روش انتخابات برای تعیین هیئت مدیره اتحادیه به نظر من منصفانه‌ترین و بهترین روش است، اما این روش نیز با شروطی در درون هر انتخاباتی همراه است. یکی از این شروط میزان مشارکت است. اگر در انتخابات صنفی بیش از 75 درصد اعضا شرکت کنند، نتیجه انتخابات بسیار عالی خواهد بود و معمولاً می‌توان گفت هیئت مدیره عصاره فضائل صنف است. هر چه از این نسبت کم شود، به همان اندازه مقبولیت هیئت مدیره منتخب کاهش می‌یابد.
بر اساس قانون، مشارکت یک‌سوم اعضا کافی است و حائزین بالاترین آرا به ترتیب عضو هیئت مدیره و مناصب داخلی آن خواهند شد. اما چنین سطحی، کف قانون است. اعضای هیئت مدیره مشروعیت خواهند داشت، اما مقبولیت آن‌ها به اندازه کافی نخواهد بود. اهمیت مقبولیت و اثربخشی آن بسیار بالاتر از مشروعیت است.
اگر بخواهیم هیئت مدیره جدید اتحادیه منشاء تحولات مثبت در کسب‌وکار اعضا و ارتقاء جایگاه صنف باشند، باید با جدیت در انتخابات شرکت کنیم. جدیت یعنی این‌که افراد کارآمد و قابل اطمینان‌تر را برگزینیم. قانون نظام صنفی اختیارات قابل توجه و همه‌جانبه‌ای را به هیئت مدیره واگذار کرده است که به دلیل ضعف‌های دانشی و عملیاتی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. در این صورت، اتحادیه ابزاری برای اعمال راحت‌تر قوانین و بخشنامه‌های دولتی خواهد شد.
بازار ایران را باید به گونه‌ای مدیریت کنیم که همگان از بازرگانان، تولیدکنندگان، پخش‌کنندگان بزرگ، بنکداران و عمده‌فروشان، ارتباط مستمر برقرار کنند. از این افراد باید خواسته شود که با اتحادیه تهران و اتحادیه‌های شهرستان‌ها هماهنگ شوند و روند ورود و توزیع کالا را با حفظ استقلال و هویت شخصی خود، در یک فرآیند شفاف پیش ببرند.
متأسفانه بازار لوازم یدکی آشفته شده و برای مصرف‌کننده غیرقابل اعتماد است. این وضعیت باعث شده سایت‌ها و کانال‌ها و صفحات اینستاگرامی زیادی که از همکاران ما نیستند در فضای مجازی به فروش لوازم یدکی بپردازند. شاید امروز کالای خود را از ما تأمین کنند، اما به‌طور قطع در آینده نزدیک خودشان تبدیل به برند خواهند شد و همه ما اعم از تولیدکننده، بازرگان و عمده‌فروش باید کارمندانشان شویم.
طباطبایی، که عضو هیئت مدیره پاساژ کاشانی نیز هست، افزوده است: این یک هشدار جدی است. ما باید با مکانیک‌ها، صاحبان خودرو و خرده‌فروشان متحد شویم و از امکانات فضای مجازی بهره‌گیری کنیم. باید هزینه‌های شبکه توزیع را کاهش داده و چابک و پرحضور باشیم. مصرف‌کننده نهایی به اتحادیه اعتماد خواهد کرد، اگر ببیند که اتحادیه بر اعضای خود نظارت دارد و پاسخگوی مردم است. دسترسی آسان به خرید قطعات نیز از طریق فروشندگان متشکل و گسترده در سراسر کشور فراهم خواهد شد.
بدون تردید، مصرف‌کننده به سراغ اعضای صنف ما خواهد آمد.
تولید نیازمند بازار است
تولیدکنندگان قطعات خودرو در ایران بسیارند و احصاء آن‌ها به سختی ممکن است. همین امر موجب شده همه آن‌ها نیازمند توزیع‌کنندگان یعنی اعضای اتحادیه باشند. بسیاری از تولیدکنندگان از دل همین بازار بیرون آمده‌اند و در واقع، موفق‌تر هستند. اما اتحادیه نتوانسته است با ساماندهی بازار، این تولیدکنندگان را حمایت کند. شرکت‌هایی مانند ایساکو و سایپاییدک، با توجه به بودجه‌های کلانی که دارند، وارد بازار ما شده‌اند و هم از تولیدکنندگان و هم از بازرگانان به معنای واقعی باج می‌گیرند. فروشگاه‌های توزیعی آن‌ها که از همکاران خودمان هستند، باید قواعد غیرمنصفانه‌ای را تمکین کنند. در حالی که ما می‌توانیم در تمام زمینه‌ها تشکل‌های کارآمدی بسازیم و به تکتازی چنین شرکت‌هایی پایان دهیم.
حقوق مصرف‌کننده نهایی اهمیت دارد
اگر بتوانیم، که حتماً امکانش هست، باید شبکه خدمات پس از فروش خودرو را در کشور به دست بگیریم. تمامی صاحبان خودرو، به‌ویژه در شهرهای بزرگ، به دنبال جنرال سرویس‌هایی هستند که همیشه به آن‌ها مراجعه کنند. ما به عنوان صنف فروشندگان لوازم یدکی، ظرفیت این کار را داریم که در قالب یک طرح ملی و با همکاری تمامی اتحادیه‌های همگن در سراسر کشور این کار را انجام دهیم. این کار می‌تواند مفید و بزرگ برای همه ما، مردم و حتی دولت باشد. کافی است به این موضوع فکر کنیم و با استفاده از مشاورین و تجارب کشورهای توسعه‌یافته، طرح جامع آن را تهیه و پیگیری کنیم.
