به گزارش قطعات خودرو به نقل از قطعه نیوز: ابراهیم احمدی با بیان اینکه کمبود نقدینگی و دانش ناکافی برای تولید و طراحی قطعات جدید مانع ایجاد کرده است، گفت: صنعت قطعه سازی تحت تاثیر تصمیمات دولت برای خودروسازی قرار دارد و هر گونه تصمیم درست یا اشتباه، فعالان اقتصادی حوزه قطعه سازی را نشانه می گیرد. این در حالی است که صنعت قطعه سازی همواره دست بخش خصوصی بوده و عموما به صورت مستقیم دولت دخالتی در این صنعت نداشته است.
وی در گفت وگو با قطعه نیوز از قیمت گذاری دستوری در صنعت خودرو به عنوان یکی از چالش های بزرگ صنعت قطعه سازی یاد کرد و افزود: وقتی که قیمت کالایی مانند خودرو به صورت دستوری تعیین می شود، بدیهی است که خودروسازان نمی توانند بدهی های خود را به قطعه سازان پرداخت کنند و تامین مالی آنها با مشکل مواجه می شود.
احمدی گفت: این موضوع موجب می شود تا قطعه ساز نیز توانایی به روز کردن ناوگان تولید خود نداشته باشد و نقدینگی این صنعت نیز در شرایط بحرانی قرار بگیرد.
این عضو انجمن همگن قطعه سازان با بیان اینکه تصمیمات دولت برخی اوقات هم به نفع ما بوده است، اظهار کرد: تعرفه هایی که برای واردات قطعه در سال های اخیر گذاشته شده، توانسته بازار قطعات داخلی را رونق دهد و این یکی از تصمیماتی است که موجب شد تا چرخ این صنعت بهتر از قبل بچرخد.
وی در عین حال به این موضوع نیز اشاره داشت که ارتباط ایران با دنیا به دلیل تحریم ها به کمترین سطح خود رسیده که ضربه ای مهلک به بدنه قطعه سازی است. در واقع صنایعی که نیاز به بروزرسانی دارند، بیشترین ضربات را از تحریم ها خورده اند.
احمدی تصریح کرد: به عنوان مثال در سال های گذشته دو بار با رنو وارد سرمایه گذاری مشترک شدیم که هر دو بار هم به دلیل محدودیت های بین المللی آنها حاضر به ادامه کار با ایران نشدند. از این رو تمام سرمایه گذاری های ایرانی ها نصفه و نیمه ماند.
این عضو انجمن همگن قطعه سازان با بیان این مطلب افزود: مسلما اگر ما می توانستیم چنین همکاری هایی را ادامه دهیم، در امر صادرات نیز می توانستیم قوی تر پیش برویم. حتی در تولید و طراحی قطعات جدید هم می توانستیم توانایی خود را نشان دهیم.
*کمبود نقدینگی و نداشتن دانش کافی ۲ مانع اصلی طراحی قطعه در ایران
وی همچنین به موضوع تسهیلات دهی به واحدهای قطعه سازی اشاره کرد و گفت: در تمام دنیا شرکت های تولیدی نمی توانند به صورت نقد، ابزار و ماشین آلات را تهیه کنند. از این رو بانک ها به کمک آنها می آیند و وام هایی با بهره کم و مدت زمان بازپرداخت طولانی مدت را در اختیار کارخانه ها قرار می دهند. کارخانه ها نیز با این تسهیلات نسبت به بروزرسانی صنعت خود اقدام می کنند. اما در ایران چنین تسهیلاتی از سوی بانک ها داده نمی شود. بنابراین سیستم بانکی ایران کارخانه ها را در مسیر توسعه صنعت یاری نمی دهد.
احمدی در پاسخ به اینکه چرا قطعه سازان در صدد طراحی قطعات جدید برنمی آیند؟ گفت: کمبود نقدینگی در درجه اول و نداشتن دانش کافی که تحت تاثیر همان کمبود نقدینگی است در درجه دوم، اجازه فعالیت جدید را به قطعه سازان نمی دهند.
وی ادامه داد: وقتی که نقدینگی نداشته باشید نمی توانید تجهیزات خود تهیه کنید و در نتیجه نمی توانید تولید با کیفیت داشته باشید. حتی اگر دانش داشته باشید، بدون نقدینگی کافی نمی توانید گام های جدید بردارید.
این عضو انجمن همگن قطعه سازان، گفت: این در حالی است که اگر سرمایه گذاری شود، ما از نظر علمی چندان از کشورهای دیگر عقب نیستیم. نمی گویم که هم رده با کشورهای بزرگ هستیم اما می توانیم توان علمی خود را با سرمایه گذاری افزایش دهیم.
احمدی از عدم ارتباط با زنجیره جهانی به عنوان چالش بزرگ قطعه سازی در زمینه طراحی قطعات جدید یاد کرد و در این باره افزود: اگر ما در این زنجیره قرار می گرفتیم، شرکت های ایرانی بسیار قوی تر از امروز بودند. در نتیجه باید گفت ارتباط بین نقدینگی و تکنولوژی و ارتباط بین رابطه با جهان و تکنولوژی، ارتباط های مستقیم است.
وی تصریح کرد: تکنولوژی هر روز در حال تغییر است. اگر ارتباط با دنیا وجود نداشته باشد و از سویی سرمایه گذاری جدید صورت نگیرد، نه تنها صنعت قطعه سازی و خودروسازی، بلکه تمام صنایعی که نیاز به بروزرسانی دارند آسیب خواهد دید و از بهره وری آنها کاسته خواهد شد. در نتیجه توقع تولید کالای با کیفیت در این صنایع، توقه نا به جایی است.
