رنو اولین خودرویش را سال 1898 ساخت. بعد با برادرانش فرناند و مارسل خودروهای کوچکی ساخت و شرکت برادران رنو را شکل داد. این خودروها با موفقیت در مسابقات جاده‌ای توجه بسیاری به خود جلب کردند. اما با کشته‌شدن مارسل در مسابقات پاریس‌ـ‌مادرید در 1903، رنو از این فضا فاصله گرفت. نتیجه‌اش این شد که سال 1918 تانک رنو را ساخت و در آخرین روزهای جنگ جهانی اول به کار گرفته شد. رنو بعد از جنگ سراغ ساخت تجهیزات کشاورزی و دریایی و ماشین‌آلات صنعتی و البته موتورهای دیزلی رفت.
رنو ساخت تجهیزات نظامی را تحت اشغال آلمان طی جنگ جهانی دوم نیز ادامه داد و همین باعث زندانی‌شدن او بعد از آزادسازی شد. او در انتظار محکمه از دنیا رفت و متعاقب آن کمپانی رنو هم ملی شد.
مجله تایم، رنو را «پولدار، قدرتمند، سرشناس، بدخلق، بااستعداد، غالباً بی‌رحم، و ناپلئون یک امپراتوری خودروسازی» و «عوامانه، پرزرق‌وبرق، سلطه‌جو، ناشکیبا، مخالف همبستگی، و دوست هیچ‌کس» تعریف کرده است.
