به گزارش قطعات خودرو به نقل از خودروبانک، بسیاری از خودروهای جدید بازار ایران و جهان، به فناوری رادار خطی یا سیستم نگهدارنده بین خطوط مجهز شده‌اند. وظیفه اصلی این سیستم کنترل خودرو بین خطوط جاده حین حرکت است و به صورت اختصار LKAS (Lane-keeping assist systems) نامیده می‌شود.
نوع ساده این سیستم‌ها هنگام تغییر لاین راننده بدون استفاده از راهنما، با ارسال هشدار صوتی یا لرزشی او را از خطرات این مشکل آگاه می‌کنند. این سیستم رادار خطی یا هشدار از خروج خط نام دارد که به اختصار LDWS (lane departure warning’ systems) نام دارد. دستیار نگهدارنده بین خطوط یک مرحله فراتر از این سیستم عمل می‌کند و در واقع یک دستیار رانندگی هوشمند است. این دستیار علاوه بر ارسال هشدار، خودرو را نیز در خط خود نگه می‌دارد.
بنابر تعریف انجمن مهندسین خودرو (SAE)، سیستم‌های نگهدارنده بین خطوط در دسته دوم سامانه‌های رانندگی خودکار قرار می‌گیرند، چرا که این سیستم‌ها سطح جزئی از خود مختاری هنگام رانندگی را ارائه می‌دهند. هدف از توسعه رادار خطی، حفظ امنیت و کاهش خطای انسانی هنگام رانندگی در سرعت‌های بالا است. بنابر قوانین جدید یوروانکپ، استفاده از رادار خطی در تمامی خودروهای جدید عرضه شده در اتحادیه اروپا از سال 2022 اجباری شده است.
رادار خطی مناسب استفاده در بزرگراه‌ها است
دستیارهای نگهدارنده بین خطوط برای رانندگی در بزرگراه ساخته شده‌اند، از این رو در محدوده سرعت کمتر از 65 کیلومتر بر ساعت قابل استفاده نیستند. رادارهای خطی نوین دارای دو سطح هشدار هستند. هشدار سطح اول آرام است و تنها برای اطلاع راننده از وضعیت جاری صادر می‌شود. در صورتی که راننده این هشدار را نادیده بگیرد، هشدار دوم با شدت بیشتری صادر می‌شود. دستیارهای هوشمند بین خطوط نیز در صورت نادیده گرفتن هشدارها، خودرو را به خط قبلی باز می‌گردانند.
مشکلات رادار خطی
اکثر سیستم‌های نگهدارنده بین خطوط در مواقع اضطراری، رفتار غیرطبیعی را به نمایش می‌گذارند. برای مثال هنگامی که راننده با فشردن شدید پدال ترمز یا فرمان دادن سریع قصد جلوگیری از یک تصادف را دارد، این سیستم‌ها گیج می‌شوند و نمی‌توانند تصمیم درستی اتخاذ کنند. با این حال پس از روشن/خاموش کردن این سیستم‌ها یا روشن/خاموش کردن خودرو، این رادارها به حالت عادی باز خواهند گشت.
مشکل دیگر دستیارهای نگهدارنده بین خطوط، به عدم هوشمندی آن‌ها در درک موقعیت‌های اضطراری مرتبط است. برای مثال رانندگی در جاده‌های فرعی مستلزم عبور گاه و بیگاه از خطوط وسط جاده است. هنگامی که راننده در حال حرکت با سرعت 80 کیلومتر بر ساعت است و یک تراکتور با سرعت کم در حاشیه جاده حرکت می‌کند، راننده تمایل دارد تا اندکی از مسیر خود منحرف شود و با همان سرعت از کنار تراکتور بگذرد.
سیستم‌های رادار خطی توانایی درک چنین موقعیت‌هایی را ندارند و با ارسال هشدارهای از پیش تعیین شده، موجب ناراحتی راننده خواهند شد. در صورتی که خودرو شما به دستیار نگهدارنده بین خطوط هوشمند مجهز باشد و در چنین شرایطی قرار بگیرید، ممکن است یک حادثه ناگوار برای شما رخ دهد!
تاریخچه سیستم نگهدارنده بین خطوط
برخلاف بسیاری از فناوری‌های ایمنی که نخستین بار در خودروهای سبک معرفی شدند، رادار خطی کار خود را در خودروهای سنگین آغاز کرد. مرسدس بنز اکتروس مدل 2000 نخستین خودرویی بود که به رادار خطی مجهز شد. این فناوری در ابتدا رانندگان کامیون را مورد هدف قرار داده بود، چرا که کامیون‌ها نقاط کور بسیاری دارند و خواب آلودگی رانندگان ممکن است موجب خروج ناگهانی آن‌ها از لاین شود. رادار خطی مرسدس بنز اکتروس در صورت تغییر خط ناگهانی راننده، با ارسال بوق هشدار و لرزش فرمان او را از این مورد مطلع می‌کرد.
چند سال بعد از معرفی این سیستم، نیسان و تویوتا تصمیم گرفتند تا تمامی مدل‌های عرضه شده از محصولات خود در ژاپن را به سیستم نگهدارنده بین خطوط مجهز کنند. رادار خطی از آن زمان تاکنون به مرور در سراسر جهان مرسوم شد و سایر خودروسازان نیز تصمیم گرفتند تا از این فناوری در اتومبیل‌های خود بهره ببرند.
رادار خطی چگونه کار می‌کند؟
نحوه فعالیت رادار خطی یا دستیار نگهدارنده بین خطوط در اتومبیل‌های گوناگون، متفاوت است. با این حال اکثر آن‌ها برای فعالیت صحیح به دوربینی که پشت آینه وسط خودرو نصب شده است، متکی هستند. این دوربین خطوط جاده را بررسی می‌کند و محل قرارگیری خودرو بین خطوط را تعیین می‌کند. این دوربین همچنین رفتار راننده را زیر نظر دارد تا در صورت تغییر خط ناگهانی و بدون اعلام قبلی، هشدارهای صوتی و لرزشی را برای اطلاع وی صادر کند.
