به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، یکی از جدیدترین روندهای پر سر و صدای صنعت خودرو “خودروی تعریف شده بر اساس نرم‌افزار” است. شاید ماشین بازها از چنین چیزی متنفر باشند اما واقعیت این است که چنین اتفاقی دیر یا زود رخ خواهد داد.
خودروها از اواخر دهه ۷۰ میلادی تاکنون به کامپیوترهای ویژه‌ای تکیه کرده‌اند هرچند این کامپیوترها بیشتر با نام واحدهای کنترل الکترونیکی یا ECU شناخته می‌شوند. اساساً ECU ها جعبه‌هایی کامپیوتری هستند که وظایف مختلفی را بر عهده دارند. احتمالاً اولین کاربرد عمده ECU ها در خودروها به کنترل پیشرانه‌ها مربوط بوده است. چنین اتفاقی یک قدم مهم روبه‌جلو بود زیرا تمامی سیستم‌های جرقه و سوخت‌رسانی زیر چتر کنترلی سیستم مدیریت پیشرانه درآمدند و این به معنی مصرف سوخت کمتر و قدرت بیشتر پیشرانه‌ها بود.
اندکی بعد ECU ها کنترل موارد دیگری همچون ترمز ضد قفل، سیستم‌های روشنایی و چراغ‌ها، کنترل پایداری و گیربکس را بر عهده گرفتند. خودروهای امروزی از واحدهای کنترل الکترونیکی متعددی استفاده می‌کنند و تعداد آن‌ها به نزدیک ۱۰۰ عدد در خودرو می‌رسد.
یکی از مزیت‌های استفاده زیاد از ECU ها در خودروها به کاهش سیم‌کشی‌های زیاد و هزینه‌بر مربوط می‌شود. بجای سیم‌کشی‌های موردنیاز برای اتصال هر دستگاه برقی موجود در خودرو و همچنین استفاده از سیم‌کشی برای خاموش و روشن کردن بخش‌های مختلف، معرفی شبکه کنترلر منطقه‌ای یا CAN به هر ECU اجازه کنترل گروهی از تجهیزات خودرو را دارد؛ اما حالا مشکلی وجود دارد و آن اینکه پیچیدگی خودروها نیازمند تکنولوژی بهتری است.
از دل همین مباحث عبارت خودروی تعریف شده بر اساس نرم‌افزار بیرون می‌آید. برای مثال رنو می‌گوید خودروی خود را از طریق معماری متمرکز مشابه گوشی‌های هوشمند به‌روزرسانی خواهد کرد. این یک دوران گذار ملایم از قطعات الکترونیکی به تکامل تدریجی در طول مدت مالکیت خودرو است. در مورد رنو باید گفت به‌روزرسانی نرم‌افزاری می‌تواند باعث کاهش استهلاک، شخصی‌سازی تجهیزات کابین، مدیریت شارژ باتری، سیستم اطلاعات و… شود. البته تغییرات فیزیکی رخ داده چشمگیرتر خواهند بود. رنو می‌گوید بجای ۶۰ تا ۸۰ عدد ECU موجود در خودروهای امروزی یک کامپیوتر مرکزی با قدرت و انعطاف بیشتر وجود خواهد داشت تا ظرفیت بهبودهای آینده را مهیا سازد. رنو در حال همکاری با کوالکام روی همین موضوع بوده و به دنبال توسعه سیستمی به نام CAR OS است و با گوگل هم همکاری می‌کند.
این تنها یکی از مثال‌های موجود در صنعت خودروست و باقی شرکت‌ها نیز مسیر مشابهی را دنبال می‌کنند. شرکت ZF که یکی از شناخته‌شده‌ترین تأمین‌کنندگان قطعات خودرویی دنیاست نرم‌افزار کنترل کوبیکس را توسعه داده تا تمامی فعال‌کننده‌های شاسی خودرو، از ترمزها گرفته تا فرمان را کنترل کند؛ اما این وضعیت به کجا ختم خواهد شد؟ به نظر می‌رسد مقصد نهایی خودروی تعریف شده بر اساس نرم‌افزار همان خودروی خودران آینده باشد. نظر شما دراین‌باره چیست؟
