به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، پیشرانه‌های V12 به‌عنوان نرم‌ترین موتورها شناخته می‌شوند. دوران اوج خودروهای دوازده سیلندر اواخر قرن بیستم بود یعنی زمانی که سوپراسپرت‌ها و خودروهای لوکس V12 نسبتاً زیادی به بازار عرضه می‌شد.
در سال ۲۰۰۳، فولکس‌واگن نسخه‌ای جدید و نوآورانه از پیشرانه‌های دوازده سیلندر را بانام W12 معرفی کرد که زیر کاپوت بنتلی‌های مختلف دیده شد. در سال‌های اخیر اما به دلیل فشارهای زیادی که به‌منظور کاهش آلایندگی به خودروسازان وارده شده، اوضاع بسیار تغییر کرده و خودروهای V12 که پرمصرف‌ترین خودروهای جهان هستند، در معرض انقراض قرار گرفته‌اند. در ادامه قصد داریم با آخرین خودروهای دوازده سیلندری که هنوز در بازار باقیمانده‌اند آشنا شویم.
آستون‌مارتین DBS
هرچند اکثر خودروهای V12 افسانه از نوع تنفس طبیعی بودند اما بسیاری از نمونه‌های مدرن این خودروها مثل آستون‌مارتین DBS سراغ توربوشارژر رفته‌اند. این کار قدرت و گشتاوری را پدید آورده است که ۲۰ سال پیش یک رؤیا بود. موتور ۵.۲ لیتری V12 توئین توربوی آستون‌مارتین زیر کاپوت DBS سوپرلگرا ۷۲۵ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و خودرو را ظرف ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ بر ساعت می‌رساند.
آستون‌مارتین ونتیج V12
قرار دادن قوی‌ترین پیشرانهٔ آستون‌مارتین در سینهٔ کوچک‌ترین محصول آن همیشه به ایجاد چیزی شبیه یک ماسل کار بریتانیایی منجر شده و ونتیج V12 هم که از همان موتور ۵.۲ لیتری اما با ۷۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۵۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند از این قاعده مستثنی نیست. این کوچک‌ترین خودروی V12 بازار محسوب می‌شود هرچند که سبک‌ترین یا سریع‌ترین نیست.
بنتلی فلاینگ اسپور اسپید
بنتلی اوایل سال ۲۰۲۳ اعلام کرد که در سال ۲۰۲۴ به تولید پیشرانهٔ W12 خود پایان خواهد داد و بنابراین، این موتور به‌زودی از لیست انتخاب‌های کانتیننتال و فلاینگ اسپور حذف خواهد شد. به‌تازگی عرضهٔ بنتایگا با موتور W12 هم خاتمه یافته است. فلاینگ اسپور اسپید یک سدان بزرگ سلطنتی اما به‌طور شگفت‌آوری اسپرت است که پیشرانهٔ دوازده سیلندر را با طراحی غیرمعمول W شکل ارائه می‌کند. این موتور ۶ لیتری توئین توربو ۶۳۵ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و فلاینگ اسپور اسپید را به حداکثر سرعت ۳۳۳ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.
بنتلی کانتیننتال اسپید
کانتیننتال اسپید کوپه‌ای جذاب، سریع و چابک‌تر از چیزی است که انتظار می‌رود. پیشرانهٔ ۶ لیتری W12 توئین توربو در اینجا قوی‌تر از فلاینگ اسپور بوده و ۶۶۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. البته با این قیمت گرند توررهای عالی دیگری هم در بازار وجود دارد خصوصاً با توجه به اینکه هنگام سفارش آپشن‌ها، قیمت کانتیننتال سریع‌تر از عقربهٔ سرعت‌سنج آن افزایش پیدا می‌کند اما مغلوب کردن این کوپه و همتای کانورتیبل آن برای هر خودرویی بسیار دشوار خواهد بود.
فراری ۸۱۲
نسخهٔ کامپتیزیونه فراری ۸۱۲ با پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی با قدرت خیره‌کنندهٔ ۸۳۰ اسب بخار، گشتاور ۶۹۰ نیوتن متر و ردلاین ۹ هزار rpm، خودرویی است که بجای راحتی روی سرعت تمرکز دارد. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت زیر ۳ ثانیه نشان می‌دهد که ۸۱۲ کامپتیزیونه بیشتر از آنکه یک گرند تورر باشد یک هایپرکار است. همچنین برخلاف دیگر خودروهای قدرتمند مدرن، رانندگی با ۸۱۲ نیاز به کمی دقت دارد زیرا پیشرانه در وسط نصب نشده و خبری از سامانهٔ چهارچرخ محرک نیست. همچنین در اینجا هیچ توربو یا سیستم هیبریدی هم وجود ندارد. ۸۱۲ یک کوپهٔ کلاسیک موتور جلوی محرک عقب است.
فراری پوروسانگوئه
نسخه‌ای ضعیف‌تر از همان موتور V12 تنفس طبیعی با ۷۲۵ اسب بخار قدرت و ۷۱۵ نیوتن متر گشتاور زیر کاپوت اولین شاسی‌بلند این برند هم دیده می‌شود. البته پوروسانگوئه بیشتر شبیه یک سوپر هاچ‌بک است تا شاسی‌بلند و با اینکه چهار صندلی دارد اما هنوز هم خیلی فراری احساس می‌شود. البته فضای بار پوروسانگوئه کمتر از چیزی است که باید و این برای یک شاسی‌بلند خیلی جالب نخواهد بود.
لامبورگینی روئلتو
نسخه‌ای از همان پیشرانهٔ V12 که به انواع و اقسام اونتادورهای افسانه‌ای نیرو می‌داد در سینهٔ روئلتو هم قرار گرفته است. این موتور حالا ۸۲۵ اسب بخار قدرت و ۷۲۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و دو موتور الکتریکی در جلو، یک موتور در الکتریکی در عقب و یک پکیج باطری ۳.۸ کیلووات ساعتی هم آن را همراهی می‌کنند. همهٔ این‌ها منجر به تولید قدرت فوق‌العادهٔ ۱۰۲۵ اسب بخار و شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۲.۵ ثانیه می‌شود.
مرسدس میباخ S680
میباخ S680 یکی از آخرین سدان‌های لوکس V12 بازار محسوب می‌شود. این ماشین حداکثر راحتی، حداکثر تجمل و حداکثر قیمت را در خانوادهٔ S کلاس ارائه می‌کند اما چیزی که بیشتر از همه میباخ S680 را از S کلاس معمولی متمایز می‌کند، یک پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 توئین توربو با ۶۳۰ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور است. این نیروگاه به‌راحتی این حجم عظیم از تجمل را به سرعت‌های بالا می‌رساند.
پاگانی یوتوپیا
پاگانی از زمان معرفی اولین محصول خود یعنی زوندا از پیشرانهٔ V12 مرسدس استفاده می‌کرد و این سنت را در جدیدترین محصول خود هم ادامه داده است. یوتوپیا که جانشین هوآیرا محسوب می‌شود، با قیمت پایهٔ ۲.۲ میلیون دلار، گران‌ترین خودروی این لیست به‌حساب می‌آید. موتور ۶ لیتری V12 توئین توربوی AMG هم در اینجا ۸۶۴ اسب بخار قدرت و ۱۱۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که از تمام خودروهای این لیست بیشتر است.
رولزرویس گوست
کسانی که مرسدس S کلاس را حتی در نسخهٔ میباخ به‌اندازهٔ کافی لوکس و چشمگیر نمی‌دانند باید سراغ رولزرویس گوست بروند. این سدان فوق لوکس بریتانیایی از همان پیشرانهٔ ۶.۷۵ لیتری V12 توئین توربوی فوق‌العاده نرمی استفاده می‌کند که زیر کاپوت فانتوم و کولینان هم دیده می‌شود. این موتور در گوست ۵۷۰ اسب بخار قدرت و ۸۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که این اعداد در نسخهٔ بلک بج به ۶۰۰ اسب بخار و ۹۰۰ نیوتن متر افزایش پیدا می‌کند.
رولزرویس کولینان
درحالی‌که دیگر شاسی‌بلندهای فوق لوکس و گران‌قیمت دوست دارند کابین جادارتر را با توانایی‌های شگفت‌انگیز در پیچ‌ها ترکیب کنند، کولینان از سواری و هندلینگ بسیار راحت رولزرویس بهره می‌برد. این خودرو با وزن بیش از ۲.۷ تن، ظاهر سدان‌های رولزرویس را به شکل عمودی درآورده و در داخل مثل دیگر رولزرویس‌ها فضایی بی‌نظیر دارد. زیر کاپوت هم همان موتور ۶.۷۵ لیتری V12 توئین توربو قرار گرفته است که در نسخهٔ بلک بج ۶۰۰ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند.
رولزرویس فانتوم
فانتوم را می‌توان بهترین سدان فوق لوکس جهان دانست. البته این ماشین قیمتی دو برابر گوست یا میباخ دارد؛ بنابراین، وقتی فانتوم از همان موتور ۶.۷۵ لیتری V12 گوست با همان ۵۷۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند و در داخل نیز شبیه برادر کوچک‌تر خود به نظر می‌رسد، چطور می‌توان قیمت نیم میلیون دلاری آن را توجیه کرد؟ خب فانتوم شاید شبیه گوست به نظر برسد اما هرگز با آن یکسان نیست. حتی گذر زمان هم داخل فانتوم متفاوت احساس می‌شود. تفاوت یک S کلاس با فانتوم دقیقاً مثل تفاوت یک تویوتا کمری با S کلاس است.
