کِیجی به عنوان یک ماشین اسپرت 2+2نفره بود که مدل کوپه هم داشت و سال 1957 مدل دوگانهاش هم آمد. كارمانگيا ترکیبی از مکانیک و شاسی، بیتل فولكس واگن با طراحی کاروسریا «گیا»ی ایتالیا و بدنۀ دستساز واگنسازی «کارمان» بود.
کارمانگیا ابتدا در نمایشگاه خودروی پاریس در سال 1953 به عنوان یک تجربه طراحی به نمایش گذاشته شد. در آنجا به قدری مورد توجه قرار گرفت که صاحبان شرکت آن را در مسیر تولید قرار دادند. وقتی طراحی نهایی 2+2نفره در هتل کازینو رونمایی شد، بهشدت از آن استقبال شد. تولید تمامعیار این خودرو از ماه بعدش شروع شد و طی یک سال بیش از دههزار کارمانگیا به فروش رفت.
بیتل فولكس واگن، بدنۀ ماشینساز با سپرهای پیچی داشت. ورقههای بدنه کارمانگیا از سر جوشخورده و شکلگرفته با دست و با مفرغ انگلیسی صاف شده بود. این فرآیند بسیار پیچیدهای بود كه بیشتر در خودروسازیهای گرانقیمت معمول بود. این روش ساخت قیمت کارمانگیا را در 1955 به 2هزار و 395 دلار رساند. در حالي كه بیتل مدل همان سال فقط هزار و 495 دلار فروخته میشد.
سال 1974، آخرین سال تولید آلمانی كارمان گيا بود. كارمان گيا از سال 1975 در آمریکای جنوبی توليد شد. به خاطر قانون جدید اجبار کمربند ایمنی، صندلی عقب در همۀ مدلهای بازار ایالات متحده حذف شد. وقتی سرانجام تولید كارمان گيا متوقف شد، بیش از 445هزار دستگاه در خط تولید رفته بود. همسان با یکدیگر، صرفنظر از اندک تغییر در طراحی و ارتقای موتور طی سالیان.
كارمن گيا فولكس واگن در آمريكا
كارمان گيا از بيتل سنگين تر بود و در نتيجه شتاب كمتري داشت. با اين همه کارمان گیا محبوب شد. 19 هم روي خط توليد حركت كرد كه نتيجه اش شد ۳۶۲,۶۰۱ دستگاه نسخه کوپه و ۸۰,۸۸۱ دستگاه نسخه کانورتیبل. بيش از 60 درصد آن به آمريكا صادر و در اين كشور استفاده شد.