کار پاکان را قیاس از خود مگیر…

کار پاکان را قیاس از خود مگیر…
آنگاه که خداوند بزرگ چیزی را بزرگ می شمرد؛ بزرگی آن در وهم آدمی جایی نمی گیرد…
اما می فهمد، منظور امری غیر عادی و غیر مادی است.
خداوند چند مرتبه در قرآن کریم از واژه عظیم که معادل دقیق فارسی آن را « بسیار بزرگ» گفته اند و نه فقط بزرگ،
استفاده کرده است.
از جمله درباره خودش، عرش الهی، خبر قیامت، خُلق رسول الله
و ذبح عظیم که با همه موارد پیشین متفاوت است.
تفاوت ذبح عظیم در چیست؟
خداوند پس از سال ها به پیامبرش که لقب خلیل الرحمان (دوست خدای مهربان) دارد و در همین لفب لطافت بسیار است. فرزندی می دهد.
بعداز آن در حالی که کودک هنوز نوزاد یا خردسال است دستور می دهد او را در بیابان خشک، سنگی و بدون آبادی با مادرش رها کند.
سپس – پس از سال ها دوری – او را به سراغ فرزندش می فرستد که حالا نوجوانی دلربا شده است.
هر چه خوبی تصور می شود در این نوجوان جلوه گر است.
اکنون پدر ذوق زده دیدار فرزند، در خواب فرمان بریدن سر فرزند دریافت می کند.
سه شبِ پی در پی
آیا می توانیم چنین خدای را تصور کنیم؟ چنین پدر و پسری را ؟
حالا ببینید فرزند به پدر چه عرض می کند:
ای پدر آنچه را فرمانت داده‌اند، بجای آر که اگر خدا خواهد مرا شکیبا خواهی یافت.
پدر با هم فکری پسر در ساعتی که مادر از آن بی خبر است با قاچوی تیز، ریسمان و شتابان می روند.
پسر به سینه می خوابد تا مهر چشمانش جلودار فرمانبرداری پدر نگردد.
چاقو نمی برد، قوچشی ظاهر می شود که جایگزین خون اسماعیل باشد.
ابراهیم در دل هم چنان شوق نالیدن بر قربانی شدن فرزند را دارد!
خطاب آمد:
هان خلیل الرحمان، حبیب الله را بنگر!
چه ظرافتی است بین این دو لقب به ظاهر مترادف… ؟ خدا می داند!
آیا خودت را محبوب تر داری یا حبیب مرا؟
حبیب تو را…!
آیا غم خودت را بالاتر می بینی یا غم رسول خاتم را ؟
رسول خاتم را…!
بگو مرگ فرزندت بدست خودت را دوست تر داری یا ذبح شدن فرزند دختر اشرف جهانیان به ستم را ؟
آن واقعه بزرگ تر و در راه بندگی جان فزاتر است!
پس بدان فرزندی از اسماعیل در سرزمینی تفتیده به ستمی نابخشودنی بسان سربریدن گوسفند، سر از تن جدا می شود!
این ذبح عظیم تو را و همه رسولان و اوصیا مرا و همه آدمیان دوست دار مرا کافی است!
به سبب خون حسین می بخشم جمله خداپرستان گنهکار را…!
به سبب خون حسین خداجویان را وارث زمین می کنم…!
من (الله) می خواهم حسین را کشته ببینم…!
می خواهم هر انسانی که دلیلی بر خداپرستی و بندگی می خواهد، حسین راه نجاتش باشد…!
می خواهم با خون حسین همه تشنگان خود را سیراب کنم…!
حسین خون من است..!
حسین پسر خون من است…!
حسین آبروی همه است…!
حسین از حبیب من و حبیب من از حسین است…!
حسین کلمه پاک من است و اسم رمزش عطش…!