یکی از حقوق شهروندی در روابط اجتماعی امروزه حق انتخاب شدن است که به اندازه حق انتخاب کردن اهمیت دارد. سلب هریک نیز بدون دلیل موجه ناپسند است.
با این حال می بینیم در جوامع مختلف جهان این حق محدود شده است. اتفاقاً درکشورهایی که دموکراسی بیشتر مورد توجه است. برخی محدویت ها اعمال می‌گردد.
مثلا در انتخابات ریاست جمهوری، حتی اگر فردی در اوج محبوبیت و شایستگی باشد. قانون حضور بیش از دو دوره متوالی را منع نموده است.
در ایران نیز وضع بر همین منوال است. مرحوم هاشمی نیز برغم وجود زمینه مساعد پس از دو دوره کنار رفت.
اما چرا چنین قانونی گذاشته می شود؟
چرا شایستگی و محبوبت ولو در حد اجماع نمی‌تواند دلیلی بر بقای فرد بیش مدت معینی باشد؟
در پاسخ معمولا چند دلیل مطرح می شود:
اوّل: لزوم انتقال و گردش قدرت بین نخبگان
دوم: جلوگیری از تبانی و تمامیت خواهی افراد
سوم: ایجاد فرصت برای سایر مردم
چهارم: ایجاد نشاط در جامعه
از طرفی می بینیم در جوامع مختلف با روش های پیدا و پنهان راه اعمال نظر مردم به صورت غیر قانونی محدود می شود. فضا سازی برای افکار عمومی توسط رسانه ها مهمترین کاری است که در شکل دهی به خواست مردم و جلب آرا صورت می گیرد.
نحوه اجرای قانون و مدل های برگزاری انتخابات نیز یکی دیگر از روش های محدود کردن حق نامزدی در انتخابات یا انتخاب نامزد مورد نظر است.
موضوع دیگری که حایز اهمیت است این است که معمولا کسانی که قدرت را در اختیار می گیرند، سعی در جانشین پروری دارند.
این کار آن قدر حساب شده انجام می شود که گاهی مردم فکر می‌کند به طیف مخالف رای داده‌اند. حال آن که در واقع این یک شگرد و بازی با مهره ها بوده است.
در مقابل تمامی این نکاتی که به اصول دموکراسی خدشه وارد می کند یک پادزهر بزرگ وجود داردو آن حضور حداکثری و آگاهانه است. خصوصا در انتخاباتی مثل انتخاب اعضای هیئت مدیره اتحادیه
طی 42 سال گذشته 11 بار شاهد برگزاری انتخابات هیئت مدیره اتحادیه بوده ایم. البته 2 دوبار نیز هیئت مدیره انتصابی داشته ایم.
جالب است بدانید رکوددار حضور در هیئت مدیره: آقایان غلامرضا بخشی زاده و عزیزالله ایزدی هستند که هر کدام 7 بار عضو هیئت مدیره بوده اند.
پس از آنان آقای علی اکبر بخشی 6 بار و آقایان علی اصغر ساعتچی فرد و مرحومان سیدعلی محسنی و سید کاظم قاسیمه 5 بار سابقه عضو یت داشته اند.
مرحوم اسدالله صحت قول و آقای ساده نیز 4 بار ، آقای سیدمهدی کاظمی 3 بار و آقایان حسین جعفری، سیدحسن میرصانع، غلامحسین حمزه، ابراهیم غفوری، سید محمد شیرازی، غلامحسین گنجیان و مرحومان حسین شادرس، قامت رسا، احدی، مدنی، سمواتی و رضا دلشاد اقدم هرکدام 2 بار تجربه حضور در هیئت مدیره را داشته اند.
آقای سید محمدتقی ذوالفقاری و مرحومان علی اصغر قربان زاده و سیدعلی دباغیان نیز یک بار عضو هیئت مدیره اتحادیه شده اند.
بنابرآنچه ذکر شد کلاً 24 نفر طی 11 بار برگزاری انتخابات برگزیده شده‌اند.
این می تواند به معنی انسجام درون صنفی یا اعتمادکامل به منتخبین باشد. از طرفی می‌تواند به نبود گزینه‌های بیشتر تعبیر شود.
اما از آنجائیکه همواره تعداد رای دهندگان در حداقل قانونی یعنی یک سوم اعضای دارای پروانه کسب معتبر بوده است؛ می توان گفت:
نتایج فوق رای بخش فعال صنف است و رای های خاموش دو برابر آرا ماخذه است. در این فرض انسجام صنفی کاملا زیر سوال است.
شاید بتوان به منتخبین خرده گرفت که چرا افراد جدید را به صنف معرفی نکرده‌اند تا تعداد علاقمندان به حضور پای صندوق آرا بیشتر شود. شاید به تک تک اعضای صنف خرده بگیریم که چرا فعال نبوده اند. مراجع بالادستی نیز باید برای افزایش مشارکت کاری می کردند.
بدون تردید مشارکت حداکثری زمانی اتفاق می افتد که اعضا احتمال مفید بودن حضورشان را بدهند. این فایده می تواند با افزایش عملکردها و اختیارات و اثر بخشی فعالیت های هیئت مدیره نمایان شود.
