لیونل واکر برچ مارتین Lionel Walker Birch Martin تاجر انگلیسی و یکی از بنیانگذاران شرکت استون مارتین Aston Martin. بود. او در 20 مه 1878 در کلیسای لیلینگتون Lillington church غسل تعمید داده شد و در 21 اکتبر 1945 از دنیا رفت. او در Nansladron در Pentewan در نزدیکی St Austell در کورنوال Cornwall متولد شد و تنها فرزند خانواده بود. پدر او ادوارد مارتین Edward Martin (متولد 1843)، صاحب تجارت سفال و چینی برادران مارتین Martin Brothers China Clay Merchants بود که در سنت آستل واقع بود و خودش در تروربین Treverbyn زندگی می کرد . او همچنین مالک کارخانه چینی لی مور Lee Moor در پلیمپتون Plympton بود . برادران مارتین، که در سال 1837 تأسیس شده بودند بخشی از China Clays شدند.
مادر او الیزابت امیلی برچ Elizabeth Emily Birch (متولد 1851 در سالفورد ) بود. پدرش ویلیام سینگلتون برچ William Singleton Birch ، تجارت گچ و آهک سینگلتون برچ Singleton Birch را تاسیس کرده بود که بعدها توسط عمویش توماس برچ Thomas Birch اداره شد. والدین لیونل در 26 آوریل 1877 در لیلینگتون، وارویک شایر Lillington, Warwickshire ازدواج کرده بودند .او در نایتزبریج Knightsbridge بزرگ شد . در سال 1891 به کالج ایتون Eton College رفت و در سال 1897 به کالج Brasenose، آکسفورد رفت ، جایی که او یکی از اعضای مشتاق باشگاه دوچرخه‌سواری دانشگاه آکسفورد شد. سپس به Bath Road Club (BRC) پیوست، در سال 1900 به تالار مارکون Marcon’s Hall (به عنوان تالار چارسلی Charsley’s Hall که توسط چارلز عبدی Charles Abdy Marcon اداره می‌شد)رفت. او در سال 1902 با مدرک کارشناسی فارغ التحصیل شد.
او از طریق باشگاه Bath Road با مونتاگ ناپیر Montague Napier آشنا شد و در سال 1903 با ناپیر برای فروش اتومبیل شراکت کرد. در سال 1909 پس از پرداخت نکردن جریمه، او به مدت دو سال از رانندگی در گیلدفورد Guildford محروم شد و در ژانویه 1910 به دادگاه عالی اعتراض کرد، اما درخواست تجدید نظر تایید نشد. در این دو سال شروع به دوچرخه سواری کرد و سریعترین رکورد را از ادینبورگ به یورک Edinburgh to York در سال 1911 به دست آورد. در دوران ممنوعیت رانندگی، او با دوچرخه‌سوار دیگری به نام رابرت بامفورد Robert Bamford در باشگاه Bath Road آشنا شد. در سال 1912 آنها با هم شروع به فروش اتومبیل کردند و بامفورد و مارتین لیمیتد Bamford and Martin Limited را در Henniker Mews در کنزینگتون Kensington تأسیس کردند. مارتین در مسابقات باشگاه دوچرخه سواری موتور Motor Cycling Club (مسافتی بین لندن تا ادینبورگ بود ) شرکت کرد.
اولین نمونه آنها در مارس 1915 ثبت شد و برای به یاد ماندن مسابقاتشان در استون هیل Aston Hill نام این نمونه را استون مارتین نامیدند. مارتین بودجه لازم را برای گسترش تجارت خود داشت. او از سرمایه خانوادگی اش از شرکت مواد معدنی این بودجه را تامین کرد. در نوامبر 1925، بامفورد و مارتین وارد حسابرسی شدند و مارتین دیگر مدیر شرکت نبود. در این زمان، مارتین برای Singleton Birch کار می کرد. پس از سال 1925، او هرگز صاحب خودروی استون مارتین نشد.
در سال 1909، مارتین با کریستین موری Christine Murray (متولد 1888) از اوچندینی در میدلوتیان Auchendinny in Midlothian ازدواج کرد . کریستین در آوریل 1913، اندکی پس از تولد پسرشان (متولد 19 مارس 1913) درگذشت. مارتین سپس با کاترین کینگ Ka.therine King (متولد 14 ژوئیه 1888) در 25 ژانویه 1917 در کنزینگتون Kensington ازدواج کرد.
او در دهه 1920 در پمبروک ویلا Pembroke Villas در کنزینگتون زندگی می کرد. در سالهای آخر عمرش مبتلا به دیابت شده بود. به دلیل سهمیه بندی بنزین در جنگ جهانی دوم ، او دوباره به دوچرخه سواری روی آورد. در 14 اکتبر 1945 به دلیل تصادف در جاده گلاستر Gloucester Road در نزدیکی خانه اش کشته شد و در سن 67 سالگی در بیمارستان شهرستان کینگستون Kingston County Hospital در 21 اکتبر 1945 درگذشت . او از سال 1932 در کلبه پالینگ در خیابان واربویز در کینگستون هیل Palings Cottage Warboys Road at Kingston Hill زندگی می کرد. تشییع جنازه او در ساعت 3 بعد از ظهر دوشنبه 29 اکتبر 1945 در سنت جان باپتیست در کینگستون ویل St. John the Baptist in Kingston Vale انجام شد. او در گورستان پوتنی ویل Putney Vale Cemetery به خاک سپرده شد .
استون مارتین اتم ، Aston Martin Atom نمونه اولیه ماشین (غیر قابل باور) آن دوران است. این خودرو که در سال 1939 توسط کلود هیل Claude Hill طراحی شد، دارای بدنه آلومینیومی، گیربکس نیمه اتوماتیک و دارای بسیاری از فناوری های جدید آن زمان بود. اتم یک نمونه اولیه خودروی برجسته بود و بسیار جلوتر از زمان خود بود و به یک نقطه مرجع برای کل صنعت خودروی اروپا تبدیل شد. به دلیل جنگ جهانی دوم، استون مارتین مجبور شد به تولید قطعات هواپیما روی آورد. اما علیرغم اینکه اتم یک نمونه اولیه خودرو باقی ماند، نقش مهمی در تاریخ استون مارتین هم ایفا کرد (ما کمی بعد به شما خواهیم گفت که چگونه این خودرو شرکت را از ورشکستگی نجات داد). این خودرو در حال حاضر متعلق به تام رولاسون Tom Rollason کلکسیونر و مشتاقان استون مارتین است. همه علاقه مندان می توانند آن را در مرکز موتور هریتیج، گیدون Heritage Motor Centre, Gaydon ببینند.
استون مارتین اتم بسیار جلوتر از زمان خود بود و به عنوان یک نمونه اولیه در یک نسخه باقی ماند . استون مارتین در دهه 1930 تجارت راحت و بدون دغدغه ای نداشت ودر تلاش بود تا راهی پایدار برای رشد پیدا کند و به معنای واقعی کلمه برای بقا می جنگید. کمبود بودجه برای پوشش هزینه ها، استون مارتین را به تغییر مکرر مالکان سوق می داد. در سال 1931، این شرکت شروع به همکاری با شرکت انگلیسی Frazer-Nash کرد که توسط Archibald Frazer-Nash در سال 1922 تأسیس شد. آنها خودروهای اسپرت با گیربکس چند زنجیره ای منحصر به فرد تولید کردند. اما همکاری متقابل آنها فقط دو سال به طول انجامید. استون مارتین توسط گوردون ساترلند Gordon Sutherland خریداری شد. گوردون ساترلند به قدری عاشق اتم شد که شخصاً بیش از 100000 مایل را با اتم طی کرد. در پایان جنگ جهانی دوم، استون مارتین در آستانه سقوط بود. این اتم بود که شرکت را نجات داد و دیوید براون David Brown را به عنوان سرمایه گذار جدید یافت. او هم درست پس از سفر با اتم در شرکت سرمایه گذاری کرد.
دوران دیوید براون David Brown
دیوید براون فردی زودباور بود. زمانی که 17 ساله بود، مسئول کسب و کار خانوادگی اش شد. آنها تراکتور و ماشین آلات کشاورزی تولید می کردند. دیوید با انواع مختلف کسب و کار (مانند اصطبل، صنعت حمل و نقل و غیره) سر و کار داشت و با ایجاد یک امپراتوری تجاری با حدود 20000 کارمند سرمایه گذاری کرده بود. در سال 1947، براون تصمیم گرفت وارد تجارت خودرو شود و شرکت لاگوندا Lagonda و پس از چند ماه استون مارتین را خرید. ظهور دیوید براون، تجارت استون مارتین را به یک داستان واقعی موفق تبدیل کرد.
اولین خودروی دوران جدید DB1 بود. این خودرو با بدنه آیرودینامیک و موتور 6 سیلندر 2 لیتری با میل بادامک دوگانه بالای سر بود که توسط مهندسان بنتلی Bentley برای لاگوندا ساخته شد. 15 دستگاه از این خودروها در مجموع تولید شدند و سپس نوبت به معرفی DB2 با موتور 2.6 لیتری و Aston Martin DB2 / 4 و Aston Martin DB2/4 Mk II Touring رسید. دومی توسط شرکت ایتالیایی طراحی شده بود. ایتالیایی ها نقش مهمی در سرنوشت مدل برجسته DB4 ایفا کردند. دیوید براون با استفاده از ارتباطات خود اطمینان حاصل کرد که استون مارتین DB4 به عنوان وسیله نقلیه مامور مخفی جیمز باند 007 تایید شده است. استون مارتین نه تنها در صنعت خودرو، بلکه در سینما نیز تاریخ ساز شد.
DB (نام استون مارتین DB) مخفف حروف اول دیوید براون است که پس از جنگ جهانی دوم شرکت را از ورشکستگی نجات داد. استون مارتین DB4 مجهز به موتور 6 سیلندر خطی با میل بادامک دوگانه بالای سر و حجم سیلندر 3669 سی سی بود. چارچوب ماشین با صفحات فولادی جوش داده شده با تقویت کننده های اسپار ساخته شده بود. چرخ های جلو بر روی استخوان جناغی و فنرها آویزان شده بودند و پل عقب با فنرهای سیم پیچ طولی و کوتاه استخوانی ثابت می شدندو بدنه ای سبک داشت. همانطور که گفتیم توسط یک گروه کارگاهی میلانی Milanese atelier Touring ساخته شده است. تولید این خودرو در تاسیسات تازه افتتاح شده در نیوپورت، شهرستان باکینگهامشر Newport, Buckinghamshire County راه اندازی شد.
لیونل مارتین کسی بود که استون مارتین و خودروهای بریتانیایی و خودروهای لوکس اسپرت را تاسیس کرد. از خواندن تاریخچه موفقیت های درخشان، آزمون ها و خطاها و اینکه چگونه یک خودروساز بریتانیایی قلب رانندگان را نه تنها در بریتانیا، بلکه در سراسر جهان به دست آورد، لذت ببرید.
نقطه شروع تاریخ استون مارتین
شرکت استون مارتین به طور رسمی در سال 1914 تاسیس شد، اما در سال 1913 آغاز به کار کرده بود. زمانی که لیونل واکر برچ مارتین مشتاقانه عاشق ماشین ها بود. او یک بار در مسابقه استون کلینتون Aston Clinton با نشستن پشت فرمان سینگر 10، مقام اول را کسب کرد. در سال 1914، لیونل مارتین شروع به راه اندازی یک مغازه کوچک در منطقه کنزینگتون Kensington لندن کرد. مدتی بعد تصمیم گرفت که ماشین ها را خودش مونتاژ کند. با کنار هم قرار دادن نام خانوادگی خود( مارتین) و بخشی از نام آن مسابقه( استون ) او به این شرکت رسید. اینگونه نام استون مارتین ایجاد شد.
رابرت بامفورد Robert Bamford
اگرچه لیونل مارتین برنامه‌های بلندپروازانه‌ای داشت، اما پول کمی داشت و راه‌اندازی یک شرکت خودروسازی بدون حمایت مالی یک شریک ، کاری دشوار بود. لیونل از رابرت بامفورد کمک خواست، که بودجه ساخت اولین آستون مارتین را تامین کند. 15 ژانویه 1913 ثبت رسمی شرکت انجام شد.
در سال 1914، آنها اولین استون مارتین خود را مونتاژ کردند. این یک خودروی اسپرت سبک وزن 1.4 لیتری با موتور کاونتری-سیپلز Coventry-Simples بود که بر روی شاسی خودروی ایتالیایی ایزوتا فراچینی Isotta Fraschini نصب شده بود. متأسفانه، جنگ جهانی اول به طور موقت مانع از کار شد و انتشار مدل های جدید را تا سال 1919 به تعویق انداخت و ساخت آنها در سال 1920 آغاز شد. از دهه 1920، مدل های جدید در استودیوی جدید در ابینگدون رود Abingdon Road لندن مونتاژ شدند. با این وجود، رابرت بامفورد از معامله با لیونل مارتین ناامید شد و سرمایه گذاری در تولید استون مارتین را متوقف کرد. لیونل کار خودش را ادامه داد و برای کمک نزد کنت لوئیس زبوروفسکی Count Louis Zborowski رفت. لوئیس که علاقه زیادی به اتومبیلرانی و مسابقه داشت با کمال میل متعهد شد که به استون مارتین و به شرکت کمک کند تا در بالاترین سطح مسابقات از جمله مسابقات اتومبیل رانی گرند پریکس شرکت کند.
به نظر می رسید که این فرصتی برای شرکت انگلیسی است تا در مسیر موفقیت و توسعه قدم بگذارد. حامی ثروتمند لوئیس زبوروفسکی برای سرمایه گذاری سخاوتمند بود و به سرمایه گذاری در استون مارتین ادامه داد، اما این موقعیت خوب تنها تا سال 1924 دوام آورد. تراژدی برای کنت زبوروفسکی رخ داد. او به عنوان یک راننده مسابقه و مهندس اتومبیل، فعالانه در مسابقات اتومبیلرانی شرکت می کرد. او در سال 1924 به تیم مرسدس ملحق شد و در جریان مسابقات جایزه بزرگ در Autodromo Nazionale Monza در ایتالیا بر اثر برخورد با درخت جان خود را از دست داد که شکست مهمی برای تیم استون مارتین بود. لیونل مارتین آماده اعلام ورشکستگی شرکتش بود که لیدی چارنوود Lady Charnwood وضعیت را نجات داد و استون مارتین را خرید و پسرش جان بنسون John Benson را در هیئت مدیره منصوب کرد و نام آن را به استون مارتین موتورز Aston Martin Motors تغییر داد. لیونل مارتین مدیر فنی شد. اما این جابجایی فقط دو سال طول کشید چون شرکت سودی کسب نکرده بود. این بار دوباره به مهندس بیل رنویک Bill Renwick و شریک او آگوستوس (برت) برتلی Augustus (Bert) Bertelli فروخته شد که بلافاصله خودروسازی را به شهر فلتهام در شهرستان میدلسکس Feltham, in Middlesex County منتقل کردند. این پایان تاریخ استون مارتین برای لیونل مارتین بود.
تاریخچه استون مارتین بدون لیونل مارتین
رنویک و برتلی مرکز تحقیق و توسعه ای را مدیریت می کردند که در آن مهندسان موتور 1.5 لیتری با میل بادامک بالای سر را برای استون مارتین طراحی می کردند. این واحد آنقدر موفق بود که بر روی تمام مدل‌های آینده استون مارتین، از جمله خودروهای رقابتی Le Mans، Brooklands و Mille Miglia موتور نصب کرده بود.
شاید معروف ترین مدل استون مارتین در آن زمان، اینترنشنال International بود: خودروی اسپرت دو نفره (طراحی شده توسط برتلی Bertelli ) با موتور 1.5 لیتری که از سال 1928 با ساپ خشک تولید می شد. سه سال بعد آگوستوس برتلی اینترنشنال را با یک گیربکس جدید مجهز کرد و چرخ دنده حلزونی با گیربکس هیپووئید جایگزین شد.
مونتاژ استون مارتین DB4 GT اصلاح شده ورزشی در سال 1959 آغاز شد. شایان ذکر است که برخی از مشخصات آن دو کاربراتور وبر Weber احتراق دوگانه و فاصله بین دو محور کوتاه می باشد. در همان زمان، مهندسان نسخه اسپرت دیگری از DB4 GTZ را با قدرت موتور 300 اسب بخار و بدنه ساده تر و طراحی شده توسط استودیو Zagato ساختند. حداکثر سرعت آن نسخه 155 مایل در ساعت (250 کیلومتر در ساعت) بود ودر مجموع 1185 خودرو از سری DB4 منتشر شد. در همان زمان استون مارتین به فعالیت در مسابقات اتومبیلرانی ادامه داد. موفق ترین مدل این شرکت DB3R بود. در سال 1959، یکی از این خودروها برنده مسابقه 24 ساعته Le Mans شد. سپس این شرکت تلاش کرد تا وارد دنیای گرندپری Grand Prix شود، اما خودروهای فرمول 1 استون مارتین چندان موفق نبودند و این پروژه بسته شد.
در سال 1963، این شرکت اولین DB5 را معرفی کرد که تنها با موتور 4 لیتری با 282 اسب بخار با مدل قبلی خود تفاوت داشت. این ماشین همچنین در یکی از فیلم های جیمز باند به “قهرمان” تبدیل شد. اما عمر آن کوتاه بود، زیرا در سال 1965، مدل برتر DB6 معرفی شد. از نظر ظاهری مشابه استون مارتین قبلی بود، اما یک نمونه جدید می توانست چهار سرنشین را در خود جای دهد و می توانست با معتبرترین سازندگان خودرو رقابت کند. با این حال، استون مارتین که جایگاه خوبی پیدا کرده بود، نمی‌توانست این واقعیت را بپذیرد که خودروهای آنها مانند فراری یا مازراتی باعث ایجاد حس لذت نمی‌شوند. بنابراین، مهندسان و طراحان این وظیفه را به عهده گرفتند تا به هر طریقی خودروهای چشمگیر مشابهی را توسعه دهند. پس از مدتی استون مارتین DBS و استون مارتین DBS Vantage با موتور 6 سیلندر را طراحی کردند. بعدها خودروها با موتور جدید 5.3 لیتری V8 آلومینیومی با قدرت 340 تا 450 اسب بخار بهبود یافتند.
آرامش قبل از طوفان
همانطور که قبلاً در تاریخ استون مارتین اتفاق افتاده بود، دوره رشد دیر یا زود جای خود را به رکود داد. با ایجاد طیف وسیعی از خودروهای عالی، این شرکت بار دیگر بدهکار شد.
در سال 1972، دیوید، شرکت های استون مارتین و لاگوندا را فروخت. مالکان جدید شرکت تصمیم گرفتند به سری خودروهای DB پایان دهند و برای غلبه بر اثرات یک بحران شدید اقتصادی تلاش زیادی کردند. اما آنها نتوانستند همه چیز را حل کنند. در دهه 70، استون مارتین طیف وسیعی از خودروهای اسپرت کوچک را تولید کردند. Vantage برای خودروهای کوپه و Volante برای خودروهای کانورتیبل نامگذاری شدند. تمامی خودروها در گران ترین نسخه ها با همان موتور 5.3 لیتری V8 با قدرت های 340 و 390 اسب بخار عرضه شدند. آنها مجهز به اولین سیستم تزریق مستقیم و گیربکس های اتوماتیک آمریکایی بودند.
دهه هفتاد همچنین نشان دهنده راه اندازی یک سری از کلاس سدان های لوکس بسیار غیر معمول بود که نام نمادین Lagonda را دریافت کردند. مشتریان ثروتمند، به ویژه از خاورمیانه، بلافاصله عاشق آستون مارتین لاگوندا جدید شدند. این خودرو به صورت دستی مونتاژ شده بود، دارای یک موتور قدرتمند V8 کاربراتوری و چند نوآوری مانند پانل ابزار دیجیتال، پد لمسی بود و در واقع اولین کامپیوتر داخلی جهان بود. استون مارتین لاگوندا 33000 پوند قیمت داشت و یکی از گران ترین سدان های برجسته بود که در آن زمان پول زیادی بود. با توجه به مونتاژ دستی و انحصاری بودن مدل، تنها 645 دستگاه از این خودرو تولید شد. نسخه معاصر این مدل استون مارتین راپید Rapide شد.
عصر فورد Ford
در دهه 1980، آینده مالی استون مارتین نامشخص تر شد. در طول هفت سال بعد چندین بار توسط گروه‌های صنعتی و مالی بریتانیایی و آمریکایی خریداری شد، اما این امر شرکت را به تغییرات چشمگیری نرساند. ثبات نسبی تنها در سال 1987 رخ داد، زمانی که فورد استون مارتین را در گروه خودروسازی برتر قرار داد و 75 درصد از سهام این شرکت را خریداری کرد. پیش از این استون مارتین هر سال حدود 100 دستگاه می فروخت، اما در سال 1995، این مقدار به رکورد 700 دستگاه افزایش یافت. Vantage، Volante و Virage، مجهز به موتور V8 ارتقا یافته با 4 سوپاپ در هر سیلندر و دمنده های حجیم، سودآوری به همراه آوردند. مهمتر از همه این بود که در سال 1993، فورد سری DB را احیا کرد و DB7 اسپرت را با موتور 3.2 لیتری 6 سیلندر خطی جگوار که 335 اسب بخار قدرت داشت ارائه کرد. گیربکس اتوماتیک به خریداران پیشنهاد می شد. آستون مارتین DB7 اسپرت همچنین شامل تزئینات داخلی چرمی، پانل های چوبی لاکی و دیگر عناصر لوکس بود.
دوران ریچاردز Richards
در 12 مارس 2007، دیوید ریچاردز استون مارتین را به قیمت 475 میلیون پوند (848 میلیون دلار) خریداری کرد. فورد بخشی از سهام شرکت را به ارزش 40 میلیون پوند (70 میلیون دلار آمریکا) پس انداز کرد. ساخت موتورهای V8 و V12 استون مارتین توسط فورد در شهر کلن Cologne آلمان تا سال 2013 ادامه یافت. فورد از همکاری با استون مارتین سود کمی می برد زیرا آنها از موتورهای استون مارتین در وسایل نقلیه خود استفاده نمی کردند. در 25 ژوئیه 2013 استون مارتین و مرسدس AMG قرارداد همکاری امضا کردند. قرار شد که استون مارتین قطعات و نیروگاه های جدید را برای خط نسل بعدی تامین کند. اکنون استون مارتین بهترین دوران را پشت سر می گذارد. استون مارتین در حال توسعه است و کارخانه جدیدی را خریداری کرده و تعدادی خودرو منحصر به فرد مانند DB9، One-77، Rapide و Zagato را عرضه کرده است.
استون مارتین موتور جدیدی از جمله V12 را توسعه داده است. در طول یک قرن قدمت آستون مارتین، آزمون ها و خطاهایی را تجربه کرد. لیونل مارتین، بنیانگذار استون مارتین، شخصی با استعداد بود. اما یک چیز همیشه ثابت مانده است: از روز اول تا کنون، تک تک خودروهای استون مارتین به صورت دستی مونتاژ می شدند. حتی فورد هم نتوانست نوار نقاله را به استون تحمیل کند. امیدواریم این سنت صد ساله برای چندین دهه آینده ادامه یابد و مبارزه ای ابدی برای بقای استون مارتین باقی بماند. در سال 2013، آستون مارتین، خودروساز افسانه ای بریتانیا، صدمین سالگرد خود را جشن می گیرد . استون مارتین لیست بسیار جالبی از رویدادهای صدمین سالگرد خود را تهیه کرده است.
امیدواریم از خواندن بیوگرافی لیونل مارتین و داستان موفقیت خیره کننده استون مارتین لذت برده باشید و الهام بخش شما به اکتشافات جدید باشد.
https://astrumpeople.com/lionel-martin-biography-a-great-history-of-aston-martin-cars/
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Lionel_Martin
