این مناظره نبود، تیکه‌پراکنی شاید!

مباحث مطرح شده در مناظرات اول و دوم و نیز تلاش دولت برای تاثیرگذاری در مناظرات و پاسخ به آن‌ها مباحث دیگری را پیش رو می‌گذرد و بحث نقش شورای نظارت را برجسته می­کند. نقش شورای نظارت در حوزه نظارت دقیق بر مناظرات و راستی آزمایی و درست ­سنجی گفته‌ها و حرف‌های نامزدها در مناظرات باید به‌گونه‌ای باشد که در همان زمان یا در ابتدای مناظره بعدی یا در برنامه‌ای جداگانه بتوان به آن‌ها پرداخت و مردم را نسبت به صداقت نامزدها در ارائه‌ی آمارها با راستی‌آزمایی آنها مطمئن کرد.

در شرایطی که مردم در اوج بحران اقتصادی ناشی از سیاست‌های ناکارآمد هستند و نیاز به دیدن برنامه‌ای عملی و شفاف و واضح از نامزدها دارند آنچه که در مناظرات روی می‌دهد تنها بیان کلی‌گویی‌های بسیار به عنوان برنامه‌ است که در بین همه نامزدها مشترک می­باشد  مانند تلاش برای مهار تورم و کاهش بیکاری و اتکا به داخل و … و از دیگر سو بجای دیدن برنامه نامزدها، جولان تیکه‌ها و بی‌ادبی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها مشاهده می­شود.

اموری که دیگر زمان آن‌ها گذشته‌  و اگر در سال‌های پیش، حمله و تیکه انداختن بخشی از مردم را فریب می‌داد امروز که حاصل همان حمله‌ها و تیکه‌ها را در اقتصاد می‌بینند – مدیریت ناکارآمدی بر کار آمده و فساد گسترده شده‌است – دیگر کسی فریب این شیوه را نمی‌خورد و تاثیر چندانی ندارد زیرا مردم که همان رای دهندگانند، به‌دنبال درک و فهم برنامه نامزدها هستند.

برنامه ریزی مناسب

شورای نظارت باید با برنامه­ریزی مناسب، مناظرات را به­گونه‌ای طراحی کند که نامزدها ابتدا در یک بازه ­زمانی 8 تا ۱۰ دقیقه­ ای، برنامه خود را با ریز جزئیات و منابع و نوع هزینه­ کرد آن‌ها بیان کنند و بعد به بقیه نامزدها ۲ تا ۳ دقیقه وقت برای نقد آن برنامه داده شود، به گونه‌ای که در یک بازه ­زمانی ۲5 ‌دقیقه‌ای هر نامزد اصل برنامه‌اش بیان شود و نقد شود و باذیک جمع‌بندی پایانی که به هر نامزد ۵ دقیقه وقت داده شود. آنچه حاصل می­شود یک مناظره­ی سه‌ساعته کامل، گویا، جامع، انتقادی و با­برنامه است که همراه با راستی‌آزمایی آمارها و داده‌های نامزدها می­باشد.

ایام انتخابات بهانه‌ای برای تشویق مردم به حضور پرشور و مشارکت حداکثری است و نباید تبدیل به بهانه‌ای برای بی‌اخلاقی‌ها، عقده‌گشایی ­ها، و توهین‌ها شود

به‌نظر می‌رسد که شورای نظارت باید حداقل برای دوره‌های بعدی راهبرد درست‌تر و مشخص­تری داشته باشد تا مناظرات کارایی خود را نشان دهد. از آن‌سو دولت‌مردان نیز باید به این نکته دقت کنند که نقد عملکرد آن‌ها حق طبیعی احزاب مخالف است و نباید  انتظار داشته باشند در مناظرات به فاجعه‌های سیاسی، ‌اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ناشی از سیاست‌ها،  ناکارآمدی‌ها، غفلت‌ها، جهالت‌ها، و خوش‌بینی‌های ساده‌لوحانه آن‌ها اشاره‌ای نشود و فقط از آن‌ها به‌به چه­چه کنند. از سوی دیگر عدم اشاره به تحریم‌ها و کرونا و آثار اقتصادی آن‌ها و نیز سیاست‌هایی که منجر به تحریم‌ها می‌شود، نیز خود نامنصفانه است و بهتر است حداقل در ایام انتخابات موضوعات اساسی کشور به‌صورت همه‌جانبه مورد بررسی قرار گیرد.

درنهایت داشتن برنامه مناظرات کامل که قابل راستی‌آزمایی و درست سنجی باشد و نیز ساخت برنامه‌هایی که نامزدها را به ارائه برنامه با ریز جزئیات و ریز هزینه‌ها و درآمدها و منطبق با بودجه واقعی کشور، احساس می‌شود. در پایان نباید از یاد برد که ایام انتخابات بهانه‌ای برای تشویق مردم به حضور پرشور و مشارکت حداکثری است و نباید تبدیل به بهانه‌ای برای بی‌اخلاقی‌ها، عقده‌گشایی­ها، و توهین‌ها شود.

فهرست مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *