اتحادیه صنف فروشندگان لوازم یدکی خودرو و ماشین آلات تهران از نظر تعداد اعضا یکی از پر شمارترین اتحادیه های صنفی تهران است .
واحدهای صنفی عضواتحادیه لوازم یدکی اغلب در منطقه چراغ برق شامل 5 خیابان اصلی قراردارند.
خیابان های اکباتان، ملت ، امیرکبیر و سعدی یک چهار ضلعی تشکیل می دهند که تمرکز حداکثری اعضای صنف درون و اطراف آن قرارگرفته است.
در خیابان قزوین تا سه راه آذری و از آن جا تا 45 متری زرند و اطراف آن بخش متمرکز دیگری از صنف قرار گرفته است که اغلب فروشندگان قطعات یدکی ماشین آلات راهسازی، معدنی و عمرانی هستند.
خیابان خاوران تا گردنه تنباکویی نیز تعداد فراوانی فروشنده لوازم یدکی خودروهای سنگین و سبک را در خود جایی داده است.
بسیاری از مناطق در تهران مثل خیابان دماوند، تهرانپارس، مسعودیه، افسریه و چند نقطه دیگر نیز شاهد تمرکز فروشندگان لوازم یدکی است.
واحدهای صنفی یاد شده فروشگاهی هستند برخی دارای پروانه کسب معتبر و برخی نیز بدون پروانه کسب هستند. تعداد پرشماری فعال در زمینه توزیع لوازم یدکی وجود دارند که به صورت شرکت، دفترپخش، شراکت یا سرپایی کار می کنند.
کثرت فعالان شبکه توزیع لوازم یدکی دلایل مختلفی دارد و نتایج متفاوتی به بار آورده است. این حجم فعالان در شهرهای بزرگی مثل تبریز، اصفهان و مشهد نیز وجود دارد. گرچه تمامی مراکز استان‌ها و بیش از 300 شهرستان تعداد واحدهای تحت پوشش آنها به قدری زیاد است که اتحادیه مستقل لوازم یدکی دارند. در بیش از 700 شهر نیز واحدهای صنفی فروشنده لوازم یدکی در سایر اتحادیه های عضو هستند.
بازار پر اشتغال لوازم یدکی صرفا به خودروهای در حال حرکت قطعه نمی‌فروشد بلکه بخشی از قطعات خودروسازان نیز از این بازار تامین می‌شود.
غیر ماشین آلاتی مثل لودر، بولدوزر، چرثقیل و لیفتراک تقریبا تمامی تجهیزات عمرانی، معدنی، ساختمانی، فرودگاهی، راه آهن، کشتیرانی و اغلب خودروها و تجهیزات نظامی نیز با بازار لوازم یدکی مرتبط هستند.
خطوط تولیدی در تمامی صنایع مادر، بزرگ، متوسط و کوچک و حتی کالاهای تولیدی آنها که عنوان ماشین بر آنها صدق می‌کند یعنی دارای نوعی از حرکت هستند در قطعات خاصی مثل بلبرینگ، تسمه، ساچمه، زنجیر و نظایر آن از سوی بازار لوازم یدکی تامین می‌شوند.
چنین بازاری نمی‌تواند کوچک یا کم اهمیت یا غیر مفید باشد. تکانه‌های که در تامین بازار یا گردش پول یا نرخ ارز بوجود می‌آید در این بازار و به تبع بازارهای مرتبط با آن تنش ایجاد می‌کند.
اکنون سوالات زیادی مطرح می شود:
- مدیریت چنین بازاری نیاز به چه چیزهایی دارد؟
- سهم اتحادیه‌های لوازم یدکی چقدر است؟
- تامین مالی این بازار چگونه انجام می‌شود؟
- ابعاد این بازار برای مدیران دولتی تاچه حدی روشن است؟
- دانش، تجربه و مهارت در این بازار تا چه اندازه ضروری است؟
واقعیت این است : باید این بازار که حلقه قبل از آن، تولید و واردات کالاهای آماده مصرف یا نیم ساخته است و حلقه‌های بعدی آن صنوف تعمیرگاهی، فنی و صنایع مختلف هستند؛ نیاز به بازشناسی و ساماندهی دارد. اما این کار نباید نظم موجود را برهم زده یا کارکردهای بازار را مختل کند که چنانچه اختلالی پیش آید دامنه آن بسیار گسترده و ناشناخته است.
