به گزارش «قطعات خودرو»:
چرا برخی از شهروندان خودروی رویاهای خود را می‌خرند اما خیلی کم با آن رانندگی می‌کنند؟
کسانی که در حراجی‌ها، خودروهای کلاسیک و عتیقه می‌خرند، با آن مثل اسب تک شاخ رفتار می‌کنند و همیشه عدد روی کیلومترشمار این خودروها عدد خیلی کوچکی است. کافی است به‌عنوان نمونه نگاهی به خودروی شورولت کوروت C۳ مدل ۱۹۷۲ بیندازید که هیچ ویژگی خاصی ندارد اما بعد از گذشت ۴۵ سال کیلومترشمار آن روی ۳۲۸۶ مایل مانده است.
حتی اگر قدم‌های پیموده شده صاحب این خودرو را شمرده بودید از این رقم بیشتر بود. البته طبیعی است که هر یک از ما چه هنگام خرید و چه هنگام فروش اهمیت خاصی برای کم بودن عدد روی کیلومترشمار قائل هستیم و دلیل آن این است که هر چه این عدد کمتر باشد، احتمالا قطعات آن سالم‌تر باقی مانده است.
اما اینجا صحبت از پایین نگه داشتن رقم پیمایش کیلومترشمار خودروها به شکل افراطی است. اصطلاح «عتیقه‌های یافت شده در طویله یا انبار» (barn finds) برای خودروهایی به کار می‌رود که برای مدت طولانی در گاراژ یا پارکینگ منازل دست نخورده باقی می‌مانند. هر کدام از این عتیقه‌های یافت شده در انبار داستان خاص خود را دارند. برخی از صاحبان این خودروها به دلایل بیماری یا مهاجرت خودروی خود را رها کرده‌اند اما عده‌ای هم اصلا نمی‌خواهند خودرویی که خیلی دوست دارند، خراب شود یا خط و خش بردارد و البته عده کمی هم به اشتباه این کار را نوعی سرمایه‌گذاری بلندمدت می‌دانند.
اما یک دلیل دیگر هم وجود دارد که هر چند نادر است اما در دسته‌بندی سرگرمی‌ها می‌گنجد و در فرهنگ خیلی از مردم دنیا قابل مشاهده است. در زندگی اجتماعی ما گاهی اوقات حفره‌هایی وجود دارد که می‌تواند با این نوع سرگرمی‌ها پر شود.
گاهی اوقات جوامعی در بین مردم شکل می‌گیرد که فصل مشترک آنها یک علاقه یا سرگرمی خاص است. در این فصل مشترک، نوعی رابطه بین افرادی به وجود می‌آید که ممکن است در تمام شئون زندگی با هم تفاوت‌های فاحش داشته باشند و حتی یک ثانیه همدیگر را تحمل نکنند، اما داشتن یک خودروی خاص، آنها را به این جامعه پیوند می‌زند. شاید ویژگی مشترک در این جوامع، حس نوستالژی است.
جمع‌آوری تمبر، شخصیت‌های داستان‌های جنگ ستارگان و استارتِرِک، شخصیت‌های کمیک استریپ و… نمونه‌هایی از همین شکل‌گیری جوامعی است که پیوند بین آنها همین حس نوستالژی نسبت به گذشته است. خیلی از مردمی که در زندگی اجتماعی خود خلأیی حس می‌کنند، برای پر کردن آن، با قیمت‌های گزاف و گاهی غیرمنطقی، به خرید اشیایی می‌پردازند که به نوعی پاسخ به حس نوستالژی آنها است. خودروهای عتیقه نیز جزو همین خریدها به شمار می‌روند.
