ایران ۱۳ میلیون شاغل کم دارد: ضرورت برنامهریزی برای اشتغالزایی
طبق گفته علی حسین شهریور، دبیرکل خانه تعاونگران، اقتصاد ایران با جمعیت بالغ بر ۸۵ میلیون نفر تنها ۲۴ میلیون شاغل دارد. این آمار نشاندهنده شکاف قابل توجهی در بازار کار است، زیرا برای رسیدن به وضعیت مطلوب، تعداد شاغلین باید به ۳۵ تا ۳۷ میلیون نفر برسد. این نقیصه نه تنها بر رشد اقتصادی تاثیرگذار است، بلکه میتواند منجر به افزایش بیکاری، کاهش درآمد خانوارها، کاهش کیفیت زندگی و افزایش فقر شود.
چالشهای موجود در بازار کار ایران
نسبت جمعیت به شاغلین در ایران ۳.۶ است، در حالی که این نسبت در سطح جهانی ۲.۲ میباشد. این تفاوت معنادار بیانگر بهرهبرداری ناکافی از نیروی کار و مشکلات جدی در ساختار اقتصادی و اجتماعی کشور است. علاوه بر این، کیفیت مشاغل نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. شغلهایی که دستمزد پایین دارند یا فاقد مزایای اجتماعی هستند، نمیتوانند به طور مؤثر افراد را از زیر خط فقر خارج کنند.
راهحلها برای افزایش اشتغال
برای رفع این مشکل، دبیرکل خانه تعاونگران پیشنهاداتی را برای افزایش تعداد شاغلین مطرح کرده است. مهمترین راهکارها شامل:
- توسعه برنامههای اشتغالزایی: ایجاد مشوقهای مالیاتی برای کارفرمایان و حمایت از کسبوکارهای کوچک و متوسط میتواند به افزایش اشتغال کمک کند.
- آموزش و مهارتآموزی: برگزاری دورههای آموزشی متناسب با نیازهای بازار کار و تقویت همکاری میان دانشگاهها و صنایع به ایجاد نیروی کار ماهر کمک میکند.
- دسترسی به منابع مالی: تسهیل دسترسی به منابع مالی و فراهم کردن تسهیلات برای کارآفرینان میتواند به رشد کسبوکارها و ایجاد شغلهای جدید منجر شود.
- سرمایهگذاری در زیرساختها: تقویت زیرساختهای اقتصادی و ایجاد مناطق آزاد تجاری میتواند به جذب سرمایهگذاری خارجی و ایجاد فرصتهای شغلی جدید کمک کند.
حمایت از گروههای آسیبپذیر
شهریور همچنین بر اهمیت حمایت از گروههای آسیبپذیر مانند زنان، جوانان و افراد دارای معلولیت تأکید کرده است. ایجاد برنامههای حمایتی برای این گروهها میتواند به افزایش مشارکت آنها در بازار کار کمک کند.
نقش فرهنگسازی و آگاهیبخشی
دبیرکل خانه تعاونگران افزود که دستگاههای فرهنگی، به ویژه صدا و سیما، باید برای افزایش آگاهی عمومی در مورد اشتغال و معرفی مشاغل فعال شوند. همچنین اطلاعرسانی درباره مهارتآموزی و تشویق به فرهنگ کار و کارآفرینی میتواند انگیزه بیشتری برای ورود افراد به بازار کار ایجاد کند.
نمونههای موفق در اشتغالزایی
در بسیاری از کشورها، سرمایهگذاری در بخشهای تولیدی، فناوری و کشاورزی باعث رشد اشتغال شده است. برنامههای حمایتی از کسبوکارهای کوچک و متوسط نیز توانسته است بستر اشتغالزایی برای اقشار کمدرآمد و آسیبپذیر فراهم کند. کارشناسان معتقدند که دولتها با ارائه آموزشهای مهارتی، تسهیل شرایط کارآفرینی و تقویت زیرساختهای اشتغالزایی میتوانند در کاهش فقر و ایجاد اشتغال پایدار نقش مؤثری ایفا کنند.
نتیجهگیری
در نهایت، ایجاد اشتغال یکی از اصلیترین ابزارها برای مبارزه با فقر و رشد اقتصادی است. برای رفع مشکلات موجود در بازار کار ایران، همکاری نزدیک بین دولت، بخش خصوصی و تعاونیها و همچنین تشکلهای مردمنهاد ضروری است. این همکاریها میتواند به ایجاد فرصتهای شغلی پایدار، بهبود کیفیت زندگی مردم و در نهایت کاهش فقر کمک کند.