از نقاط و نواحی جهان تولید غذا روز به روز دشوارتر شود.
در پژوهش جدید مشخص شده است که بیش از 35 درصد از گازهای گلخانه ای تولیدی دست بشر، به خاطر فعالیت های تولید غذا است.
به بیان دقیق تر، اگر سهم عوامل مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، در تولید گازهای گلخانه ای، تولید گوشت، ماکیان [مرغ و سایر پرندگان خوراکی] و لبنیات، غلات و مراتع مورد نیاز برای تغذیه آنها 57 درصد سهم دارند. تولید محصولات کشاورزی برای تغذیه انسان 29 درصد و 14 درصد باقیمانده صرف تولید محصولات کشاورزی است مثل پنبه و لاستیک [rubber] است که مصارف غیرتغذیه ای دارند. یعنی فعالیت های کشاورزی برای تغذیه حیوانات اهلی بیشتر از فعالیت های تولید محصولات کشاورزی برای تغذیه انسان گاز گلخانه ای تولید می کنند. هر چقدر رژیم غذایی مردم به سمت محصولات گیاهی پیش برود و از مصرف غذاهای گوشتی کاهش پیدا کند، در کاهش تولید گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین هم اثر بهتری دارد.
در حال حاضر ابزارهای اندازه گیری زیربخش های مرتبط با این موضوع بسیار پراکنده است و به جای اندازه گیری یک یا چند عامل باید یک چارچوب برای مدل سازی و بانک اطلاعاتی از همه عوامل مؤثر ایجاد می شد که دانشمندان دانشگاه ایلینویز ایجاد چنین چارچوبی را برعهده گرفتند. این چارچوب به آنها امکان برآورد متوسط سالانه آلاینده های جهانی از جمله دی اکسید کربن، متان و اکسیدهای نیتروژن به ویژه در بخش تولید و مصرف محصولات کشاورزی و دامی غذای انسان را داده است. از آن جایی که این پژوهش از سال 2007 شروع شد و تا سال 2013 ادامه یافت، مقایسه آمار در این سال ها در این چارچوب فراهم شده است.
به طور کلی چهار زیربخش تولید محصولات غذایی انسان و دام سالانه به طور متوسط 17.3 میلیارد تن دی اکسید کربن تولید می کنند.
از طرفی چون انسان ها جنگل ها را به زمین کشاورزی تبدیل کرده اند، یعنی درختان که یکی از عوامل اصلی ذخیره کربن و کاهش آلاینده های کربنی هستند به تدریج کاهش یافته اند و اثر مضاعف بر آلاینده های کربنی گذاشته اند. در حال حاضر زمین های کشاورزی 29 درصد از گازهای گلخانه ای در بخش تولید غذا را برعهده دارندو 38 درصد هم به خاطر فعالیت های مدیریت مراتع است. دامپروری حدود 21 درصد از این گازهای گلخانه ای در بخش تولید غذا را برعهده دارند. دلیل آن هم متان حاصل از دستگاه گوارش نشخوارکنندگان مثل گاوها است. 11 درصد باقیمانده به دلیل فعالیت های معدنی، ساخت و ساز و انتقال کودها، آفت کش ها و فرایندهای پردازش غذا است که انرژی مصرف می کنند.
در بین غذاهای انسان، تولید گوشت گاو و گوساله بیشترین سهم را در بین غذاهای انسانی دارد. 25 درصد از گازهای گلخانه ای حاصل از تولید غذا را تولید گوشت گوساله به وجود می آورد. شیر گاو 8 درصد و گوشت خوک 7 درصد.
در بین محصولات کشاورزی گیاهی که غذای انسان را تشکیل می دهند، برنج بیشترین تولید کننده گاز گلخانه ای است و مسئول ایجاد 12 درصد از کل گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید غذا است. گندم 5 درصد، نیشکر 2 درصد.
در بین مناطق مختلف دنیا، آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی بیشترین تأثیر [23 درصد] را در تولید گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید غذا را ایجاد می کنند. البته این بخش از زمین تولید محصولات کشاورزی برای غذای گیاهی بیشتر از غذای گوشتی در تولید گازهای گلخانه ای مؤثر است. آمریکا جنوبی با 20 درصد مقام دوم را به خود اختصاص داده است. برعکس آسیا، تولید غذای گوشتی بیشتر از گیاهی در این منطقه آلایندگی ایجاد می کند.
در بین کشورها، چین، هندوستان، اندونزی بیشتر از بقیه کشورها در تولید گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید غذا مؤثرند (به ترتیب 7، 4، و 2 درصد) در تولید گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید غذای گوشتی کشورهای چین (8درصد)، برزیل (6درصد)، ایالات متحده (5درصد) و هندوستان (4درصد).
تولید غذا برای دامپروری 6 برابر تولید غذا برای انسان نیاز به زمین کشاورزی دارد. انسان 18 میلیون مایل مربع (4.6 میلیارد هکتار) را برای تولید غذا مورد استفاده قرار می دهد که 31 درصد از کل زمین است [بدون در نظر گرفتن بخش هایی که زیر برف و یخ پنهان هستند] از این 18 میلیون مایل 30 درصد به کاشت غلات، 70 درصد به مراتع تغذیه دام اختصاص دارد.
13 درصد از زمین های کشاورزی به تولید غذا انسان و 77 درصد به تولید غذای دام اختصاص دارد. 10 درصد باقیمانده هم محصولات کشاورزی غیرغذایی مثل پنبه و تنباکو غیره.
از این رو بهتر است که رهبران سازمان ملل توجه به تولید غذا به روش دوست دار محیط زیست را در اولویت های خود قرار دهند.
