هنری فورد درباره تصمیمش برای پنج روز کار در هفته در رسانۀ خود کارخانه فورد می‌گوید: « با 8 ساعت کار روزانه ما در مسیر رونق در آمریکا هستیم، پس هفتۀ کاری پنج‌روزه رونق بیشتری برایمان می‌آورد… دیگر زمان آن رسیده که خودمان را از این تفکر خلاص کنیم که اوقات فراغت کارگران، زمان ازدست‌رفته یا متعلق به یک طبقه اجتماعی دیگر است.» طولی نکشید که کارخانه‌داران آمریکا و بعد سراسر جهان همین مسیر فورد را در پیش گرفتند و هفتۀ کاری پنج‌روزه تبدیل به یک استاندارد شد. فورد این سیاست را تا آگوست سال بعد به کارکنان دفتری‌اش نیز تعمیم داد.
فورد در بخش دیگری از حرف‌هایش به این اشاره می‌کند که وقتی مردم وقت بیشتری داشته باشند، لباس‌های بیشتری میخواهند، غذاهای متنوع‌تری می‌خورند و البته نیاز بیشتری به حمل‌ونقل با خودرو دارند. هنری فورد با همین درایت خودش، تولید مدل T را متوقف کرد و مدل A را پیش چشم بیش از 10 میلیون نفر در سال 1927به رونمایی رساند.
گفته می‌شود تصمیم برای کاهش دو روز از هفتۀ کاری چهار سال قبل در 1922 گرفته شده بود زمانی که ادسل فورد، پسر فورد گفته بود «هر مردی به بیشتر از یک روز برای استراحت و تجدید قوا نیاز دارد. خواستۀ کمپانی فورد همیشه یک زندگی ایده‌آل در خانه برای کارکنانش بوده است. ما باور داریم هر فردی برای زندگی متناسب نیاز دارد وقت بیشتری با خانواده‌اش بگذراند».
او 12 سال قبل در سال 1914 نیز برای پرداخت دستمزد روزانه پنج‌دلاری به کارگرهای مردش حسابی سروصدا کرد، چون دوبرابر نرخ معمول بود. او این اقدام را در شرایط بیکاری و ناآرامی‌های گسترده کارگری در پیش گرفته بود، پس منتج به افزایش چشمگیر کارآیی و احساس تعلق و افتخار بین کارگران فورد شد. اگرچه ساعت کاری کم شده بود، اما از کارکنان تلاش بیشتری انتظار می‌رفت. سال 1916 فورد این قانون را برای کارگران زن نیز اعمال کرد.
