17 آذر 1335 –
«فورد رانچرو» در 17 آذر 1335 ش برابر با 8 دسامبر سال 1956 م، در نمایشگاه خودروی نیویورک به نمایش درآمد. سال‌ها قبل از عرضه «فورد رانچرو» به بازار، ایده خودرو/کامیون توسط طراح استرالیایی کارخانه فورد، لو برانت (Lew Brandt) مطرح شد. برانت با الهام از کشاورزی که به دنبال خودرویی بود که هم در روزهای یکشنبه برای رانندگی به کلیسا و هم در روزهای دوشنبه برای حمل خوک از آن اسفاده کند، سطح تختی شکلی را به بدنه مدل های سدان 1313ش، که موجود بودند پیوند زد.
سرآغاز بزرگ و زیبای «فورد رانچرو»
«فورد رانچرو» (Ranchero) در 17 آذر 1335 ش برابر با 8 دسامبر سال 1956 م، در نمایشگاه خودروی نیویورک به نمایش درآمد. سال‌ها قبل از عرضه «فورد رانچرو» به بازار، ایده خودرو/کامیون توسط طراح استرالیایی کارخانه فورد، لو برانت (Lew Brandt) مطرح شد.
برانت با الهام از کشاورزی که به دنبال خودرویی بود که هم در روزهای یکشنبه برای رانندگی به کلیسا و هم در روزهای دوشنبه برای حمل خوک از آن اسفاده کند، سطح تختی شکلی را به بدنه مدل های سدان موجود 1313ش، پیوند زد.
فورد رانچرو : قابلیت یک خودرو اما با ظرفیت باری معادل یک پیکاپ کوچک
«فورد رانچرو» در اصل بر اساس واگن فورد رنچ با سایز کامل ساخته شده بود. رانچرو با یک کابین یکپارچه و تخت تقویت شده، قابلیت رانندگی یک خودرو را اما با ظرفیت باری معادل ظرفیت بار یک پیکاپ کوچک ارائه می داد. «فورد رانچرو» ثابت کرد که یک مدل محبوب و دوست داشتنی است و آنقدر فروش خوبی داشت که جنرال موتورز نسخه مخصوص خود برای سال 1338 ش، را با شورولت ال کامینو عرضه کرد.
فورد فالکون رانچرو
رقابت فزاینده با محصولات وارداتی مانند فولکس واگن بیتل باعث حرکت فورد به سمت خودروهایی با بدنه هایی کوچکتر شد
در سال 1339 ش، برابر با 1960 م، فورد شاخص های رانچرو را کاهش داد، در عوض آن را بر اساس الگوی فالکون شکل داد و به طرحی جمع و جورتر برای آن رسید. رقابت فزاینده با محصولات وارداتی مانند فولکس واگن بیتل، باعث حرکت فورد به سمت ساخت خودروهایی با بدنه هایی کوچکتر شد. کم کم با خروج از رکود اواخر دهه 1340 ش، بسیاری از خریداران و مشتریان خودرو علاقه مند به خرید خودروهایی بودند که مصرف سوختی کمتر و قیمتی پایین تر داشته باشند.
«فورد رانچرو» ، از سال 1345 ش، به مدلی با سایز متوسط تبدیل شد
«فورد رانچرو» ، از سال 1345 ش (1966 م) به یک مدل با سایز متوسط تبدیل شد که تا آخرین روزهای تولیدش به همین شکل باقی ماند. مدل های فالکون، فیرلاین (Fairlane ) و رانچر دوباره توسعه یافتند تا همه از یک شاسی همسان استفاده کنند. در سال 1346 ش (1967 م) دو خودرو آخری از یک امکانات و تجهیزاتی در جلو استفاده کردند.
رانچرو در سال 1348 ش، ( 1969 م) پلتفرمی را با نیوتورینو به اشتراک گذاشت و گزینه GT را با 351 V8 ارائه کرد. در سال 1969 یک گزینه کمیاب رانچرو ریوگرانده (Rio Grando Ranchero) نیز در دسترس خریداران بود که شامل کیت تریم GT و پوشش رنگی گرابر بود. برآوردها از میزان تولید آن مدل رقمی کمتر از 900 دستگاه را نشان می دهد.
«فورد رانچرو» و عصر خودروهای قدرتمند
دلیل پایان تولید رانچرو، افزایش مقررات دست و پاگیر دولتی در زمینه تولید خودروهای سواری بود
نسل پنجم «فورد رانچرو»برای نخستین بار در سال 1349 ش (1970 م) عرضه شد. در حالی که این خودرو از یک طراحی مجدد کامل برای بدنه بیرونی برخوردار شده بود، اما این طراحی فضای داخلی خودرو بود که شایسته کمی توجه ویژه است. «فورد رانچرو»برای دو نسل دیگر در خط تولید دوام آورد، تا اینکه در هفتمین نسل در سال 1358 ش (1979 م) برای همیشه تولید آن متوقف شد. دلیل پایان تولید رانچرو، افزایش مقررات دست و پاگیر دولتی در زمینه تولید خودروهای سواری بود.
مترجم : حسین توکلی
