ساخت «درشکه ماهنورد [moon buggy] آفرود حمل فضانورد و بار»، با توجه به گرانش خاص ماه، کار آسانی نیست و شاید به همین دلیل است که نه لاکهید مارتین –سازندهای بزرگ در صنایع دفاعی آمریکا- و نه جنرال موتورز –دیرینهترین خودروساز آمریکایی- بهتنهایی از عهده کار بر نمیآیند و خود ناسا هم میخواهد روی تخصصهای خود تمرکز داشته باشد و کارهای تخصصی را به متخصصان آن بسپارد.
همانطور که میدانید یکی از مهمترین پروژههای در دست اقدام ناسا موسوم به آرتمیس مأموریت دارد که انسان را دوباره به ماه بفرستد و وظایف جدیدی در این مأموریت تعریف شده است.
جنرال موتور در ساخت چنین ماهنوردهایی سابقه داشته است و به عنوان پیمانکار به بوئینگ کمک کرده است خودروی ماهنورد Lunar Roving Vehicle (LRV) بسازد که تا به حال در سه مأموریت آپولو به ماه مورد استفاده قرار گرفتهاند.
اما حالا این شراکت جدید بخشی از فعالیتهای «تیم نوآوری و رشد جهانی جنرال موتورز» در زمینههای مختلف از جمله خودروهای تجاری برقی و خودروهای با کاربرد نظامی و دفاعی به حساب میآیند.
ریک امبروز Rick Ambrose قائم مقام لاکهید مارتین در بیانیهای گفته است: «رانندگی روی سطح ماه، برای اجرا و ادامه اکتشافهای بلندمدت بسیار حیاتی است. نسل جدید ماهنوردها باید دامنه پیمایش وسیعتری پیدا کنند.»
اوایل سال 2021 بود که ناسا اعلام کرد برای پروژه آرتمیس به ماهنورد حمل فضانورد و بار با پیمایش بهتر نسبت به نسلهای قبلی نیاز دارد. هر چند این پروژه در زمان رئیس جمهور سابق آمریکا اعلام شده اما حالا در زمان رئیس جمهور جدید ادامه پیدا میکند و در آن چند وظیفه جدید، علاوه بر چرخش به دور ماه و اکتشاف روی سطوح آن، تعریف شده است و قرار است این اکتشافها تا چند سال ادامه پیدا کند. به همین دلیل است که باید در آن فناوریهای بسیار پیشرفتهای به کار برود تا امکان بهروزرسانی و تداوم فعالیتها وجود داشته باشد و خیلی زود منقضی نشود. از مهمترین سامانهها و فناوریهای مورد نیاز ماهنوردهای جدید، سامانههای برقی، سامانههای خودران[بدون نیاز به حضور راننده پشت فرمان] قابلیتهای عبور از مسیرهای پرمخاطره و چالهها و گودیهای دشوار هستند.
جنرال موتورز پیش از این خودروهای با چنین قابلیتهایی را طراحی کرده بود اما سرعت آنها فقط 6 مایل (10 کیلومتر) در ساعت بود و در مأموریتهای قبلی ماهنورد مورد استفاده فقط 5 مایل از محل فرود آپولو فاصله گرفت. لاکهید مارتین هم میگوید لازم است در نسلهای بعدی ماهنورد، طراحیها به سمت پیمایشهای طولانیتر هدایت شود تا امکان حضور این ماهنوردها در قطب جنوب ماه فراهم شود؛ جایی که هم سردتر و هم تاریکتر است و سطح آن ناهمواریهای خیلی بیشتری دارد.