کیسه هوا نوعی وسیله ایمنی است که این روزها تقریباً در هر خودرویی پیدا می شود.

کیسه هوا یک کیسه پارچه ای انعطاف پذیر است که برای باد شدن در کسری از ثانیه هنگام برخورد با مانع طراحی شده است.

هدف اصلی این وسیله مهار حرکت سریع و ناگهانی سرنشینان در جهت جلو پس از برخورد با مانع است.

ایربگ توسط ACU واحد کنترل کیسه هوا، که نوع خاصی از واحد کنترل الکترونیکی است مدیریت می شود. همچنین تعداد دیگری از سنسورهای موجود در خودرو از جمله سنسور ضربه، شتاب‌سنج، سنسور سرعت چرخ، ژیروسکوپ، سنسور اشغال صندلی و غیره را کنترل می‌کند که همگی به یک شکل در باز شدن کیسه هوا نقش دارند.

لحظه ای که یک وسیله نقلیه با مانعی برخورد می کند، سرعت آن به سرعت کاهش می یابد، یا به عبارت فنی خودرو با سرعت بالایی شروع به “کاهش سرعت” می کند.

در هنگام برخورد، یک تراشه الکترونیکی که شتاب سنج شناخته می شود، فوراً تغییر ناگهانی سرعت خودرو را تشخیص می دهد. اگر این تغییر بیشتر از “آستانه گسترش” باشد، مدار کیسه هوا فعال می شود.

جریان از یک عنصر گرمایش عبور می کند، که به نوبه خود یک ماده منفجره را مشتعل می کند. با سوختن مواد منفجره، مقدار زیادی گاز بی ضرر بلافاصله کیسه نایلونی نصب شده پشت فرمان را پر می کند. در آن لحظه، روکش پلاستیکی فرمان از روی فرمان جدا می‌شود و کیف باد می‌شود. نکته جالب توجه این است که کل این فرآیند تنها در یک دهم ثانیه اتفاق می افتد.

حالا که با سیستم کیسه هوا آشنا شدیم میفهمیم که قطعا نقص عمل نکردن کیسه هوا در سامانه ایست که باید فرمان را به کیسه هوا برای باز شدن صادر کند.