به گزارش قطعات خودرو به نقل از دنیای اقتصاد، این اتحاد در اولین اعلامیه رسمی خود در دو سال گذشته، اعلام کرد در مجموع ۳۵ خودروی برقی جدید را طی پنج سال آینده به عنوان بخشی از استراتژی جدید تهاجمی خود روانه بازار خواهند کرد و آنها یک تکنیک استاندارد بین‌المللی را در راستای قابلیت تولید ایمن باتری ۲۲۰ گیگاوات ساعتی تا سال ۲۰۳۰ دنبال خواهند کرد. به عنوان بخشی از این برنامه، رنو متعهد به بهبود ساختار الکتریکی و دیجیتال خود می‌شود و می‌تواند تا سال ۲۰۲۵ اولین «خودروی مجهز به برنامه کامل نرم‌افزاری» خود را معرفی کند.
این سه خودروساز قصد دارند پلتفرم‌های مشترکی را راه‌اندازی کنند که تا سال ۲۰۲۶ حدود ۸۰ دستگاه از ۹۰ خودروی تولیدی هریک از آنها در این پلتفرم‌های ترکیبی تولید و روانه بازار شود.
رهبران هر سه شرکت، تصور و پیش‌بینی مشترک خود برای سال ۲۰۳۰ را در یک کنوانسیون اطلاعاتی مبتنی بر وب ترسیم کردند که تصویری از وحدت آنها است و این اتفاق پس از یک دوره آشفتگی پس از دستگیری رئیس سابق اتحاد، کارلوس گوسن در ژاپن به دلیل سوء رفتار اقتصادی در نیسان صورت می‌پذیرد.
بودجه جدید ارائه شده توسط مدیریت کاملا جدید، به ریاست مدیر هیات اجرایی اتحاد، ژان دومینیک سنار، با افزایش بیش از دو برابری به ۱۰ میلیارد یورو (۳/ ۱۱ میلیارد دلار) رسید که قبلا توسط سه شرکت در پروژه برقی‌سازی آنها سرمایه‌گذاری شده بود. آنها اظهار کردند ۳۵ خودروی برقی جدید را تا سال ۲۰۳۰ روانه بازار خواهند کرد که بیش از سه برابر ۱۰ مدل خودروی برقی تولیدی کنونی است که در حال حاضر توسط رنو، نیسان و میتسوبیشی به فروش می‌رسد.
در راستای نقشه راه جدید ۲۰۳۰، این سه شرکت پنج پلتفرم گسترده خودروهای برقی را ارائه خواهند کرد که از ۹۰ دستگاه خودروی تولیدی، حدود ۳۵ دستگاه می‌توانند خودروهای EV جدید باشند.
این اتحاد قبلا دارای پلتفرم‌های EV مشترک مانند پلتفرم CMF-EV بودند که زیربنای کراس اوور تمام الکتریکی نیسان آریا و همتای رنو آن، مگان E-Tech است. در همین حال، میتسوبیشی و نیسان یک پلتفرم مشترک برقی برای خودروهای کوچک یا خودروهای ژاپنی «kei» به نام KEI-EV را توسعه داده‌اند.
این در حالی است که پلتفرم‌های مشترک دیگر شامل CMF-AEV برای تولید خودروهای ارزان‌قیمت مانند داچیا اسپرینگ، پلتفرم LCV-EV برای خودروهای تجاری مانند نیسان سیتی استار و پلتفرم CMF-BEV برای خودروهای برقی جمع‌وجور هستند.
رنو در مهندسی این ساختار جمع و جور پیشرو خواهد بود. رنو اعلام کرده باید تا سال ۲۰۳۰ به یک تولیدکننده خودروهای فقط برقی در اروپا تبدیل شود و به عضویت فورد اروپا درآید، سازندگان استلانتیس و سایر خودروسازان نیز متعهد شده‌اند که تولید موتورهای احتراقی را کنار بگذارند، زیرا اتحادیه اروپا برای توقف فروش ناخالص خودروهای احتراق داخلی تا سال ۲۰۳۵ تلاش می‌کند.
این سه شرکت اعلام کردند حتی بر باتری‌های حالت جامد و لوازم الکترونیکی تمرکز خواهند کرد. این غول‌های خودروسازی جهانی ادعا می‌کنند با رشد پلتفرم‌های مشترک و پایان یافتن بحران قطعات الکترونیکی، احتمالا تا سال ۲۰۲۶ بیش از ۱۰ میلیون خودرو از این پلتفرم‌های مشترک در ۴۵ مدل مختلف و مجهز به روش‌های رانندگی خودکار، در بزرگراه‌های سراسر دنیا در تردد باشند.
سال گذشته، این اتحاد اعلام کرد حتی قصد دارد تولیدکننده نخست بازار انبوه بین‌المللی شود که از اکوسیستم گوگل در وسایل نقلیه خود استفاده می‌کند. جدیدترین اعلامیه این گروه حاکی از یک چرخش آینده‌نگر در بازسازی رو به رشد اتحاد است.
سرنگونی کارلوس گون مدیرعامل ارشد اجرایی و رئیس هیات‌مدیره ائتلاف رنو-نیسان-میتسوبیشی در نوامبر ۲۰۱۸، این اتحاد را در میان فروش ناخالص نزولی، ضررهای عمیق، بی‌اعتمادی متقابل و تلاش برای ساخت این گروه به آشفتگی کشاند. تنها در سال ۲۰۲۰ بود که اتحاد با زیر‌مجموعه مدیریتی کاملا جدید، به روند عادی و ظاهر سازمانی خود بازگشت.
در حال حاضر، این سه شرکت، جهان را وارد حوزه‌های تاثیرگذاری کرده‌اند و شرکت رنو در اروپا، نیسان در ایالات متحده، چین، ژاپن و میتسوبیشی در جنوب شرقی آسیا پیشتاز در بسیاری از حوزه‌ها هستند.
با وجود این، از آن زمان تاکنون، اتحاد اصولا ساکت بوده است. در این مدت، هر سه خودروساز بیشتر روی بازسازی و تعمیر شرکت‌های خود متمرکز شده‌اند تا اجرای وظایف مشترک رو به رشد خود. بلافاصله پس از خروج کارلوس گون، هر یک از این مشاغل با کاهش فروش ناخالص و امواج بحران دست و پنجه نرم می‌کردند، زیرا معامله‌گران بازار بورس عجله داشتند تا سهام آنها را هرچه سریع‌تر کنار بگذارند.
رنو، نیسان و میتسوبیشی هر کدام برنامه‌های احیای خاص خود را برای رهایی از این شرایط پیش گرفتند که شامل اخراج کارکنان، اصلاح خطوط تولید، تعطیلی برخی کارخانه‌ها و کاهش شدید هزینه‌های اداری بود.
با این حال نیسان پس از ثبت بزرگ‌ترین زیان خود، انتظار دارد در سال مالی کنونی منتهی به ۳۱ مارس به روند سودآوری خود بازگردد. علاوه بر این میتسوبیشی پیش‌بینی می‌کند که کماکان در شرایط بحرانی باقی بماند.
رنو پس از برنامه کاهش هزینه‌های شخصی خود که شامل برنامه‌هایی برای ادامه فعالیت‌های خود در خارج از ساختمان مقر بین‌المللی این شرکت است، در نیمه اول سال جاری به درآمد کمی دست یافت و هدف آن این بود که برای تمام سال ۲۰۲۱ خود را بالای آب نگاه دارد.
این اتحاد به طور جمعی بر یک رابطه سهامداری متقابل استوار است، به طوری که رنو بالغ بر ۴/ ۴۳ درصد از سهام نیسان را در اختیار دارد، که در مقابل، نیسان ۱۵ درصد از سهام بدون رای رنو را در اختیار دارد. این در حالی است که نیسان سومین سهامدار بزرگ میتسوبیشی موتورز است.
