شاید این روزها برای بعضیها صحبت از حق و ناحق خندهدار باشد، چراکه دیده شده افرادی در درون حاکمیت شتر را با بارش بردهاند. سوال اینجاست که به کجا رفتهاند و تا کجا میتوانند بروند؟ آخرین منزل دنیا مرگ است. چه کسی مدعی است که اموال، عناوین، مقام و سایر شئونات دنیوی در دنیا بعد از مرگ به کار میآید؟
روزی که لایحه دولتی به مجلس میآید یا نمایندگان طرحی را به صحن آماده میکنند، باید فکر کنند که هر قانونی که تصویب شود، اگر حقی را پایمال کند، قانونگذاران اولین مقصران خواهند بود. پس باید در هر رای و نظری که میدهند خوب اندیشه کنند، خوب بررسی کنند، و اگر نمیدانند، بپرسند و تحقیق کنند.
اما حرف دیگری هم مطرح است. نماینده مردم آمده تا حقوق مغفول مانده را حیا کند. هیچ سهلانگاری قابل پذیرش نیست. اعتماد مردم آنقدر عظمت دارد که جا دارد نمایندگان هر حسب و نسبی را نادیده گرفته، و مدیون هیچکس و گروهی نباشند و به آنچه وظیفهشان است عمل کنند. مجلس نماد اراده ملت است و مردم جز به عدالت، رفاه، امنیت، سلامت، و سعادتمندی برای همه ایرانیان راضی نخواهند شد.
من، سید احمد طباطبایی، حالا بیایید درباره صنف خودمان و آنهایی که داوطلب عضویت در هیئت مدیره شدهاند فکر کنیم. منِ احمد طباطبایی اگر هدفی جز خدمت صادقانه و عالمانه به اعضای صنف و عموم مردم نداشته باشم، امکان ندارد برای عضویت در هیئت مدیره خود را مدیون اسپانسر کنم. اگر قصدم خدمت باشد، امکان ندارد جز معرفی خودم و آنچه میخواهم انجام دهم حرف دیگری بزنم. اگر نقد یا تحلیلی هم کنم، جانب انصاف را رعایت خواهم کرد. عضویت در هیئت مدیره اتحادیه نمیتواند بیش از حقخواهی اهمیت داشته باشد.
کمی بازتر فکر کنیم. هرکس حق مردم و سلامت جامعه برایش مهم باشد، باید به اندازهای که میتواند تلاش کند. چه عنوان و جایگاهی داشته باشد و چه نداشته باشد. اگر اصل بر انجام مسئولیتهای اجتماعی است، تفاوتی در رفتار قبل و بعد از تصدی امور نباید دیده شود. تا روزی که مردم و قانون ما را بر کاری تکلیف کردهاند، انسان درستکار آنچه مطابق درک و احساس اوست را با دقت و جدیت، بدون تعصب غیرمنطقی، انجام میدهد. روزی که باید کنار رود، نیز بدون مقاومت و آلوده کردن فضا کنار میرود. جنگ با خویشان و همکاران را چطور میتوانیم بپذیریم؟
گروه نواندیشان و پیشکسوتان فهرست خود را ارائه کردهاند و از دیگران نیز میخواهند فرصت انتخاب مردم را مهندسی کنند. تمام کسانی که منتخب اعضای صنف شوند، مورد حمایت ما خواهند بود. اصل شایستهسالاری است.