رانسوم ای اولدز

(Ransom E. Olds) رانسوم ای اولدز یکی از پیشگامان صنعت خودرو بین سال های 1864 تا 1950 بود. شرکت او یکی از اولین خودروهای مقرون به صرفه ای را بطور انبوه در ایالات متحده توسعه، تولید و به فروش رساند. اولین خودروی سبک تولید انبوهش که مقرون به صرفه بود، 650 دلار قیمت داشت که در اوایل دهه 1900 بین مردم محبوبیت زیادی پیدا کرد. او تا حدودی در نتیجه آزمایش‌ها و تلاش‌های اولیه‌اش به موتور بنزین سوز دست یافت. اگرچه اولدز تنها در سال‌های شکل‌گیری صنعت خودرو فعال بود اما بر جامعه، همکاران و رقبا تاثیر مهمی گذاشت. همچنین اختراعات متعددی که توسط این مخترع با استعداد ثبت شد، او را به‌ یکی از مهم‌ترین بنیان‌گذاران صنعت خودرو تبدیل کرد.

رانسوم ای اولدز، که اصالتش به نیوانگلند دوران پیوریتان (Puritan-era New England) باز می‌گردد، در 3 ژوئن 1864 در ژنو، اوهایو (Geneva, Ohio,)به دنیا آمد. پدرش، پلینی فیسک اولدز (Pliny Fisk Olds)، در دوران مختلف آهنگر، مدیر کارخانه آهن‌سازی، کشاورز و الگوساز بوده و قبل از اینکه به لنسینگ، میشیگان (Lansing, Michigan) نقل مکان کند ، یک مغازه‌ی فروش ماشین آلات داشته است.
پلینتی فیسک اولدز چند پسر داشت . بعضی از انها به او در شغلش کمک کرده و بعضی کاری جدای از کار پدر را برگزیدند. والاس (Wallace,) یکی از پسرها بود که در کسب و کارخانوادگی‌شان به نام “P. F. Olds and Son “کمک کرد. رانسوم اولدز در حالی که هنوز بچه مدرسه‌ای بود، در مغازه پدرش شروع به کار کرد. در این مغازه موتورهای بخار، تعمیر و تولید می‌شدند.
مکانیک باهوش و ذکاوت
او در کنار پدرش تجربیات زیادی بدست آورد و با مشاهده و دقت کامل توانست چیزهای زیادی از حرفه ی پدرش بیاموزد و خیلی سریع ثابت کرد که سومین مدیر ماهر برای این شغل خانوادگی (P. F. Olds and Son ) در سال 1880 خواهد شد. او همچنین استعداد خود را در ماشینکاری، الگوسازی و سرهم کردن مکانیکی عمومی نشان داد که بیشتر آنها را از پدرش آموخته بود. او بعدها با کسب مدارج بالا به پدر خود که بهترین و مهم‌ترین استاد و معلمش تلقی می‌شد، ارزش و اعتبار زیادی داد. اولدز دبیرستان را به پایان نرساند، اما در حدود سال 1882 در کالج بازرگانی لنسینگ (Lansing Business College) دوره‌های درسی را گذراند. سه سال بعد، پدرش او را شریک این مغازه کرد. در پی این اتفاق، تجارت و شغل خانوادگی‌ آن‌ها به واسطه‌ی آزمایش‌های رانسوم اولدز به سرعت، بسیار موفق‌تر شد. او یک موتور بخار با یک مشعل گازی ساخت که از سایر موتو‌‌رهایی که زغال سنگ یا چوب می سوزاندند، بسیار کاربردی‌تر بود. در عرض پنج سال، شرکت آنها 2000 موتور فروخت و سود زیادی کسب کرد.
از آنجایی که او یک قایق‌ران ماهر و حرفه ای بود ، به آزمایش کاربردهای دیگر موتور گازسوز خود پرداخت. او یکی را در یک قایق امتحان کرده ، و دیگری را در اوایل سال 1887 روی کالسکه نصب کرد . طبق گزارش رانسوم ای اولدز از جرج اس می (George S. May’s R. E. Olds) (پیشگام صنعت خودرو) رانسوم فکر می‌کرد که می‌تواند یک موتور را روی یک کالسکه نصب کرده و او را مجبور کند تا مسیر طولانی در جاده حرکت کند. اولدز به زودی متوجه شد که با نصب یک جفت موتور روی یک کالسکه، می تواند سرعت این وسیله نقلیه را تا 15 مایل در ساعت افزایش دهد. مقاله ای در سال 1892 در ساینتیفیک آمریکن، (Scientific American) علاقه یک شرکت پزشکی بریتانیایی را برانگیخت. این شرکت خودروی آزمایشی اولدز را خرید و آن را به هند منتقل کرد .این شاید اولین فروش یک وسیله نقلیه در ایالات متحده و مطمئناً اولین فروش خارجی و صادرات خودرو محسوب می‌شود. سرنوشت این کالسکه موتوری مبهم باقی ماند. حدس زده می شود که اصلاً به بمبئی نرسیده و در دریا غرق شده است.

ثبت اختراع تاریخی
اولدز در نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال 1893 شرکت کرد. در آنجا موتورهای بنزینی نمایش داده شده بود. این نمایشگاه روی او تاثیر گذاشت. احتمالا شرکت گرند رپیدز (Grand Rapids) او را ترغیب کرد که تمرکز شرکتش را از موتور بخار بنزینی تغییر دهد و درعوض یک دستگاه کاملاً گازسوز را تکمیل کند. در ژوئن 1896، شرکت اولدز یک موتور احتراق داخلی (internal-combustion engine) را در دست تولید داشت و همزمان درخواست ثبت اختراعش را نیز داده بود. اولدز به آزمایشات ایده خود در خصوص کالسکه بدون اسب بازگشت. او در نمونه اولیه خود توانست به حداکثر سرعت 25 مایل در ساعت دست یابد. در اواخر همان سال در ایالات متحده برای ثبت اختراعش ” کالسکه خودرو” ، درخواست داد. شرکت اولدز برای ساخت محصولاتش با یک کالسکه ساز همکاری کرد. این محصول مورد اقبال قرار گرفته و مصرف کنندگان زیادی به انتظار تولید آن نشستند.

اولدز برای گسترش کارش و به منظور پاسخگویی به این تقاضا، به دنبال سرمایه‌گذار می گشت. او در نهایت شخص قوی و با نفوذی در املاک و مستغلات لنسینگ به نام ادوارد دبلیو اسپارو(Edward W. Sparrow) پیدا کرد. با سرمایه اسپارو، شرکت وسایل نقلیه موتوری اولدز راه اندازی شد، که اسپارو ریاست آن را بر عهده گرفت، اما از همان ابتدا مشکلاتی به وجود آمد. در سال بعد، شرکت بیش از تعداد انگشت شماری خودرو تولید نکرده بود ولی مشکلات بین سرمایه گذاران پول پرست و اولدز همچنان جریان داشت. پس از آن، در سال 1899 یک همکاری مشترک بین یک شرکت تولیدی و موتور سودآور پلینی اولدز(Pliny Olds’s original) ایجاد شد و یک سرمایه گذاری جدید به نام (Olds Motor Works) شکل گرفت. این سرمایه گذاری جدید توسط ، ساموئل ال. اسمیت، (Samuel L. Smith) یکی از دوستان اسپارو، که یک بازنشسته قدرتمند معدن مس میشیگان بود، حمایت می‌شد.

اسمیت، که خود اهل دیترویت بود و دیگر سهامداران محلی اصرار داشتند که کارخانه اولدز موتور در دیترویت واقع شود، جایی که در گذشته یک مرکز تولیدی پررونق برای کالسکه، اجاق گاز و سایر محصولات بود. در این مرحله، یکی دیگر ازاهالی دیترویت ، هنری فورد، هنوز در تلاش بود تا عملیات تولید خودروهای موتوری خود را راه اندازی کند. او یکی را در سال 1899 ثبت کرده بود، اما یک سال بعد شکست خورد و در واقع کارخانه و دفاتر تازه ‌ساخت اولدز موتور در رودخانه دیترویت اولین شرکت دائمی خودروسازی شهر بودند. اولدز و هیئت مدیره سرانجام موافقت کردند که در سال اول روی تولید و ساخت خودروی بدون سقف به همراه یک کالسکه ی سبک که رانابوت (runabout) نام داشت، متمرکز شوند. اولدز، شخصا مسئولیت این طرح تولیدی را به عهده گرفت. شکل و ظاهر منحصر به فرد آن باعث شده که با نمونه‌های دیگر رقبا متمایزشود. شرکت مذکور، این خودرو را در سطح ملی تبلیغ کرد و اولین شرکتی بود که این محصول را به عنوان یک خودروی راحتی برای زنان و پزشکان به بازار عرضه کرد. هنگام شروع تولید در سال 1901، 300 دستگاه از آنها را با قیمت 650 دلار در هر قطعه سفارش گرفت.

آتش سوزی کارخانه

اولدز در سال 1889 با متا اورسولا وودوارد (Metta Ursula Woodward) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو دختربود. در مارس 1901 تولید کارخانه به دلیل آتش سوزی متوقف شد. آنها که برای دیدن پدر و مادر رانسوم به کالیفرنیا رفته بودند ، در مسیر بازگشت به خانه، تیتر روزنامه را دیده و متوجه شدند که کارخانه‌شان آتش گرفته است. خوشبختانه آتش سوزی بعد از ظهر روز شنبه رخ داده و قربانی برجای نگذاشت، با این حال، کارخانه ویران شد. این آتش سوزی در تاریخ صنعت خودروی آمریکا ثبت گشت. در مورد این آتش‌سوزی، مطالب دروغ و غیر واقعی زیادی مطرح شد. اولدز بعدها اطلاع داد که تمام نقشه‌ها و الگوها در آتش از بین رفته است. اما این خبر نیز، چندان درست نبود. چراکه مدل (curved-dash runabout) توسط یک کارگر شجاع از آتش سوزی جان سالم به در برد. شرکت به سرعت این شکست را پشت سر گذاشت و دوباره روی پای خود ایستاد. بیمه خرج بازسازی کارخانه را پرداخت کرد و آنها دوباره کار مونتاژ خودروی سبک و تاسیسات تامین کننده را از سر گرفتند.
بیش از چهارصد رانابوت در سال 1901 تولید شد که یک بازگشت مقتدرانه برای شرکت اولدز به حساب آمد، اما موسس آن در نتیجه استرس و نگرانی‌ها، بیمار گشته و در بهار همان سال در بیمارستان بستری شد. این شرکت در نهایت بخشی از تولید خود را با مدیریت شخص اولدز به لنسینگ (Lansing) منتقل کرد. تا سال 1905 موتور اولدز 5000 خودرو در سال تولید می‌کرد. اولدز به طور خستگی ناپذیری برای تبلیغ این خودرو تلاش کرده و درآن زمان به شهرت تجاری مشهور آمریکایی دست یافت. او در سال 1902 در پیست دیتونا بیچ فلوریدا (Daytona Beach, Florida ) (جایی که سرمایه گذاری املاک داشت) با این خودرو مسابقه داد و بعد از آن نام و چهره اش در سطح ملی خیلی بیشتر ظاهر شد.

یک شروع جدید
با گذشت زمان، شرکت اولدز از درگیری اولدز با فردریک اسمیت، پسر ساموئل ال. اسمیت، دچار مشکل شد. او که معمولاً عنوان رئیس شرکت را داشت، فروش را مدیریت می‌کرد و وقتی خریداران خودروی رانا بوت از مشکلات شکایت می‌کردند، تکنیک‌های تولید را زیر سوال می برد. او ادعا کرد که اولدز به بهبود خودرو یا تأیید اینکه ماشین هنگام خروج از کارخانه عاری از نقص‌های مکانیکی است، علاقه‌ای ندارد. جدا شدن این دو زمانی اتفاق افتاد که اسمیت بدون اطلاع اولدز یک فروشگاه مهندسی تجربی راه اندازی کرد. تا سال 1904 اولدز تقریباً تمام سهام خود را فروخت و برای همیشه از شرکت خارج شد. با این حال، او فقط چهل سال داشته و بازنشستگی دلخواه او نبود. او شرکت (R. E. Olds) را در لنسینگ در اوت 1904 تأسیس کرد. شرکت دیترویت اولدز موتور ورکز (Detroit Olds Motor Works) او را برای استفاده از این نام به شکایت تهدید کرد. بنابراین اولدز با تغییر حروف اول (Reo Motor Car Company ) این شرکت را تاسیس کرد.

با سرمایه‌گذاری جدید، اولدز (Reo) را در سال 1905 معرفی کرد. کارخانه او بین سال‌های 1905 تا 1909 رکورددار فروش خودروهای زیادی بود. آنها همچنین رانا بوت 650 دلاری و یا خودروی تورینگ (touring car ) ( خودروی راحت و خانوادگی) حدود 1300 دلاری را نیز می ‌فروختند. با این حال، یک بار دیگر، اولدز با سرمایه گذاران خود درگیر شد. هنگامی که به مخالفان خود ثابت کرد که می تواند عملیات خودروسازی خود را راه اندازی کند و سودآور باشد، به نظر می‌رسید علاقه و انگیزه خود را از دست داده است. دومین شرکت او شرکت اسمیت اولدز موتور ورکز را تحت الشعاع قرار داده بود که در سال 1908 توسط یک شرکت تازه تاسیس جنرال موتورز تصاحب شد. در طی دو دهه بعد، اولدز بیشتر انرژی خود را صرف املاک و دارایی‌های بانکی خود کرد و همچنین از قایق سواری در فلوریدا و دریاچه های بزرگ لذت می برد

اولدز تنها در سال 1934 و در اوج رکود گسترده اقتصادی جهان ، (Great Depression) برای مدت کوتاهی دوباره در شرکتش به فعالیت پرداخت. اما در سال 1936 او به طور رسمی بازنشسته شد و شرکت Reo فعالیت های خودروسازی خود را متوقف کرد. در عوض به تولید کامیون روی آورد، اما با دوران ورشکستگی مردم، اعتصابات تحصن در دوران اتحادیه کارگری (labor-union era) در اواخر دهه 1930، و مشکلات مستمر با سهامداران نیویورک مواجه شد. در طول جنگ جهانی دوم برای مدتی شرکت، کامیون‌هایی برای ارتش ایالات متحده ارسال می کرد اما در دوران پس از جنگ بر روی ماشین چمن زنی و موتورهای دریایی متمرکز شد. آنها را دو بار در دهه 1950 فروختند . دوباره ، تمرکز او دوباره به آزمایش دستگاه‌های هسته‌ای معطوف شد و در اواخر دهه 1990 به عنوان شرکت نیوکر شارلوت در کارولینای شمالی (Nucor Corporation of Charlotte) کار کرد.