برکه ای که به برکت نزول آیات و سخنان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در ۱۸ ذی‌الحجه سال ۱۰ هجری قمری (برابر با ۲۸ اسفند سال ۱۰ خورشیدی و به قولی اول نوروز ) مصدر انوار الهی شد. سالروز این واقعه عظیم عید بزرگ شیعیان و دوست داران امیرالمومنین است. غذا دادن در این روز بسیار سفارش شده است.
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، در بازگشت از آخرین حج خودشان همه مسلمانانی را که در حج شرکت داشتند؛ چه آنان که جلوتر رفته بودند و چه آنان که هنوز نرسیده بودند را فراخواند. پس از سه روز اقامت در غدیر خم خطبه‌ای ایراد فرمودند و در آن بلندتر معارف اسلام را بازگو فرمودند. عبارت معروف مَن کُنتُ مَولاهُ فَهذا علیٌ مَولاه (ترجمه: هرکه من مولای اویم پس علی مولای اوست)
«حاضران به غایبان برسانند»
آیه ۶۷ سوره مائده: ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده بیان کن. اگر این کار را نکنی، رسالت الهی را به انجام نرسانده‌ای. خداوند تو را از مردم نگاه خواهد داشت.
رسول الله با دریافت دستور مستقیم خداوندمتعال بار دیگر و صراحتا به مردم فرمود : از دو چیز دور نشوند: قرآن و اهل‌بیت
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم دستور خداوند را بیان کردند و امر به بیعت با امیرالمومنین علی علیه السلام کردند. در آن روز همه مردم حاضر از جمله ابوبکر و عمر خدمت مولا و وصی رسول الله رسیدند و دست تبعیت دادند. حتی بانوان دست خود را در ظرف یا نهر آب گذاشتند و مولا علی در سوی دیگر دست در آب داشتند تا بیعت صورت ظاهری بگیرد.
پیام آور خداوند حضرت محمد صلی الله علیه و علی آله و سلم آن روز را بزرگ‌ترین عید مسلمانان نامیدند و دستور دادند تا قیامت این واقعه به صورت گفتن و شنیدن از حاضران به غایبان برسد. یعنی اکتفا به نوشتن نشود و دراین دستور راز بزرگی نهفته است.
ما نیز مخاطب این دستور هستیم.
