به گزارش قطعات خودرو به نقل از خودروبانک، اختراع و تولید خودرو اگرچه باعث تسهیل رفت و آمد و حمل و نقل برای انسان‌ها شده است، اما تولید انبود خودرو و ورود آن‌ها به معابر و زندگی روزمره موجب خساراتی به محیط زیست شده است که یکی از این خسارات و مضرات، آلودگی هوا است. هدف اصلی تولیدکنندگان خودرو تا مدت‌ها تولید خودروهای بزرگتر و پیشرفته‌تر بود که امکانات رفاهی بیشتری برای مصرف کنندگان داشته باشند، اما رفته رفته میزان تولید آلاینده‌ها و صدماتی که این آلاینده‌ها به محیط زیست وارد می‌کردند، مورد توجه قرار گرفت. این مسئله تا حدی اهمیت یافت که دولت‌ها و نهادهای قانون‌گذار برای کنترل این آلاینده‌ها و اثرات آن‌ها قوانینی را وضع کردند. در همین راستا اتحادیه اروپا نیز دست به وضع قوانینی برای کنترل و مهار تولید آلاینده‌ها و تاثیرات آن‌ها بر نحیز زیست زدند که به استاندارد آلایندگی یورو معروف شده است. ما در این مقاله از مجله خودرو بانک می خواهیم به این استاندارد و جدول حد مجاز استاندارد آلایندگی یورو بپردازیم. اگر این موضوع برای شما نیز اهمیت دارد و می‌خواهید از جدول حد مجاز استاندارد آلایندگی یورو مطلع شوید تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.
تاریخچه استانداردهای آلایندگی یورو
اتحادیه اروپا به عنوان اولین نهادی که برای کنترل آلاینده‌ها اقدام به وضع قوانین و استاندارهایی کرد در سال ۱۹۷۰ قوانین و مقررات کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای را وضع کرد. همچنین در همان سال نیز کمیسیون اروپا دستورالعمل ۷۰/۲۲۰ را برای گازهای حاصل از احتراق وسایل نقلیه موتوری را تصویب کرد و نهایتا در سال ۱۹۹۲ قوانینی مربوط به تغییرات الزامات آلودگی هوا با نام یورو ۱ را منتشر کرد. حدود مجاز دود و آلاینده های خارج شده از خودروبرحسب گرم بر کیلومتر طی شده را که طبق کلاس خودرو معین شده است را استاندارد آلایندگی یورو می‌نامند.
استانداردهای آلایندگی یورو
یکی از پروتکل‌ها و استانداردهایی که برای کنترل و مهار آلاینده‌ها تدوین شده است، استانداردهای الایندگی یورو است که این استانداردها عبارت‌اند از:
۱. استاندارد آلایندگی یورو ۱، ۱۹۹۲ (EC93)
۲. استاندارد آلایندگی یورو ۲، ۱۹۹۶ (EC96)
۳. استاندارد آلایندگی یورو ۳، ۲۰۰۰ (EC2000)
۴. استاندارد آلایندگی یورو ۴، ۲۰۰۵ (EC2005)
۵. استاندارد آلایندگی یورو ۵ ، ۲۰۰۹
۶. استاندارد آلایندگی یورو ۶، ۲۰۱۴
که در ادامه هر یک از این استانداردها را با جزئیات به صورت مبسوط تشریح خواهیم کرد.
۱. استاندارد آلایندگی یورو ۱، ۱۹۹۲ (EC93)
در تاریخ ژوئیه ۱۹۹۲ استاندارد آلایندگی یورو ۱ توسط اتحادیه اروپا تدوین و تصویب شد که عموما خودروهای سواری را پوشش می‌داد و موتور سیکلت و خودروهای سنگین را در بر نمی‌گرفت. براساس استاندارد آلایندگی یورو ۱ خودروهایی که از مقدار مجاز گازها و ذرات معلق در هوا آلایندگی کمتر داشتند، این گواهینامه استاندارد را دریافت می‌کردند. این استاندارد مصرف سوخت بدون سرب با اکتان بیش از ۹۵ و کاتالیزور را اجباری کرد.
خودروهای کره‌ای را به کم آلاینده بودن می‌شناسند؛ می‌دانید بهترین ماشین کره ای در ایران کدامند؟
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 1
الف. کربن مونوکسید: 2.72 g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.97g/km
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 1
الف. کربن مونوکسید: 2.72 g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.97g/km
۲. استاندارد آلایندگی یورو ۲، ۱۹۹۶ (EC96)
در سال ۱۹۹۶ استانداردهای آلایندگی سختگیرانه‌تری نسبت به استانداردهای آلایندگی یورو ۱ توسط اتحادیه اروپا وضع شد، زیرا استانداردهای آلایندگی یورو ۱ چندان قوی نبودند. در استانداردهای آلایندگی یورو ۲ موتورسیکلت‌ها نیز پوشش داده شدند. استانداردهای آلایندگی یورو ۲ با هدف کم شدن تولید کربن مونوکسیدو هیدورکربن‌های نشتی و اکسید نیتروژن، محدودیت‌های بیشتری برای شرکت‌های تولیدکننده خودرو قائل می‌شد. با این محدودیت‌ها استانداردهای آلایندگی یورو ۲ بیش از پیش شرکت‌های تولید کننده خودرو را مجبور به لحاظ کردن استانداردهای جهانی کرد و خودروسازان ایرانی نیز با ایجاد این استانداردها وارد این محدودیت‌ها شدند.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 2
الف. کربن مونوکسید: 2.2 g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.5g/km
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 2
الف. کربن مونوکسید: 1.0 g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.7g/km
۳. استاندارد آلایندگی یورو ۳، ۲۰۰۰ (EC2000)
هرچه محیط زیست اهمیت بیشتری یافته، مقررات و استانداردهای قوی‌تر و سخت‌تری اعمال شده است، به طوری که اتحادیه اروپا با وضع استانداردهای آلایندگی یورو ۳ در سال ۲۰۰۰ بر سختگیری‌های زیست محیطی افزود. تفکیک گازهایی مانند اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن‌ها در خودروهای دیزلی و بنزینی و همچنین تولید اکسید نیتروژن در خودروهای دیزلی نیز در استانداردهای آلایندگی یورو ۳ اعمال شد. در این استانداردها همه خودروهای عمومی و شخصی ملزم به رعایت این موارد شدند.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 3
الف. کربن مونوکسید: 2.3g/km
ب. هیدروکربن‌ها: 0.20g/km
پ. اکسید نیتروژن: 0.15 g/km
استانداردهای انتشار آلاینده خودروهای دیزل در یورو 3
الف. کربن مونوکسید: 0.64g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.56 g/km
۴. استاندارد آلایندگی یورو ۴، ۲۰۰۵ (EC2005)
اتحادیه اروپا با وضع استانداردهای آلایندگی یورو ۴ اقدام به اعمال قوانین سختگیرانه‌تری بر روند تولید خودرو کرد و اعداد و ارقام لحاظ شده در استاندارد آلایندگی یورو ۳ را افزایش داد. همچنین این استانداردها بنزین، روغن و فیلتر را تحت پوشش خود قرار داد. استانداردهای آلایندگی یورو ۴ از این بابت بدل به پراهمیت‌ترین استانداردهای یورو شد که بسیاری از آلاینده‌ها همچون کربن مونوکسید، هیدورکربن‌ها و اکسید نیتروژن طی این استانداردها تا ۵۰ درصد کاهش یافت و این امر موجب کم شدن میزان آلایندگی خودروها شد.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 4
الف. کربن مونوکسید: 1.0g/km
ب. هیدروکربن‌ها: 0.10 g/km
پ. اکسید نیتروژن: 0.08 g/km
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 4
الف. کربن مونوکسید: 0.50g/km
ب. اکسید نیتروژن + هیدروکربن‌ها: 0.30g/km
پ. تیتانیوم: 0.025 g/km
ت. اکسید نیتروژن: g/km 0.25
۵. استاندارد آلایندگی یورو ۵ ، ۲۰۰۹
هرچه پیش آمدیم، اتحادیه اروپا در اعمال قوانین و استانداردهای آلایندگی خود سختگیرتر شد و در سال ۲۰۰۹ با تصویب استانداردهای آلایندگی یورو ۵ آلایندگی ذرات معلق PM را نیز پوشش داد. همچنین این استانداردهای آلایندگی تولیدکنندگان خودروهای دیزلی را ملزم به تعبیه فیلترPDF در تمامی خودروهای دیزلی نمود. فیلترهای PDF تا ۹۹ درصد از ذرات جامد را به خود جذب می‌کنند. گفتنی است که طبق استانداردهای آلایندگی یورو ۵ شرکت‌های خودروسازی باید در خودروهای بنزینی با پیشرانه‌های GDI نیز از فیلتر ذرات معلق استفاده می‌کردند. می‌دانید اسامی خودروهای یورو 5 در ایران چیست؟
استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای بنزینی
الف. کربن مونوکسید: 1.0 g/km
ب. هیدروکربن‌ها: 0.10 g/km
پ. اکسید نیتروژن: 0.06 g/km
ت. تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)
استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای دیزلی
الف. کربن مونوکسید: 0.50 g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.23 g/km
پ. تیتانیوم: 0.005 g/km
۶. استاندارد آلایندگی یورو ۶، ۲۰۱۴
اتحادیه اروپا در نهایت در سال ۲۰۱۴ به خاطر وجود اکسید نیتروژن در گازهای خارج شده از اگزوز خودروها، اقدام به وضع استانداردهای آلایندگی یورو ۶ نمود که عمدتا خودروهای دیزلی را مورد هدف قرار می‌داد. این استانداردهای آلایندگی موجب شد تا ۶۷ درصد از میزان نیتروژن اکسید تولیدی خودروها در مقایسه با استانداردهای آلایندگی یورو ۵ کاهش یابد. همچنین براساس این استانداردها خودروها باید از بنزین، روغن وفیلترهای مخصوصی استفاده کنند. با این اوصاف استانداردهای آلایندگی یورو ۶ را تا امروز می‌توان به عنوان پاک‌ترین و بالاترین سطح استاندارد شناخت.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 6
الف. کربن مونوکسید: 1.0g/km
ب. هیدروکربن‌ها: 0.10g/km
پ. اکسید نیتروژن: 0.06g/km
ت. تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 6
الف. کربن مونوکسید: 0.50g/km
ب. اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.17g/km
پ. تیتانیوم: 0.005g/km
استانداردهای یورو نویدبخش محیط زیستی پاک
اهمیت محیط زیست در سیر تاریخ تولید خودرو نقش پررنگی دارد. رفته رفته نهادهای قانونگذاری و دولت‌ها و مجامع جهانی و منطقه‌ای با وضع قوانین سفت و سختی بر عدم افزایش آلایندههای خودرویی پافشاری کرده و تاحد بسیار زیادی موفق بوده‌اند. یکی از این استانداردهای آلایندگی که تقریبا مهم‌ترین نوع این استانداردها هستند، استانداردهای آلایندگی یورو نام دارند.
این استانداردهای آلایندگی تاکنون ۶ مرحله را طی کرده‌اند و در هر مرحله با اعمال سختگیری‌های بیشتری بر خودروسازان، ضمن کمک به محیط زیست، تاثیر بسیار بالایی در هوای پاک و سلامت محیط زیست و متعاقبا سلامت انسان‌ها در سراسر دنیا دارند. امیدواریم از این مقاله نهایت استفاده را برده باشید.
