، امیرحسن کاکایی، کارشناس خودرو، به مقایسه وضعیت صنایع نظامی و خودرویی ایران پرداخته است. او توضیح می‌دهد که در صنایع نظامی به ویژه در حوزه موشکی، پروژه‌ها به طور متمرکز و با مدیریت ثابت پیش می‌روند و یک پروژه می‌تواند سال‌ها تحت سرپرستی یک مدیر باشد. این ثبات مدیریتی باعث می‌شود که روند پیشرفت پروژه‌ها بیشتر و بهتر مدیریت شود.
در مقابل، در صنعت خودرو، به دلیل تغییرات مکرر در سطح مدیریتی و سیاست‌گذاری، پیشرفت‌ها کُندتر و گاهی ناموفق می‌شوند. کاکایی اشاره می‌کند که در هفت سال گذشته، وزارت صنایع ایران تغییرات زیادی در سطح وزارت و مدیریت‌های اصلی این صنعت داشته است. به عنوان مثال، در این مدت هفت وزیر و شبه وزیر برای این وزارتخانه انتخاب شده‌اند، و در دو شرکت بزرگ خودروسازی ایران (ایران خودرو و سایپا) هم به ترتیب 4 و 5 مدیرعامل تغییر کرده‌اند. این تغییرات مکرر مدیریتی، به مشکلات در هماهنگی و اجرای برنامه‌های بلندمدت منجر می‌شود.
او همچنین به تغییرات پیوسته دولت‌ها و مجالس اشاره می‌کند که هر کدام ممکن است به دنبال اعمال تغییرات و نوآوری‌هایی در سیاست‌ها باشند، اما این ناپایداری و تغییرات مداوم، به جای ایجاد ثبات و پیشرفت، باعث بروز مشکلات می‌شود. به طور کلی، کاکایی به این نتیجه می‌رسد که برای پیشرفت در صنایع خاص مثل خودروسازی، ثبات مدیریتی و سیاست‌گذاری ضروری است.
