به گزارش قطعات خودرو به نقل از سایپانیوز، حالا که برقی شدن خودروها به خودروهای پیکاپ، شاسی بلند [اس.یو.وی] و خودروهای تفریحی [در اصطلاح آر.وی مخفف recreational Vehicles] سرایت پیدا کرده و روند افزایشی به خود گرفته، خانواده ها هم از آن برای ماجراجویی و رفتن به دشت و دمن استفاده می کنند. اما اضطراب پیمایش همچنان بر ماجراجویی در دشت و دمن سایه افکنده چون هیچ کس دوست ندارد در مسیرهای جنگلی یا بیابانی، به دلیل تمام شدن باتری در راه بماند.
مدل های هیبریدی [برقی-بنزینی] قابل شارژ با پریز برق حداقل این امکان را دارد که وقتی باتری خالی شد، باک آن را با بنزین پر کرد و از مخمصه نجات یافت.
جنرال موتورز، فورد، جیپ و ریویان، در تبلیغات مدل های هیبریدی پلاگین [قابل شارژ با پریز] می گویند که با این خودروها می توان هر وقت خواستید به هرکجا که می خواهید بروید.
در هفته ای که گذشت، برند وینباگو Winnebago از نمونه اولیه یک خودروی آر.وی رونمایی کرد که پک باتری 86 کیلوواتی آن استفاده از وسایل برقی داخل آر.وی را ممکن کرده است. پیمایش این ون مخصوص کمپینگ به ازای هر بار شارژ فقط 125 مایل است، بنابراین برای مسافرت های طولانی مناسب نیست.
مرکز خدمات پارک ملی در آمریکا می گوید که در پارک های ملی از جمله یلوستون و یوسمیتی تاکنون 140 جایگاه شارژ خودروهای برقی ایجاد شده است.
برخی از خودروسازان برقی در آمریکا برای تبلیغ برند خود هم که شده، در تفریگاه های مهم و در مسیرهای کوهنوری یا دره نوردی hiking trails با نام و نشان خود جایگاه های شارژ باتری خودرو ایجاد کرده اند.برای مثال ریویان، که اولین وانت برقی را در آمریکا به تولید انبوه رساند در پارک 56 ایالات تنسی و در اوتاه جایگاه شارژ خودروی برقی ایجاد کرده است.
برند جیپ با شرکت الکتریفای آمریکا Electrify America قرار داد منعقد کرده است؛ همان طور که می دانید الکتریفای آمریکا از شرکت هایی است که در توسعه شبکه جایگاه های شارژ خودروهای برقی فعال است. برخی از این ایستگاه های شارژ خودرو، به پنل های خورشیدی مجهز هستند و خودشان با نور خورشید برق را ذخیره می کنند. بر اساس این قرار داد قرار است با برند جیپ در مسیرهای کوهنوردی مثل موآب Moab، بیگ بِر Big Bear و روبیکان تریل Rubicon Trail در کالیفرنیا جایگاه های شارژ خودرو نصب شوند تا برای خودروی هیبریدی پلاگین رانگلر جدید جیپ تبلیغ باشد.
اما مهمترین مشکل این جایگاه ها این است که شارژر آنها سطح2 (240 ولت) است که بسیار کُند عمل می کند. به بیان دقیق تر به ازای هر یک ساعت شارژ در این جایگاه فقط می توان 25 مایل به پیمایش این خودروها افزود. بهترین حالت استفاده از این شارژرها برای کسانی است که شب تا صبح را می مانند و باتری خودرو حداقل 8 ساعت برای پر شدن وقت دارد.
جنرال موتورز برای خودروهای هیدروژنی [پیل سوختی] خود از جایگاه های شارژ قابل حمل جریان مستقیم با سرعت بالا استفاده کرده است که زمان کوتاه تری برای پر شدن باتری خودرو نیاز دارد. اشکال این شارژرهای قابل حمل این است که باید حتماً باک هیدروژن آن همیشه پر باشد. از آن جایی که زیرساخت های جایگاه های سوخت هیدروژن در هیچ جای دنیا گسترش نیافته، سوخت های هیدروژنی و خودروهای پیل سوختی راه بسیار طولانی در پیش دارند، به احتمال زیاد این شیوه به این زودی در بین مردم گسترش پیدا نخواهد کرد. با این حال خودروسازانی مثل جنرال موتورز و تویوتا از همین حالا در فکر روزی هستند که این نوع خودروها گسترش پیدا خواهند کرد.
