کارشناس صنعت خودرو، داوود اسماعیلی، در گفت‌وگویی با خبرخودرو به مشکلات اساسی در صنعت خودروی ایران اشاره کرد و تأکید داشت که تا زمانی که کشور پلتفرم خاصی برای طراحی و تولید خودرو نداشته باشد، نمی‌توانیم ادعایی در زمینه تولید خودروهای هیبریدی و برقی داشته باشیم. او معتقد است که صنعت خودرو در ایران نیازمند آزمون و خطا است و تا زمانی که این فرآیند به درستی انجام نشود، مشکلاتی مانند خطرات برق‌گرفتگی، خالی شدن شارژ باتری‌ها و حتی انفجار باتری‌های لیتیومی در خودروهای برقی ممکن است پیش بیاید.
اسماعیلی با استفاده از یک مثال مشابه، اشاره کرد که مانند تولید اورانیوم در افغانستان یا زعفران در بمبئی، در ایران نیز به دلیل نداشتن زیرساخت‌های لازم، تولید خودروهای با کیفیت نمی‌تواند به صورت گسترده انجام شود. به گفته او، با بستن درهای کشور به روی واردات خودرو و اجبار مردم به خرید محصولات بی‌کیفیت داخلی، مسئولیت این وضعیت به عهده سیاست‌گذاران و مدیران صنعتی خواهد بود.
این کارشناس صنعت خودرو همچنین افزود که به جای تمرکز صرف بر تولید خودروهای هیبریدی و برقی که در حال حاضر بستر مناسبی برای تولید آن‌ها در ایران وجود ندارد، بهتر است از ظرفیت‌های دیگر کشور، مانند تولید نفت، استفاده شود. او توضیح داد که در حالی که کشور ایران به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان عمده نفت در جهان شناخته می‌شود، شاید بهتر باشد این منابع به نحو مؤثرتری در صنعت خودروسازی کشور بهره‌برداری شوند.
اسماعیلی در ادامه به نقشی که وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) می‌تواند در هدایت صنعت خودروسازی ایران ایفا کند، اشاره کرد و گفت: اگر وزارت صمت رویکردی درست و نظارتی مؤثر بر صنعت خودرو داشته باشد، می‌تواند این صنعت را به سمت توسعه پایدار هدایت کند. به عقیده او، یکی از مشکلات اساسی در خودروسازی کشور، نگاه انحصاری به تولید قطعات داخلی است. او مثال زد که وقتی یک خودرو در ایران اوراق می‌شود، شما پرچم ۵۰ کشور مختلف را در قطعات آن می‌بینید، چرا که صنعت خودروسازی در دنیا به‌عنوان یک صنعت جهانی با برندهای مشخص شناخته می‌شود. اما در ایران، سیاست‌گذاران انتظار دارند که تمام قطعات خودرو در داخل کشور تولید شود که این خود می‌تواند یکی از دلایل ضعف کیفیت خودروها باشد.
در نهایت، اسماعیلی نتیجه‌گیری کرد که برای پیشرفت و رقابت‌پذیری در صنعت خودروسازی، باید به خودرو به‌عنوان یک محصول جهانی نگاه کرد که کشورهای مختلف در تولید آن دخیل هستند و بر تولید انحصاری قطعات داخلی تأکید نکرد. به این ترتیب، خودرو باید به‌طور کلی به‌عنوان یک محصول جهانی با مشارکت و همکاری کشورهای مختلف در تولید قطعات و فناوری‌های آن در نظر گرفته شود.
