اعتماد بین فروشنده و مصرف کننده اصلی ترین سرمایه کسبه بوده و هست. اما امروز برخی به بهانه‌های واهی یا کوتاه اندیشی یا سوء نیت این سرمایه عظیم را نادیده گرفته و منافع کوتاه مدت و شخصی را بر انتفاع بلند مدت و مستمر و منافع گرو‌هی ترجیح می دهند.
کسبه قدیمی اعتقاد داشتند پول همیشه بدست می‌آید اما آبرو در طول زمان کسب شده و اگر مراقبش نباشی و از دست برود؛ دیگر برنخواهد گشت.هیچ کار غلطی به خاطر این که همه گیر شده؛ مباح یا درست نمی‌شود. بد، بداست و خوب، همیشه خوب خواهد بود. در بازار لوازم یدکی نباید اجناس فیک یا کم کیفیت با این گستردگی وجود داشته باشد. مردم انتظار دارند فروشندگان امین و درستکار باشند. چطور است که عده ای با سوء استفاده از ناآگاهی مردم کالایی را با ظاهری شبیه یک کالای دیگر و برند معتبر می فروشند؟
به نظر من موضوع تقلب از سه جنبه خسارت بار است:
نخست مسئله فرهنگی است.بی اخلاقی و عدم پایبندی به شریعت و انسانیت موجب ورود، توزیع و عرضه کالای تقلبی می شود. این زنجیره شرارت و بی اخلاقی ادامه می‌یابد و شخص متضرر نیز به نوبه خود به سمت کم فروشی و خلاف کاری در حرفه خود خواهد رفت و بخشی از مسئولیت آن دامن گیر حلقه اول خلاف کاران است.جنبه دوم مسئله از بعد قانون و دستگاه های مسئول است. اگر کالایی از کارخانه یا کارگاهی خارج می شود یا از گمرک ترخیص می‌شود به طور طبیعی معنایش استاندارد بودن، سالم و قابل استفاده بودن از هرجهت است. باید قیمت مشخصی یا حداقل کف و سقفی هم برایش تعیین شود. که حسب شرایط بازار و مکانیزیم های معمول در همان محدوده قیمتی به فروش برسد. ادارات و سازمان های عریض و طویلی مثل استاندارد، وزارت اقتصاد و دارایی، وزارت صمت، سازمان حمایت، تعزیرات، دستگاه قضایی، نیروی انتظامی و ده‌ها دستگاه دیگر ماموریت ذاتی و اصلیشان همین است. اگر کارگاه زیر پله ای داریم، اگر قاچاق هست، اگر زد و بند وجود دارد حاکمیت باید پاسخگو باشد. والا پای مردم می لغزد و همان مسئله فرهنگی و زنجیره شرارت و بدی تشکیل می‌شود. در این صورت غیر از مردم، دامن مسئولین نیز آلوده به بزه های انجام شده خواهد بود.جنبه سومی هم قابل بیان است و آن موضوع اطلاع رسانی، آموزش و مطالبه گری است. رسانه های عمومی باید مردم را نسبت به حقوق و مسئولیتشان به طور همزمان آگاه کنند. حاکمیت باید روابط اجتماعی و حقوق شهروندی، تکالیف متقابل دولت و مردم را از دبستان تا عالی ترین سطوح آموزش دهد. علاوه براین آموزش های رسمی در سطح عمومی نیز باید مردم را آگاه کنند. مردم نیز باید مطالبه گر باشند.
این برای مردم سخت و توام با هزینه و مشکلات خواهد بود اما جامعه اصلاح نخواهد شد مگر اینکه مردم بخواهند،بدانند و مطالبه کنند.
