به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، در این دهه تعدادی از به‌یادماندنی‌ترین خودروهای زشت تاریخ هم متولد شدند که در همه‌جا از جاده‌ها گرفته تا پارکینگ‌های شلوغ مراکز خرید دیده می‌شدند و آلودگی بصری ایجاد می‌کردند؛ بنابراین، در ادامه لیست کوتاهی از زشت‌ترین خودروهای دههٔ ۲۰۰۰ را تقدیم شما می‌کنیم.
سوبارو ترایبکا سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴
سوبارو ترایبکا که نام خود را از محله‌ای در نیویورک گرفته است، جلوپنجره‌ای داشت که فریاد می‌زد من زشتم. به همین دلیل، طراحی این خودرو با انتقادات زیادی مواجه شد و سوبارو را مجبور کرد تنها دو سال بعد آن را فیس‌لیفت کند. بااین‌حال این فیس‌لیفت هم چندان کارساز نبود و مجموع فروش ترایبکا در طول سال‌های تولید به ۷۷ هزار دستگاه نرسید و آن را به یکی از کم‌فروش‌ترین خودروهای بازار آمریکا تبدیل کرد.
بیوک راندیوو سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷
با وجود ظاهر وحشتناک و حضور در بین زشت‌ترین خودروهای دههٔ ۲۰۰۰، بیوک راندیوو درواقع از فروش مورد انتظار جنرال موتورز فراتر رفت و به این شرکت کمک کرد تا از اشتباه مهلک پونتیاک آزتک نجات یابد. قیمت‌گذاری مناسب راندیوو موجب شد نسبت به رقبایی مثل لکسس RX و آکورا MDX به گزینهٔ مقرون‌به‌صرفه‌تری تبدیل شود. بااین‌حال، این کراس‌اوور بیوک که پلت‌فرم مشترکی با آزتک داشت، در طراحی بیرونی خصوصاً در نمای عقبی واقعاً زشت بود.
کیا اوپیروس سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰
اوپیروس که در بازار آمریکا با نام با نام آمانتی عرضه می‌شد، اولین محصول لوکس کیا به‌حساب می‌آمد و سدان پرچم‌دار این شرکت بود. طراحان کیا سعی کرده بودند اوپیروس را با الهام گیری از سدان‌های لوکس مشهور بازار طراحی کنند اما نتیجهٔ این کار خودرویی از آب درآمد که در جلو کپی ناشیانه‌ای از مرسدس بنز E کلاس بود و در عقب خصوصاً در قسمت خط سقف و پنجره‌های جانبی به بدترین شکل ممکن از لینکلن تاون کار کپی‌برداری کرده بود.
دوج نیترو سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲
به نظر می‌رسد طراحان گروه کرایسلر برای یک دهه به مرخصی رفته بوده‌اند زیرا این گروه تعدادی از زشت‌ترین خودروهای دههٔ ۲۰۰۰ را تولید کرده است. به همین دلیل، خودروهایی مثل دوج کالیبر، کرایسلر PT کروزر و جیپ کامپس هرگز نتوانستند نظر خریداران را به خود جلب کنند. بااین‌حال، کرایسلر از این اشتباهات درس نگرفت و یک خودروی زشت دیگر یعنی دوج نیرو را هم در سال ۲۰۰۷ به بازار فرستاد. این ماشین که روی پلت‌فرم جیپ لیبرتی ساخته شده بود، هیچ‌گاه فروش خوبی را تجربه نکرد و در سال ۲۰۱۱ از خط تولید کنار رفت.
ساترن آیون سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷
ساترن برندی بود که جنرال موتورز آن را برای رقابت با ژاپنی‌ها ایجاد کرد اما این شرکت در دورانی مسئولیت ساخت زشت‌ترین محصولات تاریخ جنرال موتورز را بر عهده گرفت. یکی از این خودروها سدان کامپکتی بنام آیون بود که پس از تنها چهار سال ناپدید شد و نسخهٔ ری‌بج شدهٔ اوپل آسترا جای آن را گرفت. در همین دورهٔ کوتاه، نسخهٔ کوپهٔ آیون هم با درهای عقب عکس بازشوی عجیبی تولید شد.
شورلت HHR سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۱
شورلت HHR که در نمایشگاه لس‌آنجلس ۲۰۰۵ رونمایی شد، یک فاجعهٔ چهارچرخ بود. این خودرو در طراحی شباهت زیادی به کرایسلر PT کروزر داشت که البته این تصادفی نبود زیرا طراح هردو خودرو یک نفر بود. هرچند در طراحی HHR از شورلت‌های دههٔ ۴۰ و ۵۰ الهام گرفته شده بود اما این خودرو درواقع بیشتر شبیه یک اسپین آف از PT کروزر به نظر می‌رسید. بااین‌حال، HHR در سال ۲۰۰۷ با ۱۰۵,۱۷۵ دستگاه، به بهترین سال فروش خود دست یافت.
سوزوکی لیانا سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷
سوزوکی لیانا که در دو نسخهٔ سدان و هاچ‌بک ساخته می‌شد و در ایالات‌متحده با نام آئریو به فروش می‌رسید، به دلیل سه سال حضور در تاپ گیر شهرت یافت. هرچند لیانای هاچ‌بک ظاهر اسپرت‌تری داشت اما نسخهٔ سدان آن با قسمت جلویی باریک، خیلی احمقانه به نظر می‌رسید. تولید این خودرو در سال ۲۰۰۷ در سراسر جهان پایان یافت و سوزوکی SX4 جایگزین آن شد اما در چین تا سال ۲۰۱۳ روی خط تولید باقی ماند.
هوندا المنت سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱
گنجاندن هوندا المنت در این لیست کمی آزاردهنده است زیرا این خودرویی بسیار کاربردی بود که خصوصاً با گیربکس دستی، رانندگی جذابی هم داشت. المنت که روی نسخهٔ اصلاح‌شدهٔ پلت‌فرم CR-V ساخته شده بود، از درهای عقب عکس بازشو و طراحی داخلی درخشانی برخوردار بود که فضای بار زیادی را ارائه می‌کرد. این خودرو هنگام معرفی فراتر از انتظارات عمل کرد و مجموعاً بیش از ۶۷ هزار دستگاه از آن فروخته شد اما این فروش چشمگیر نمی‌توانست ظاهر عجیب آن را کمرنگ کند.
جیپ کامپس سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱
خیلی‌ها از نسل اول جیپ کامپس متنفر هستند اما این اصلاً مهم نیست زیرا اگر به آمار فروش آن در ایالات‌متحده نگاهی بیندازید از تقاضای بسیار بالا برای این جیپ زشت شگفت‌زده خواهید شد. البته نسل دوم کامپس که در سال ۲۰۱۶ معرفی شد و هم‌اکنون در بازار حضور دارد، با ظاهری شبیه به گرند چروکی، اصلاً خودروی زشتی نیست اما نسل اول تا قبل از فیس‌لیفت سال ۲۰۱۱ واقعاً چشم را آزار می‌داد. نسل اول کامپس در نمایشگاه دیترویت ۲۰۰۶ برای اولین بار رونمایی شد و برای خریداران زشتی نمای جلوی آن هیچ اهمیتی نداشت زیرا فروش این کراس‌اوور کامپکت در سال ۲۰۰۷ از ۱۸ هزار دستگاه فراتر رفت و سال بعد دو برابر شد.
کرایسلر PT کروزر سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰
زمانی که کرایسلر PT کروزر معرفی شد، مردم شیفتهٔ آن شدند. در آن زمان، ظاهر این خودرو دل‌پذیرتر بود زیرا اشتیاق برای طراحی‌های رترو در اواخر قرن بیستم خیلی زیاد شده بود. PT کروزر در زمان عرضه به بازار به چنان محبوبیتی دست یافت که برخی از خریداران حاضر می‌شدند با قیمتی بیش از قیمت اعلامی کارخانه آن را خریداری کنند. این خودرو که با الهام از هات رودهای دههٔ ۳۰ طراحی شده بود، در نسخهٔ دودر کانورتیبل هم ساخته شد. بااین‌حال، گذشت زمان نشان داد که PT کروزر چقدر زشت بوده است.
سانگ‌یانگ اکتیون سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱
سانگ‌یانگ شرکتی است که کلاً به ساخت خودروهای زشت شهرت دارد. البته محصولات اخیر این شرکت کاملاً از زشتی مدل‌های قدیمی فاصله گرفته‌اند اما در گذشته در سبد محصولات این شرکت کره‌ای پیدا کردن خودرویی زیبا خیلی دشوار بود. از سوی دیگر، از بین این همه خودروی زشت، انتخاب زشت‌ترین هم کار سختی است! بااین‌حال، این عنوان را به اکتیون می‌دهیم زیرا این خودرو ازهرجهت واقعاً طراحی فاجعه‌باری داشت. البته در سال ۲۰۱۲ سانگ‌یانگ این خودرو را فیس‌لیفت کرده و اوضاع طراحی آن را بهبود بخشید.
پونتیاک آزتک سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵
هرچند پونتیاک آزتک ویژگی‌های جالبی داشت که در آن زمان بسیار خلاقانه بودند اما هرگز نمی‌شد از طراحی بی‌نهایت زشت آن چشم‌پوشی کرد. این خودرو شبیه ترکیبی از بیوک راندیوو و تویوتا پریوس به نظر می‌رسید و هرچند برای جلب نظر خریداران تلاش زیادی کرد اما شکست خورد. آزتک از همان ابتدای عرضه به بازار با بی‌مهری خریداران مواجه شد اما تا سال ۲۰۰۳ یعنی پیش از آنکه سیاه‌ترین روزها را در آخرین سال تولید خود تجربه کند، از نظر آمار فروش کور سوی امیدی را دید.
