اولین تجربه رانندگی با دوج هورنت ۲۰۲۴؛ زنبور پرحاشیه!

به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، دوج اخیراً از کراس اور هیبرید هورنت با قدرت ۲۸۸ اسب بخار رونمایی کرده است، خودرویی که هیچ شباهتی به محصولات عضلانی و قلدر همچون چلنجر و چارجر ندارد.

هر فردی که تاکنون نیش زنبور هورنت را چشیده باشد با یک حقیقت ساده بسیار آشناست: برخی زنبورها واقعاً عوضی هستند! این موجودات از همان ابتدا عصبی به دنیا می‌آیند و باید بسیار بخشنده باشید که فکر کنید چنین زنبورهایی به خاطر چیزی جز نیش زدن به وجود آمده‌اند. خودروی جدید دوج هورنت نیز وجوه اشتراک قابل‌توجهی با زنبورهای موردبحث دارد!

چیزی که دوج هورنت به خوبی می‌داند حمله کردن است و سلاحی که برای این نبرد انتخاب می‌کند اسب بخار و قدرت خواهد بود. اولین رقیب واقعی دوج برای خودروهایی همچون هوندا CR-V و تویوتا راو ۴ کاملاً پر سر و صدا ظاهر شد و تبلیغات وسیعی نیز روی آن انجام داد و ادعا کرد هورنت قوی‌ترین و سریع‌ترین خودروی کلاس خود محسوب می‌شود. این خودروساز آمریکایی در روز تست هورنت در نشویل کارولینای شمالی نیز تأکید زیادی روی پرفورمنس کراس اوور جدید خود داشت. خودروی موردبحث از پکیج پیست با ترمزهای برمبو و دامپرهای تطبیقی استفاده می‌کند و حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

اما به نظر می‌رسد خریداران چنین خودروهایی بیشتر به فضای کابین و بار، مصرف سوخت و قیمت مناسب توجه می‌کنند. اگرچه دوج به مدلی پرفورمنس با نام GLH اشاره کرده اما هورنت در ابتدا با دو تریم اصلی GT پایه و R/T عرضه خواهد شد که مدل دوم بهار امسال و به عنوان مدل سال ۲۰۲۴ در دسترس خواهد بود.

برای تمایز بین این تریم ها نیز گزینه خوبی انتخاب شده که همان پیشرانه متفاوت خواهد بود. مدل GT از پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری توربو استفاده می‌کند درحالی‌که در بطن مدل R/T یک پیشرانه ۴ سیلندر ۱.۳ لیتری توربو و یک جفت پیشرانه برقی و یک باتری لیتیوم یونی قرار دارد.

بخش اعظم تست ما پشت فرمان مدل R/T گذشت و استارت کار نیز مثبت بود چراکه شاهد تحویل گشتاور مناسب از دو پیشرانه برقی بودیم. هورنت R/T از استارتر/ژنراتور یکپارچه با ۴۴ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند و پیشرانه قوی‌تر ۱۲۱ اسب بخاری نیز در اکسل عقب نصب شده است.

کل قدرت این مجموعه به ۲۸۸ اسب بخار و گشتاور آن نیز به ۵۱۹ نیوتون متر می‌رسد. این خودرو همانند جیپ ۴xe از سه حالت برای مدیریت قوای محرکه بنزینی و برقی با نام های هیبرید، الکتریک و E-Save استفاده می‌کند و انتخاب آن‌ها به راحتی صورت خواهد پذیرفت. البته کمی تأخیر قبل از تعویض حالت‌ها وجود دارد اما در حالت برقی می‌توانید شعاع حرکتی بیش از ۴۵ کیلومتری داشته باشید.

در حالت تمام برقی سواری لذت بخشی را شاهد هستیم که تأکیدی روی کیفیت سواری پایدار و کابین آرام هورنت دارد. نکته دیگر به کاهش حجم باک سوخت مربوط می‌شود که دلیل آن نصب باتری است. دوج هنوز مصرف سوخت کراس اوور جدید خود را اعلام نکرده اما نمی‌دانیم که این خودرو چگونه می‌تواند با باک سوخت کوچک‌تر به شعاع حرکتی ۹۶۵ کیلومتری تویوتا راو ۴ پرایم نزدیک شود.

خودروی تست شده از پکیج سفارشی پیست سود می‌برد که در آن تجهیزاتی همچون کالیپرهای ترمز برمبو در جلو با چهار پیستون، دامپرهای تطبیقی دومرحله‌ای و لاستیک‌های چهارفصل میشلین پایلوت و رینگ‌های ۲۰ اینچی وجود دارند؛ اما وجود چنین پکیجی باعث حمله به پیچ‌ها نمی‌شود.

ترکیب وزن بالا، فرمان مبهم و پدال ترمز با کورس زیاد باعث می‌شوند عبور از پیچ‌ها به یک چالش واقعی تبدیل شود. با توجه به ترمزها و دامپرهای ارتقا یافته، دینامیک سواری هورنت مبلغ پرداختی را توجیه نمی‌کند.

اما زمانی که جاده‌ای مستقیم پیش رو باشد عملکرد خوبی را شاهد خواهیم بود. دوج می‌گوید هورنت R/T پرفورمنس را می‌فروشد نه برقی سازی را و به نظر می‌رسد صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۵.۶ ثانیه‌ای (بهترین در کلاس خود) نیز مؤید این نکته باشد. یک حالت پاورشات نیز وجود دارد که قدرت پیشرانه را به‌صورت موقتی ۳۰ اسب بخار بیشتر می‌کند هرچند نباید به این سیستم دل‌ خوش کرد زیرا زمانی که از مدار خارج شود شتاب خودرو به ۷.۱ ثانیه خواهد رسید.

ما کمی نیز پشت فرمان مدل GT نشستیم خودرویی که ۲۶۸ اسب بخار قدرت دارد و به خاطر نبود باتری و دو پیشرانه برقی مدل R/T چند ده کیلوگرمی سبک‌تر است. به همین خاطر در عبور از پیچ‌ها عملکرد بهتری دارد. اگرچه دوج مدعی شده سیستم تعلیق هر مدل را بر اساس تفاوت‌های وزنی آن‌ها تنظیم کرده اما هندلینگ GT بهتر ارزیابی می‌شود و فرمان آن نیز سریع‌تر است؛ و اگرچه رسانه‌ها دوست دارند وزن بالای خودروهای برقی را با مرکز ثقل پایین پوشش دهند اما مقایسه شانه‌به‌شانه دو مدل هورنت نشان می‌دهد وزن کمتر همیشه بهتر است.

پیشرانه ۲ لیتری هورنت که با نام هوریکین ۴ شناخته می‌شود در آلفارومئو توناله و جیولیا، جیپ رانگلر و جیپ گرند چروکی ۴xe نیز بکار رفته است. عملکرد این پیشرانه در دورهای مختلف بسیار خوب است و تأخیرهای کمی دارد. گیربکس ۹ سرعته اتوماتیک نیز بخشی از عملکرد مناسب این خودرو را تشکیل می‌دهد. به نظر ما گیربکس یاد شده بهتر از نمونه ۶ سرعته اتوماتیک بکار رفته در مدل R/T عمل می‌کند و تعویض‌های سریع‌تری دارد.

البته عملکرد هر دو گیربکس در نمایش دنده‌ها در حالت دستی به یک اندازه بد خواهد بود زیرا نشانگر دنده در پشت آمپرهای ۱۲.۳ اینچی دیجیتالی به‌سختی دیده می‌شود. اما نقطه‌ضعف اصلی هورنت GT تا زمان توقف در پمپ‌بنزین آشکار نخواهد شد چراکه خودرویی تشنه برای بنزین است و مصرف سوخت شهری/بزرگراهی/ترکیبی آن به ۱۱.۲/۸.۱/۹.۸ لیتر در هر صد کیلومتر می‌رسد؛ بنابراین اگرچه دوج با افتخار درباره عرضه خودرویی قدرتمند با قیمت زیر ۳۰ هزار دلار صحبت می‌کند اما هورنت GT جزو پرمصرف‌ترین خودروهای کلاس خود است، کلاسی که مشتریانش به شدت به مصرف سوخت خودرو اهمیت می‌دهند.

وقتی بحث رانندگی اسپرت را کنار بگذارید هورنت را خودرویی با نقاط قوت و ضعف هم‌زمان خواهید یافت. صندلی راننده در هر دو مدل پوشش جذابی داشت و از آلکانترا با عناصر قرمز سود می‌برد؛ اما موقعیت نشستن راننده در ارتفاع بالایی قرار دارد و سر راننده نیز شاید تنها چند میلی‌متر با سقف فاصله داشته باشد. در بخش عقب کابین اوضاع بهتر است و از نظر فضای شانه و زانو مشکلی وجود ندارد. البته هورنت از نظر فضای بار قافیه را به رقبایی همچون تویوتا راو ۴ پرایم، فورد اسکیپ PHEV و هوندا CR-V می‌بازد.

کمی هم به کابین بپردازیم که شامل اینترفیس هایی متمایل به سمت راننده است و شبیه نسخه تکامل یافته از طراحی چارجر و چلنجر به نظر می‌رسد. کیفیت متریال بکار رفته در کابین عالی بوده و جزو بهترین‌های کلاس ارزیابی می‌شود. نمایشگر لمسی ۱۰.۳ اینچی نیز عالی کار شده هرچند نرم‌افزار آن جای تعریف زیادی ندارد و با کمی تأخیر کار می‌کند. البته مهندسان دوج قول رفع مشکلات آن تا قبل از عرضه به بازار را داده‌اند. آنچه باعث ناامیدی ماست قیمت دوج هورنت R/T است که خریداران باید ۵۱,۸۳۰ دلار پرداخت کنند. این مبلغ شامل ۴۱,۵۹۰ دلار برای خود خودرو، ۴,۹۰۰ دلار برای پکیج رفاهی شامل صندلی‌های چرمی و گرم‌کن دار، ناوبری، سانروف پانورامیک، سیستم صوتی هارمن کاردون، شارژر بی‌سیم و درب پشتی برقی، ۲,۹۹۵ دلار برای پکیج پیست و ۲,۲۴۵ دلار برای پکیج تکنولوژی و ایمنی است؛ اما تمامی این تجهیزات در هورنت GT که ۱۰ هزار دلار ارزان‌تر هست نیز وجود دارد.

اما مشکل عمیق‌تر به هدف دوج در فروش هورنت به مشتریانی مربوط می‌شود که مطمئن نیستیم واقعاً وجود داشته باشند. حتماً دلیلی وجود دارد که فولکس‌واگن تیگوان GTI یا هوندا CR-V Si تولید نمی‌شود و تویوتا GT راو ۴ جزو آرزوهای ما باقی می‌ماند. طرفداران رانندگی اسپرت به سراغ خودروهای کراس اوور کامپکت نمی‌آیند و خریداران چنین خودروهایی هم به دنبال پرفورمنس نیستند. به همین خاطر است که درباره پاسخ بازار به هورنت نگران هستیم.