پدال – برای این خودروها دو پیشرانهٔ چهار سیلندر بنزینی تنفس طبیعی در نظر گرفته شده که اولی ۱.۳ لیتری با ۹۸ اسب بخار قدرت است درحالی‌که دومی ۱.۵ لیتری قوی‌تر بوده و ۱۰۵ اسب بخار قدرت دارد. نیروی هردو موتور از طریق یک گیربکس CVT به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. این در حالی است که نسل قبلی آوانزا، ولوز و زنیا مینی‌ون‌هایی محرک عقب با شاسی نردبانی بودند و بنابراین این پلت‌فرم جدید قطعاً هم در فضای داخلی و هم در دینامیک رانندگی آن‌ها تغییر ایجاد خواهد کرد.
همان‌طور که در تصاویر می‌بینید، این مینی‌ون‌های جدید در بسیاری از پانل‌های بدنه باهم مشترک هستند. دراین‌بین، تویوتا آوانزا و دایهاتسو تقریباً به‌طور کامل یکسان به نظر می‌رسند و تفاوت‌های آن‌ها صرفاً به سپر جلو، جلوپنجره، نشان‌ها و تریم بین چراغ‌های عقب و دیفیوزر تزئینی محدود می‌شود. از سوی دیگر، تویوتا ولوز به لطف سپرها و چراغ‌های جدید اختصاصی، خود را به‌عنوان مدلی اسپرت‌تر نشان می‌دهد.
در داخل خودروها فضای زیادی برای حداکثر هفت نفر در سه ردیف صندلی وجود دارد. صندلی‌های ردیف دوم نیز تا می‌شوند تا تختی راحت را برای خانواده‌ها فراهم کنند. داشبورد خودرو هم طراحی مدرنی داشته و بسته به تیپ، یک نمایشگر ۷ یا ۹ اینچی در بالای آن قرار می‌گیرد. این سه مینی‌ون در داخل هم با تزئینات و تجهیزات از هم متمایز می‌شوند. ولوز کامل‌ترین لیست تجهیزات را داشته و از تودوزی پارچه‌ای/چرمی، نورپردازی داخلی، نمایشگر روی سقف برای سرنشینان عقب، کنترل تهویهٔ اتوماتیک، پد شارژ بی‌سیم، سنسورهای پارک و مجموعهٔ ایمنی کامل تویوتا بهره می‌برد.
قیمت این مینی‌ون‌های جدید در اندونزی از ۱۹۱ میلیون روپیه معادل ۱۳,۴۰۰ دلار برای دایهاتسو زنیا، ۲۰۶ میلیون روپیه برای تویوتا آوانزا و ۲۵۱ روپیه برای تویوتا ولوز آغاز می‌شود.
