سید ابوالفضل نژادحسینی، از همکاران صنفی که در حوزه لوازم یدکی و رسته بلبرینگ فعال هستند، دارای طبعی لطیف و شاعر نیز می‌باشند. ایشان در سال 1402 مجموعه شعر “هوای وصل” را منتشر کردند که طبع لطیفشان و روحیه طبیعت‌دوستی و حضور در طبیعت در بیت‌ها به چشم می‌آید. اما در برخی موارد انگار دقت کافی به خرج نداده‌اند. گاه می‌بینیم که تک بیتی را سروده‌اند که می‌توانست بیشتر و کامل‌تر باشد، در کنار این اما برخی از اشعار مانند “افسانه‌آبک” بسیار طولانی هستند. شاید لازم بود شاعر با تعمق بیشتری و صرف زمان طولانی‌تری برای ویرایش اشعار، این مجموعه را منتشر می‌کرد.
اشعار ایشان برخی آئینی، برخی با رویکردی انتقادی و تعدادی هم در وصف طبیعت، به‌ویژه طبیعت رودبار قصران و اطراف آن می‌باشد. البته خود شاعر این مجموعه در مقدمه هم بیان کرده‌اند که من خود را شاعر نمی‌دانم و این دل‌نوشته‌ها تنها یادگاری برای آیندگان است. البته شکست‌نفسی از عادات ما ایرانیان است. هرچند انتهای مقدمه را با بیتی از اقبال لاهوری به پایان برده‌اند:
«شعر را مقصودا گر آدم‌گریا ست
شاعری هم شیوه پیغمبریا ست»
بیان این شعر با آن شکسته‌نفسی کمی ناهمگون است، هرچند برخی بزرگان، شاعری را نوعی پیامبری می‌دانند و الهام‌بخش. شبیه آنچه اقبال نیز در این بیت گفته است. همین‌طور ادبیت و همنشینی با قلم و طراوت طبع، در اشعار و نیز وجود ایشان به چشم می‌آید.
به‌گونه‌ای که در قالب یک تک‌بیتی سروده‌اند:
«اگر باشد کسی را عقل و احساس
خدا را بیانداز گل‌های گیلاس»
همین بیت‌شان نشان از طبع لطیف و سنجش‌گرایشان دارد. باشد که این کتاب مقبول خوانندگان افتد. ایشان در مقدمه هم ذکر کرده‌اند که نیازمند نظرها و راهنمایی‌های دلسوزانه خوانندگان هستند. پس خالی از لطف نیست که کتاب ایشان را بخوانیم.
یکی از دوبیتی‌های ایشان که در پشت جلد هم آمده است را در زیر می‌خوانیم:
«در این دنیا که برعکس است و برعکس
زمان ماندَ بجا یک عکس و یک عکس
چونیکو بنگری برعکسمای دوست
تو عبرتها بگیریا ز همین عکس»
این مطلب از قطعات خودرو شماره 47 گرفته شده است.اگر این مطلب برایتان جالب بود، دیگر مقالات ماهنامه قطعات خودرو را از دست ندهید. شماره های دیگر در انتظار شماست!
