امروزه هر دارنده خودرویی به فراخور نوع و مدل آن و شرایط اقتصادی اش، ازکف پوش در خودرویش استفاده می کند که به گفته مسعود سیرجانی مدیر توس اسپرت، مدتهاست که جزو لوازم ضروری یک خودرو محسوب میشود.
وی که از تولید کنندگان کف پوش خودرو است در مورد سیر استفاده از آن در خودروها و اینکه خودش به چه شکلی وارد این حرفه شده، گفت: از سال 75 بررسی این کالا و شرایطش در بازار فروش قطعات خودرو را شروع کرده و از سال77 با تاسیس کارخانه در مشهد، تولید آن را آغاز کردیم. در ابتدا فقط یک مدل 5 تکه از جنس پی وی سی که به هر خودرویی می خورد را تولید کردیم که تا سال 82 ادامه داشت. سپس همان جنس را در رنگ و مدل های متنوعی به مدت 10 سال تولید کردیم. از سال1392 تا 1396 کف پوش های لاستیکی و ژله ای برای تمامی خودروها ساخته و و از سال 96 تولید کف پوشهای سه بعدی برای هر مدل خودرو را شروع کردیم.
مسعود سیرجانی با تاکید بر این که در تولید کف پوش خودرو از تکنولوژی روز دنیا بهره میبرند، افزود: حتی در چین که سازنده اصلی ماشین آلات و دستگاههای لازم برای تولید این محصول است، چنین تنوع جنس و طرحی وجود ندارد.
وی که مثل بسیاری از تولید کنندههای کشورمان از وجود روابط خاص بین دو یا سه تولید کننده با خودروسازان داخلی بشدت گلایه داشت، گفت: دو شرکت به واسطه مسائلی که همه کم و بیش میدانیم بیشتر کالاهای مورد نیاز شرکت های خاص را تامین میکنند، این کار باعث شده تولید کننده های جزء دچار مشکلات اقتصادی شوند، عنصر رقابت تقریبا از بین رفته و جنس بیکیفیت وارد بازار میشود.
مدیر توس اسپرت بر خلاف خیلیها اعتقاد دارد که پاندمی تاثیر آنچنانی روی بازار کف پوش خودرو نگذاشته بلکه تحریمها و ممنوعیت وارادات خودرو سبب رکود در این بازار شده که از هیچ نوع حمایتی هم برخوردار نیست.
وی افزود: یک نفر به من بگوید که اتحادیه واقعا چه کاری برای ما کرده و قراراست چه کاری بکند؟ مثل همیشه هر چند سال یک عده میروند و یک عده جای آنها را میگیرند. ما قبلا جزو اتحادیه صنف تولیدکنندگان قطعات خودرو بودیم ولی مدتی قبل از طرف اتحادیه صنف تشک دوزان خودرو اخطاری دریافت کردیم مبنی بر این که ما جزو این اتحادیه بوده و باید حق عضویتمان را پرداخت کنیم البته قبلش مغازه را پلمپ کرده بودند. کارخانه ما در مشهد بوده و دو مغازه در مشهد و تهران داریم که مستقل از هم نیستند با این حال دو جا مالیات میدهیم.
از مسعود سیرجانی سوال کردیم که آیا مانند خیلی از بازاری های کشورمان روزی به پسرش توصیه خواهد کرد که در همین بخش به فعالیت پرداخته و به نوعی راه پدرش راه ادامه بدهد؟
جواب وی بسیار تامل برانگیز و باعث تاسف بود؛ وی گفت: مدت زیادی بود که فردی جوان و پرانرژی وارد صنف ما نشده بود تا این که پسر یکی از همکاران ما پیش پدرش شروع به کار کرد که به تایید همه جوانی موجه و بسیار خوش برخورد بود. اما بعد از مدتی به دلیل استرس و شرایطی که بر بازار حاکم شده، رفتار واخلاقش تغییر کرد و در نهایت کارش به جای خوبی نرسید. برای همین امکان ندارد که روزی پسرم را تشویق کنم که وارد این حرفه شود.