پیشرانه- دستیابی به توافق در مذاکرات برجام می‌تواند خودروسازان خارجی را بار دیگر راهی ایران کند اما دراین‌بین برخی از بزرگان جهان برنامه‌های کلان دیگری را تدوین کرده‌اند که شاید با حضور در ایران سازگاری چندانی نداشته باشد.
به گزارش وب‌سایت خبری «پیشرانه» با شروع دور جدید مذاکرات برجام پیش‌بینی‌ها در حوزه تعاملات بین‌المللی در حوزه‌های مختلف صنعتی ازجمله صنعت خودرو آغاز شد.
کارشناسان صنعت خودرو و فعالان این صنعت معتقد بودند باید با رفع تحریم‌ها دروازه‌های کشور به روی خودروسازان خارجی گشوده و از آن‌ها برای همکاری دوجانبه دعوت کرد.
این پیش‌بینی‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که صنعت خودرو با زیان انباشته فراوان مواجه و بازار در رکودی عمیق به سر می‌برد. درواقع از ماه‌های پایانی سال گذشته با شروع تحرکات سیاسی برای انتخابات ریاست جمهوری و شروع مذاکرات برجام، بازار دست از تکاپو کشیده و منتظر نتایج اتفاقات پیش رو بود تا با مشخص شدن سکان‌دار هیأت دولت برای ۴ سال پیش رو و همچنین مشخص شدن نتایج مذاکرات، وضعیت خود را مشخص کند.
با مشخص شدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر رایزنی‌ها درباره وضعیت صنعت خودرو و بازار آن شروع شد. در این میان در حوزه داخلی فعالان معتقد بر عقب‌نشینی دولت در سیاست‌گذاری‌های این صنعت بودند و در حوزه بین‌الملل هم بر همکاری با خودروسازان و قطعه سازان خارجی تأکید داشتند.
درست در شرایطی که صنعت خودروی ایران نیازمند یک کاتالیزور برای افزایش سرعت توسعه و تمایل خریداران به خودروی داخلی و افزایش توان رقابت در بازارهای صادراتی هستند، مدیرکل صنایع خودرو و نیرومحرکه وزارت صنعت، معدن و تجارت در روزهای ابتدایی مردادماه از شرایط جدید همکاری خودروسازان خارجی با ایران می‌گوید و بیان می‌کند: آن دسته از خودروسازان خارجی که در زمان تحریم‌ها ما را تنها گذاشتند، نمی‌توانند به شکل سابق در کشورمان فعالیت داشته باشد.
سهیل معمارباشی اضافه می‌کند: اکنون هرچند به‌صورت غیرمستقیم تماس‌های بین خودروسازان و قطعه سازان خارجی با فعالان این صنایع در داخل برقرارشده، اما هنوز ارتباط مستقیمی گرفته نشده است.
وی بیان می‌کند: با توجه به شرایط مذاکره‌های برجامی و همچنین مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری، همه منتظرند تا ببینند در آینده نزدیک شرایط به چه شکل به پیش می‌رود.
این مسئول تصریح می‌کند: از سوی وزارت صنعت محدودیتی برای همکاری با خارجی‌ها وجود ندارد، اما به‌طور حتم آن دسته از شرکت‌هایی که در زمان تحریم‌ها ما را تنها گذاشتند یا شرکت‌هایی که به تعهدات خود در قبال مشتریان ایرانی عمل نکردند و حتی مشتریان را در تأمین قطعات دچار مشکل کردند، نمی‌توانند به شکل سابق در کشورمان فعالیت داشته باشد.
درواقع وزارت صمت برای حضور خودروسازان خارجی که پیش‌تر پس از خروج امریکا از برجام ایران را ترک کردند، شروط جدید را در نظر می‌گیرد. البته باید دید آیا در آن‌سوی ماجرا تمایلی برای حضور دوباره در ایران وجود دارد سپس از شروط جدید صحبت کرده و بر سر آن‌ها مذاکره کرد.
بااین‌حال در یک‌ماهه اخیر زمزمه‌هایی از حضور «رنو» در ایران به گوش می‌رسد درحالی‌که این شرکت در دوران برجام نیز برنامه‌ای خاص و وسیع برای حضور در صنعت و بازار خودروی ایران داشت، اما موفق به اجرای آن نشد. بااین‌حال چندی پیش در جلسه‌ای با حضور سفیر فرانسه و نمایندگان شرکت‌های این کشور همچون رنو برای حضور در ایران در پساتحریم مذاکراتی صورت گرفت و نماینده رنو تنها مانع برای شروع همکاری دوجانبه را، بلاتکلیفی برجام و تحریم دانست.
اما پیگیری‌های پیشرانه از یک منبع آگاه حاکی از آن است که شرکت رنو حداقل تا ۲۰۲۲ برای حضور در ایران برنامه‌ای ندارد.
این منبع آگاه می‌گوید: برنامه‌های کلان رنو با حضور در ایران سازگاری ندارد. این شرکت روی پروژه EV سرمایه‌گذاری بسیاری کرده و در کنار آن برخی برندهای خود را تفکیک و از سیستم فروش منطقه‌ای خارج کرده است.
اما نکته جالب فضاسازی‌های صورت گرفته در کشور برای حضور فرانسوی‌ها در صنعت خودرو است که شاید با واقعیت فاصله داشته باشد.
محمدرضا نجفی‌منش، عضو هیئت‌رئیسه اتاق بازرگانی ایران و فرانسه درباره احتمال بازگشت خودروسازان فرانسوی می‌گوید: خودروسازان فرانسوی که درباره آن‌ها صحبت می‌کنیم، رنو و پژو هستند که رنو اصلاً از ایران نرفته است، یعنی دفتر این شرکت هنوز در ایران هستند و مترصد هستند که اگر فضا آماده شود، فعالیت‌های خود را آغاز کنند.
وی با اشاره به‌اجبار آمریکا برای خروج شرکت‌ها از ایران می‌افزاید: با توجه به این‌که رفتن آن‌ها به میل و اختیار خودشان نبوده است و تحت‌فشار قلدری مثل ترامپ بود که این شرکت‌ها را وادار کرد که از ایران خارج شود، بنابراین اگر شرایط مهیا شود، به نظر من ادامه همکاری مشکلی ندارد، بلکه خوب هم است.
اما تمامی این پیش‌بینی‌ها تنها با نتایج مذاکرات و رفع تحریم‌ها مشخص می‌شود و آن زمان است که باید دید آیا شرکت‌های خارجی تمایلی برای حضور دوباره در ایران دارند یا خیر؟
