به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، حتی اگر هیچ سر رشته‌ای از مکانیک خودرو نداشته باشید تا تک‌تک قطعات زیر کاپوت را بشناسید، بازهم نمی‌توانید پیشرانه‌ای با ظاهر عالی را تحسین نکنید؛ اما در کنار صدای موتور و اگزوز، این هم یکی دیگر از چیزهایی است که با انقلاب الکتریکی از دست خواهیم داد.
البته اکثر پیشرانه‌های چهار سیلندر طراحی زیبایی ندارند زیرا مثل موتورهای الکتریکی، چهار سیلندرها هم بسیار کاربردی هستند. حتی پیشرانه‌های پرفورمنسی مثل V8 توئین توربوی ب‌ام‌و M5 هم معمولاً با کاور پلاستیکی بزرگی برای کاهش سروصدا و پنهان کردن سیم‌ها، شلنگ‌ها و قطعات مختلفی که در خودروهای مدرن می‌بینیم پوشیده می‌شوند. از سوی دیگر اما برخی پیشرانه‌ها بسیار زیبا طراحی می‌شوند، آن‌قدر زیبا که پنهان کردن آن‌ها زیر یک ورق فلزی را می‌توان جرم دانست.
به‌عنوان‌مثال، پیشرانهٔ شش سیلندر Busso آلفارومئو را در نظر بگیرید که با منیفولدهای کرومی در دهه‌های ۸۰، ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ روی خودروهایی مثل سدان‌های ۱۶۴ و ۱۵۶ و کوپهٔ GTV نصب می‌شد. حتی نسخهٔ ۳.۲ لیتری این موتور که در سینهٔ هاچ‌بک داغ ۱۴۷ GTA نصب شده بود هم همچنان خاص و جذاب به نظر می‌رسید.
یا پیشرانهٔ چهار سیلندر خطی S14 ب‌ام‌و متعلق به نسل اول M3 و شش سیلندر خطی M88 متعلق به M5 از همان دوره که نام افسانه‌ای BMW M Power روی کاور سوپاپ‌های آن‌ها نقش بسته بود. برای طرفداران فیبر کربن نیز پیشرانهٔ ب‌ام‌و M3 CSL با جعبه فیلتر هوای فیبر کربنی به همان اندازه زیبا و جذاب به نظر می‌رسد.
در همین حال، کاور شفاف پیشرانه در F8 تریبوتو و SF90 نشان می‌دهد که فراری از جذابیت بصری طراحی پیشرانه آگاه است و اجازه می‌دهد بدون نیاز به باز کردن کاپوت بتوانید موتور را ببینید. از سوی دیگر، درحالی‌که همهٔ ماسل کارهای کلاسیک آمریکایی پیشرانهٔ خیلی زیبایی زیر کاپوت خود نداشتند اما موتور اکثر نسخه‌های رده‌بالا و قدرتمند آن‌ها واقعاً ارزش دیدن داشت خصوصاً خودروهای چند کاربراتوری مثل پونتیاک GTO.
دراین‌بین نباید هایپرکارها را هم فراموش کرد. خودروهایی مثل پاگانی هوآیرا و بوگاتی شیرون که طراحانشان به همان اندازهٔ بدنهٔ بیرونی خودرو به نمای پیشرانه هم اهمیت می‌دهند. خب در انتها، انتخاب شما به‌عنوان خوش‌قیافه‌ترین پیشرانهٔ تاریخ کدام است؟
