حماسه فورد در لمانز روی داد. هنگامی که مسابقات 24 ساعته لمانز سال 1345 ش (1966 م) در روز 29 خرداد ماه در سال 1345 خورشیدی برابر با روز 19 ژوئن در سال 1966 میلادی، به پایان رسید، یک فورد جی تی 40 در جایگاه اول، دوم و سوم قرار گرفت و نخستین باری بود که یک خودروی آمریکایی برنده مسابقه شد. با سه ام ک 2 (Mk. II) فورد در آخرین پیت استاپ، در مقابل بقیه شرکت کنندگان در میدان مسابقه، هنری فورد دوم تصمیم گرفت تا یک عکس تبلیغاتی در خط پایان به نمایش بگذارد و هر سه خودرو تقریباً به طور همزمان با هم عبور کنند. خودروی پیشرو شماره یک که توسط کن مایلز و دنی هیولم رانندگی می‌شد، از خط پایان در کنار خودروی شماره دو که توسط بروس مک‌لارن و کریس ایمون رانندگی می‌شد، عبور کرد و فورد جی تی 40 شماره پنج کمی عقب‌تر بود. ماشین های شماره 1 و 2 هر دو سیصد و شصت دور را پشت سر گذاشته بودند، اما خودرو شماره 2 دورتر حرکت کرد، به این معنی که حتی اگر آنها مساوی بودند، ماشین شماره 2 زمین بیشتری را پوشاند و بنابراین جایزه مقام اول را دریافت کرد. کن مایلز که قصد بردن تاج سه گانه را داشت، وقتی فهمید که مسابقه را به دلیل یک شیرین کاری تبلیغاتی از دست داده و شکست خورده است، ناامید شد و گفت: البته من ناامید هستم، اما در مورد آن چه خواهید کرد؟.
آغاز حماسه فورد در لمانز
خودروی فورد جی تی 40 در جایگاه اول، دوم و سوم قرار گرفت و نخستین باری بود که یک خودروی آمریکایی برنده شد
حماسه فورد در لمانز روی داد. هنگامی که مسابقات 24 ساعته لمانز (24 Hours of Le Mans) سال 1345 ش (1966 م) در روز 29 خرداد ماه در سال 1345 خورشیدی برابر با روز 19 ژوئن در سال 1966 میلادی، به پایان رسید، یک فورد جی تی 40 (Ford GT40) در جایگاه اول، دوم و سوم قرار گرفت و نخستین باری بود که یک خودروی آمریکایی برنده مسابقه شد. با سه ام ک 2 (Mk. II) فورد در آخرین پیت استاپ، در مقابل بقیه شرکت کنندگان در میدان مسابقه، هنری فورد دوم (Henry Ford II) تصمیم گرفت تا یک عکس تبلیغاتی در خط پایان به نمایش بگذارد و هر سه خودرو تقریباً به طور همزمان با هم عبور کنند.
فاجعه برای خودروی پیشرو
اگر آنها مساوی بودند، ماشین شماره 2 جایزه مقام اول را دریافت کرد
خودروی پیشرو شماره یک که توسط کن مایلز (Ken Miles) و دنی هیولم (Denny Hulme) رانندگی می‌شد، از خط پایان در کنار خودروی شماره دو که توسط بروس مک‌لارن (Bruce McLaren) و کریس ایمون (Chris Amon) رانندگی می‌شد، عبور کرد و فورد جی تی 40 شماره پنج کمی عقب‌تر بود. ماشین های شماره 1 و 2 هر دو سیصد و شصت دور را پشت سر گذاشته بودند، اما خودرو شماره 2 دورتر حرکت کرد، به این معنی که حتی اگر آنها مساوی بودند، ماشین شماره 2 زمین بیشتری را پوشاند و بنابراین جایزه مقام اول را دریافت کرد.
کن مایلز و رویای بر باد رفته اش
البته من ناامید هستم، اما در مورد آن چه خواهید کرد؟
کن مایلز که قصد بردن تاج سه گانه را داشت، وقتی فهمید که مسابقه را به دلیل یک شیرین کاری تبلیغاتی از دست داده و شکست خورده است، ناامید شد و گفت: “البته من ناامید هستم، اما در مورد آن چه خواهید کرد؟”
مترجم : حسین توکلی
