در حالی‌ توسعه حمل ونقل ریلی در داخل کشور از اهداف همه دولت های قبل و بعد از انقلاب بوده است اما هنوز همه مراکز استان‌ها به راه‌آهن سراسری متصل نیستند مرزهای شمالی- جنوبی و غربی – شرقی کشور به صورت کارآمد و کامل متصل نیستند و بنادر و همه مرزهای زمینی دارای خطوط ریلی نیستند که صد البته اگر این چنین بود موقعیت کشور ما درآمد قابل توجهی از ترانزیت بدست می آورد. شاید بدانید بسیاری از قاچاق های بزرگ به کشور و از کشور به آن سوی مرزها و در داخل کشور به خاطر این است که ما حمل ونقل جاده ای داریم که کنترل آن بسیار دشوارتر از حمل و نقل ریلی است.

343000 کامیون، کشنده و کامیونت فعال

آمار دفتر فن آوری اطلاعات وزارت راه وشهرسازی حاکی از فعالیت بیش از سیصد و چهل هزار انواع خودروی بارکش سنگین و نیمه سنگین در کشور است.

بیش از نیمی از این خودروها در تمام سال فعال هستند ولی چهل درصد آن‌ها چند ماه از سال به دلایل مختلف از جمله فرسودگی یا نبود بار غیر فعال می شوند.

در مقابل تعداد رانندگان شاغل در حمل و نقل بار جاده‌ای حدود 500 هزار نفر هستند. به عبارت دیگر در برابر هر خودرو تقریبا 1.5 نفر اشتغال زایی وجود دارد که معمولا ناشی از استفاده از رانندگان کمکی است.

95 درصد مالکیت خصوصی

در بخش حمل ونقل باری مالکین 95 درصد خودروها اشخاص حقیقی هستند. این بدان معنا نیست که خود مالک رانندگی هم می کند. بلکه بیش از 60 درصد راننده در واقع کارمند مالک خودرو هستند. آمار جالب دیکر این است که تنها 1068 نفر از 500 هزار راننده کمتر از 30 سال سن دارند. دلیلش یکی مقررات گواهینامه پایه یک است و دوم این که رانندگی جاده مهارت می خواهد و جان سختی که جوانان امروزی ما زیاد تمایلی نشان نمی دهند از طرف دیگر بیش از 100 هزار راننده بالای 50 سال سن دارند که می تواند بیانگر وجود فرصت شغلی در دهه آینده برای علاقمندان باشد.

70 درصد کمتر از دیپلم

نگاهی به تحصیلات رانندگان باری نشان می دهد 70 درصد ایشان تحصیلات کمتر از دیپلم دارند و حدود 300 نفر دارای کارشناسی ارشد و بالاتر هستند. دارندگان مدرک کارشناسی حدود 1000 هزار نفر و 24 درصد دارای دیپلم هستند بقیه میزان تحصیلات خود را اعلام نکرده اند