تاریخچه پونتیاک با شرکت خودروسازی اوکلند Oakland Motor Car Company آغاز می شود

،
که توسط جنرال موتورز در سال 1909 خریداری شد. برند اوکلند خودروهایی با قیمت متوسطی را تولید کرده است. قیمتها بیشتر از قیمت خودروی شورلت Chevy اما پایین تر از قیمت اولدزموبیل بیوک و کادیلاک Oldsmobile Buick and Cadillac بوده است. مسیر شروع پونتیاک از همین نقطه است. در سال 1920 جنرال موتورز متوجه شد که شکاف‌های زیادی بین برندهای مختلفش وجود دارد. به منظور پر کردن شکاف های قیمتی موجود، آنها تصمیم به ارائه خودروی جدیدی کردند. برای پر کردن شکاف بین اوکلند و شورلت جنرال موتورز پونتیاک را معرفی کرد. با معرفی این خودرو ، موفقیت های جدیدی آغاز شد و در مسیر صعودی بودند که با رکود بزرگی مواجه شدند. در این موقعیت تصمیم گرفته شد که نام تجاری اوکلند جای خودش را به نام این خودروی پیشرو و موفق( پونتیاک ) بدهد. پونتیاک به عنوان خودروی قهرمانی بود که توانست پس از سال 1940 پایدار بماند.

پونتیاک های اولیه تا اوایل دهه 40 تم بومی آمریکایی با نام هایی مانند رئیس پونتیاک Pontiac chief را دارا بودند. بسیاری از این خودروها بدنه های ساده شورلت یا بیوک را داشتند که با موتورهای بزرگتر روی نوارهای کرومی بزرگتر نصب شده بودند تا تمایز بصری ایجاد کنند. در اوایل تصور می شد که این خودروها کم صدا و قابل اعتماد هستند اما سرعت بالایی ندارند. یک نکته جالب این است که پونتیاک در بسیاری از وسایل نقلیه خود از موتورهای مستقیم 8 استفاده می کرد. این موتورهای مستقیم 8 ارزان تر از V8 بودند، اما به این دلیل که میل لنگ بسیار بلندی داشتند و برای جلوگیری از خم شدن این میل لنگ ها ، آنها به یک میله ی پایینی هم نیاز داشتند.
وضعیت در پونتیاک در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 با معرفی مدیر کل جدید، سمون بانکی نادسن ، Semon bunkie knudsen شروع به تغییر کرد. مدیران جدیدی از جمله جان دلورین John DeLorean به آنها پیوستند. نادسن بر تغییر تصویر برند متمرکز شد و هم چنین کروم بیش از حد موجود در خودرو را حذف کردو Bonneville برای نمایش یک موتور تزریق سوخت جدید معرفی شد.

در سال 1959 نشان جدید سر پیکان که همه ما با آن آشنا هستیم معرفی شد، اما برندسازی تنها چیزی نبود که تغییر کرده باشد. موتورها به طور کلی قدرتمندتر و با استایل جدیدی (از جمله افزایش دم باله های سطح شیشه ای و پروفیل های پایین کاپوت )معرفی شدند. همه این تغییرات باعث شد تا کل خط تولید پونتیاک به عنوان خودروی ترند موتور سال 1959 انتخاب شود. از دهه 60 تا دهه 70، اکثر مدل های پونتیاک مشابه سایر خودروهای جنرال موتورز بودند و دارای طراحی منحصر به فرد جلو و عقب و مهمتر از همه موتورهای منحصر به فرد خود بودند. خودروهای unibody کوچکتر و سبکتر طراحی شده توسط DeLorean دلورین معرفی شدند. برخی از پونتیاک ها سیستم تعلیق عقب مستقل را دریافت کردند و به دلیل طراحی خاص لوله گشتاور، توزیع وزنی نزدیک به 50 50 داشتند.

در همین زمان بود که جنرال موتورز به سراغ معرفی یک نسخه غیر معروف و نا آشنا با برند پونتیاک از کورویر Corvair رفت، اما نادسن که خواهرزاده‌اش با این خودرو آسیب دیده و به شدت مجروح شده بود، به شدت مخالفت کرد. کورویر وسیله نقلیه بسیار خطرناکی بود که به ناامن بودن و ایمنی پایین معروف شده بود.
در سال 1961، نادسن به شورلت پیوست و پیت Pete جایگزین او شد. پیت کسی بود که می‌خواست به گسترش و توسعه ی یک برند خودروی performance پرفورمنس و کاربردی ادامه دهد. خودروهایی به منظور گرند پری Grand Prix با بهره گیری از بازار رو به رشد کوپه اسپرت معرفی شدند. هنگامی که جنرال موتورز در سال 1963 به منظور پشتیبانی از کارخانه به تمام فعالیت های مسابقه ای پایان داد، موقعیت اسپرت پونتیاک به خطر افتاد. اما پونتیاک همچنان به تولید موتورهای بزرگتر در خط تولید خود ادامه داد.

در سال 1964 پونتیاک به پلت فرم بدنه جنرال موتورز توجه و استفاده کرد. این خودروها دارای فریم هایی با طرح موتور جلو و چرخ عقب بودند. این زمانی بود که GTO پونتیاک معرفی شد. مشکل این بود که جنرال موتورز قانون نانوشته ای داشت مبنی بر اینکه خودروهای میان رده نمی توانند موتوری بزرگتر از 330 اینچ مکعب داشته باشند، اما دلورین به این فکر افتاد که GTO را با یک بسته آپشن ارائه دهد که شامل یک موتور 389 اینچ مکعبی می شد. 325 تا 348 اسب بخار نتیجه داد و در سال 1965 کل خط تولید پونتیاک بار دیگر به عنوان خودروی ترند موتور سال انتخاب شد و GTO به موفقیت رسید.

در سال 1967 پونتیاک محصول جدید خود را که یک خودروی پونی( کوپه های مقرون به صرفه و جمع و جور که گاهی سقف تبدیلی هم دارند.) بود و Firebird نام داشت را معرفی کرد. این خودرو تغییر یافته ای از کامارو Camaro بود و قرار بود با فورد موستانگ Ford Mustang فوق العاده محبوب هم سطح شود. گرندپری کمک فراوانی به فروش پونتیاک کرد و حالا هم آنها به یک گرند پری و جایزه بزرگ دیگری نیاز داشتند اما بودجه کافی و لازم را برای توسعه ی آن نداشتند. دلورین نزد رئیس قدیمی خود نادسن در شورلت رفت و درخواست کمک کرد. نادسن موافقت کرد که در هزینه توسعه خودروی جدید سهیم شود و یک سال انحصاری به این خودرو اعطا کرد.
پس از آن شورلت نسخه خود را منتشر کرد. گرندپری جدید مونت کارلو یک Monte Carlo موفقیت خیره کننده بود و در سال 1969 ( بیش از چهار برابر نسبت به سال 1968 ) صد هزار خودرو به فروش رسید.

GTO و Firebirds نیز ‌به روز رسانی و جدید شدند. GTO آپشن های جدید و Firebird بسته جدید Trans Am را دریافت کرد. Trans Am با یک موتور 400 اینچ مکعبی شروع به کار کرد و در این زمان جان دلورین که در سمت مدیر کل پونتیاک کار کرده بود حالا به سمتی مشابه به شورلت رفت.

در سال 1969خودروی Firebird تغییر ظاهری شدیدی را تجربه کرد و شاهد مرگ موتور شش سیلندر بادامک بالای سر همراه با فایربرد کانورتیبل بود که تا اوایل دهه 90 بر نگشت. تولید فایربرد در واقع سه ماه تمدید شد زیرا رکود اقتصادی تولید فایربرد و کامارو را به تعویق انداخته بود. در دهه 70 افزایش هزینه های سوخت و بیمه و مقررات فدرال بیشتر شد. تولید موتورهای بدون محدودیت دهه 60 به پایان رسید. عملکرد، ایمنی، تجمل باعث شد تا از نظر اقتصادی سود کمتری حاصل شود. جنرال موتورز دستوری صادر کرد که می گفت همه موتورها باید بتوانند از بنزین بدون سرب با اکتان پایین تر استفاده کنند. پونتیاک همچنین مجبور شد برای هماهنگی با سایر برندهای جنرال موتورز فضای داخلی زیباتری بسازد. پونتیاک وارد روند کاهشی شد، وسایل نقلیه ای مانند Bonneville کم کم جای خود را به وسایل نقلیه لوکس تری مانند Granville دادند.
در سال 1972 یک مدیر جدید به martin cassie arrow معرفی شد و او به طور قابل توجهی اولین مدیر در بیش از یک دهه بود که علاوه بر عملکرد ،بیشتر بر فروش و بازاریابی متمرکز بود. موتورهای پاور و پونتیاک به پیشرفت خود ادامه دادند. موتور Super Duty 455 تلاشی برای بازگرداندن شرایط مناسب مسابقه های قدیمی بودند و برای GTO و Firebirds در نظر گرفته شده بودند اما متأسفانه برای تعداد کمی از آنها استفاده شدند. یکی از Firebird Trans Am مجهز به موتور 455 توسط راننده Caron آزمایش شد و آنها آن را به عنوان آخرین خودروی سریع اعلام کردند. موتور 455 چندین سال ساخته شد اما تولید آن به سرعت به اتمام رسید.

پونتیاک بر روی خودروهای کم مصرف ترو جدیدتر تمرکز کرد و تمام خودروهای کانورتیبل خود را در سال 1975 به پایان رساند. مدل های 1976 آخرین خودروی سنتی آمریکایی بودند که عمدتاً از big-block V8 استفاده می کردند. در این مرحله خودروهای جنرال موتورز تقریباً در همه ابعاد شروع به کوچک شدن کردند. اواخر دهه 70 نیز شاهد پایان یافتن موتورهای طراحی شده توسط پونتیاک بود. تمام موتورهای آینده از یک تولید متمرکزتری برخوردار شدند.

Firebird از سال 1970 تا سال 1982 اولین بازطراحی را به خود دید. با حضور در فیلم knight Rider یک شوالیه رایدر، این ماشین جدید ،خیلی سریع موفقیت بزرگی کسب کرد. این خودرو همچنین شاهد بازگشت کانورتیبل در سال های بعد بود و به دلیل ضریب درگ پایین مورد توجه قرار گرفت و به عنوان پلت فرمی برای دیگر بسته‌ها و مدل‌های کاربردی پونتیاک بود.

در سال 1984 خودروی Fiero یک حرکت بزرگ برای پونتیاک بود. این یک خودروی موتور وسط بود و یک موفقیت بزرگ بود و امید آن می رفت که پونتیاک برای اولین بار در چهار سال گذشته شاهد افزایش فروش باشد. پونتیاک موفق شد و خودروساز شماره سه در آمریکا شد. بیشتر خریداران آنها جوانان بودند که همین جوانان عامل موثر رشد و توسعه ی این خودروی پونتیاک شدند. در اوایل دهه 90 پونتیاک به تولید وسایل نقلیه ای مانند مینی ون و کامیون های سبک وارد شد. یک Bonneville جدید و یک Firebird جدید در سال 1993 با Trans Am با یک V8 با قدرت 275 اسب بخار از طریق یک دستی 6 سرعته در دسترس معرفی شدند. در سال 1998 ترانس ام Trans Am موتور LS1 را دریافت کرد که 305 اسب بخار قدرت داشت. در سال 2001 پونتیاک آزتک Aztec را معرفی کرد.

در سال 2002 به دلیل اشباع بازار کوپه های اسپرت، تولید کامارو و فایربرد متوقف شد. در سال 2003 پونتیاک با تویوتا همکاری کرد و Pontiac Vibe را معرفی کرد که در یک کارخانه مشترک ساخته شده بود. سال 2004 آخرین سال پونتیاک در نسکار NASCAR بود، اما برخی از خودروهای پونتیاک در سال‌های بعد به کار خود ادامه دادند و هنوز هم می‌توان آن‌ها را در پیست‌های منطقه‌ای محلی یافت. سال 2004 همچنین شاهد معرفی مجدد GTO بر اساس هولدن Holden بود. جنرال موتورز امیدوار بود که این خودرو با قدرت 350 اسب بخار و با فضای داخلی چرمی بتواند بازار خوبی داشته باشد اما این طور نشد.

در سال‌های 2005 تا 2006، GTO یک موتور LS2 با قدرت 400 اسب‌بخار را ارائه کرد که دارای ترمزهایی بود که از یک کوروت در اواسط سال 2000 تولید می‌شد. مدل هایی مانند Grand Am و Bonneville به ترتیب برای G6 و G9 کنار گذاشته شدند. Solstice roadster و خودرویی با سقف محکمی معرفی شدند و آزتک به تدریج کنار گذاشته شد و با یک نسخه مهندسی شده از Chevy Equinox جایگزین شد.