«ریت‌واگن» را پدر پل یعنی گوتلیب دایملر و ویلهلم می‌باخ اختراع کرده بودند. این دو همکار سال‌ها روی موتور درون‌سوز کار می‌کردند و تلاششان متمرکز روی تولید یک طرح سبک‌وزن بود که برای پیش‌رانی یک وسیله‌نقلیه مناسب باشد. سال 1885 سرانجام به طرحی رسیدند که به قدر کافی برای انجام مقصودشان سبک و کوچک بود.
به این موتور به خاطر ظاهر پاندول‌‌طورش، لقب «ساعت پدربزرگ» داده بودند. می‌باخ و دایملر موتور درون‌سوز کوچکشان را روی یک چرخ سفارشی سوار کردند و ریت‌واگن نفتی متولد شد. این محصول یک ماشین ابتدایی چوبی، سوار روی چرخ‌های چوبی آهن‌پوش بود که فقط یک ترمز عقبی داشت. موتور این وسیله نیم اسب بخار قدرت داشت و به حداکثر سرعت 11 کیلومتر بر ساعت می‌رسید.
