تعارف که نداریم، در این بازار قطعات خودرو در مرکز ایران، متاسفانه هرچه نباید باشد، هست! خشک و تر همه با هم در حال سوختن هستند. تاجران، کسبه خوش‌نام، محترم و پیش‌کسوتان به سختی کار می‌کنند و تاوان بدرفتاری برخی سایه‌نشینان را می‌دهند.
درآمد دولت در 1401 از مالیات دو برابر شد. می‌گویند در کشور فرار مالیاتی داریم، حقوق‌بگیران بیشتر مالیات می‌دهند تا دیگران، باید مودیان جدید که تاکنون در تور اداره مالیات نیفتاده‌اند را پیدا کنیم و حق و حقوق دولت را از ایشان بگیریم. همه این حرف‌ها درست است، اما در عمل چیز دیگری اتفاق خواهد افتاد. کسانی که اصلاً در تور مالیات قرار نمی‌گیرند، باز هم فرار خواهند کرد، نه این‌که فکر کنید از سوراخ‌های تور بیرون می‌جهند. نه، ایشان بزرگ‌تر از تور هستند. محیط‌آمن و خیالی آسوده دارند.
دولت می‌خواهد، اما بدون کمک اصناف نمی‌تواند. بخش کشاورزی، صنعت، خدمات و دیگر بخش‌ها در موضوع مالیات تکلیفشان روشن نیست و شیوه اخذ مالیات از آن‌ها نیز روش درستی نیست. البته در بخش خدمات وضعیت طور دیگری است، چون بسیاری از کسب‌وکارهایی که در حوزه خدمات تعریف می‌شوند، درآمدهای ناشناخته و گاهی نجومی دارند که باید دولت برای آن‌ها چاره‌اندیشی کند.
بیایید در بخش خودمان، یعنی تجارت و کسب‌وکارهای مبتنی بر داد و ستدهای سنتی، اگر اتحادیه نتواند به شفاف شدن فعالیت‌های اعضا و شناسایی تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی فعال در بازار، خصوصاً خودروسازان، دست یابد، نخواهد توانست در امر مالیات کاری شایسته و بایسته انجام دهد.
سازمان مالیاتی گردش مالی تجارت لوازم یدکی را محاسبه می‌کند، عددی تقریبی به دست می‌آورد و محض اطمینان در 2 ضرب می‌کند، سپس بر تعداد مودیان شناسایی‌شده فعلی تقسیم می‌کند و بدیهی است که مالیات دارندگان پروانه کسب رشد چندبرابری خواهد داشت. اتحادیه نیز ناچار خواهد شد با انجام لابی‌گری کمی تقلیل بگیرد، اما مشکل ریشه‌ای حل نخواهد شد.
