به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، طبیعت انسانی (انتخاب آسان‌ترین مسیر) و ملاحظات مالی (انتخاب سودآورترین مسیر) مسلماً دو چیز هستند که جامعه را به جلو می‌برند. این موضوع به ویژه در هنگام حل مشکلات جهان، مانند گرم شدن کره زمین، صادق است.
برقی شدن خودروها موضوعی است که هم با طبیعت انسانی و هم با ملاحضات مالی سروکار دارد؛ اما این سوال مطرح میشود که آیا تصمیم اولیه برای کنار گذاشتن پیشرانه‌های احتراقی می‌تواند با طبیعت انسانی و ملاحضات مالی سازگار شود؟ بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان به طور بالقوه بیشترین ضرر را خواهند داشت زیرا ممکن است آن‌ها جایگزینی برای شرایط جدید نداشته باشند.
در حالی که تولیدکنندگان نفت ممکن است مهارت و منابع لازم برای حفاری و تولید فرآورده‌های نفتی را داشته باشند، این موضوع در مورد سایر منابع انرژی صادق نیست. با این حال، آن‌ها در موقعیت مناسبی برای سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه‌ی سوخت مصنوعی کربن خنثی هستند که می‌توانند با استفاده از محوطه‌های جلویی پمپ بنزین‌ها بدون نیاز به ایجاد زیرساخت کاملاً جدید توزیع شوند.
کارشناسان سال‌هاست که می‌گویند سریع‌ترین راه برای کاهش دی‌اکسیدکربن از حمل‌ونقل، تغییر استراتژی به سمت سوخت مصنوعی مایع، پایدار و کربن خنثی است که وسایل نقلیه موجود بتوانند با آن کار کنند. برخلاف بنزین که به شدت با اتانول برای ایجاد سوخت جدید ترکیب میشود، سوخت مصنوعی ممکن است جنبه منفی کمی داشته باشد. اگر خودروهای جهان فردا بتوانند با سوخت سنتز شده از مواد آلی پر شوند، دی‌اکسیدکربن حاصل از سوخت ناشی از حمل‌ونقل یک شبه ناپدید میشود.
به گزارش اتوکار، گروه فولکس واگن یکی از خودروسازانی به شمار می‌رود که طی چند دهه به دنبال توسعه سوخت مصنوعی بوده است. پورشه یکی از جدیدترین شرکت‌هایی است که با پروژه خودروی مسابقه‌ای در این زمینه فعالیت می‌کند. مزدا نیز سال گذشته به اولین خودروسازی تبدیل شد که به اتحادیه eFuel پیوست و اعلام کرد که به سوخت مصنوعی علاقه دارد.
مزدا نیز همانند پورشه، برای کمک به توسعه و ترویج استفاده از سوخت مصنوعی به پیست مسابقه رفته است. مزدا خودرویی را توسعه داده است که از پیشرانه ۱/۵ لیتری Skyactiv-D دیزل به جای پیشرانه بنزینی استفاده می‌کند.
مزدا روی Susteo کار می‌کند؛ نوعی سوخت مصنوعی که توسط شرکت اوگلنا (Euglena) به عنوان شریک مزدا تامین میشود. روغن پخت و پز (۹۰ درصد) با روغن و چربی استخراج‌شده از ریزجلبک‌هایی به نام اوگلنا، مواد خام مورد نیاز برای ساخت این سوخت را تشکیل می‌دهد. استفاده از روغن نباتی به این معنی نیست که وسایل نقلیه بویی شبیه ماهی سرخ شده و چیپس موجود در رستوران‌ها تولید می‌کنند. روغن نباتی فقط منبعی از مواد زیستی ضایعاتی پایدار است که می‌تواند به بنزین مصنوعی یا گازوئیل تبدیل شود.
سوخت تولیدی شرکت اوگلنا کربن خنثی است، زیرا گیاهانی که برای تولید آن استفاده می‌شوند در حین رشد از اتمسفر دی‌اکسیدکربن می‌گرفتند. با این حال، هدف پروژه این است که به طور کامل به سمت جلبک‌ها به عنوان منبع انرژی حرکت کنیم. می‌توان جلبک‌ها را در زمین‌های نامناسب برای کشاورزی کشت کرد تا با تولید مواد غذایی رقابت نداشته باشند.
با این حال، مقدار زیادی جلبک برای جایگزینی مصرف روغن‌های نفتی در جهان مورد نیاز است. حمل‌ونقل جاده‌ای روزانه حدود ۱/۳ میلیارد گالن بنزین و گازوئیل در جهان مصرف می‌کند، اما این رقم برای روغن نباتی حدود ۱۴۰ میلیارد گالن است. به عبارت دیگر، ایده تولید سوخت مصنوعی مایع کافی از جلبک‌ها برای تامین انرژی پیشرانه‌های احتراقی موجود، چندان دور به نظر نمی‌رسد و شاید طی سال‌های آینده به نتایج خوبی دست یابد.
