خودروهای ناموفق بازار ایران را بشناسید

چری A15 (تیپ۱)

یکی دیگر از خودروهای ناموفق بازار ایران، خودروی چینی چری A15 (تیپ۱) نام دارد که با نام چری ویانا هم در کشور شناخته می‌شود. این خودرو به عنوان یکی از اولین محصولات سدان مدیران خودرو (چری) و پس از ایکس۳۳، دومین محصول چری در بازار ایران بود. چری A15 دارای پیشرانه چهار سیلندر ۱/۶ لیتری (۸ سوپاپ) با قدرتی برابر با ۸۷ اسب بخار و گشتاوری برابر با ۱۳۲ نیوتن‌متر است.

 

 

پس از مدتی با توجه به ظاهر عجیب و قدیمی چری A15، علاقه خریداران به انتخاب این خودرو روزبه‌روز کمتر شده و پس از گذشت چند سال از ذهن‌ها فراموش شد و هم‌اکنون مالکان این خودرو در کنار بازار دسته دوم بسیار بد، برای تهیه لوازم مصرفی نیز با مشکلاتی رو به رو هستند.

 

 

 

سوبارو فارستر

بی‌شک یکی از عجیب‌ترین خودروهایی که نام آن در این فهرست به چشم می‌خورد، سوبارو فارستر است. برند سوبارو در ایران به واسطه نماینده واردکننده خود و عدم سرویس‌دهی، تبلیغات نامناسب و قیمت‌گذاری اشتباه، شکست سنگینی را تجربه کرد و مدل فارستر هم‌اکنون به صورت خیلی محدود در بازار ایران حضور دارد و بازار دست دوم آن نیز اصلا اوضاع جالبی ندارد.

 

 

سوبارو فارستر از پیشرانه چهار سیلندر ۲/۵ لیتری با ۱۶۹ اسب بخار قدرت و ۲۳۵ نیوتن‌متر گشتاور بهره می‌برد.

 

 

 

اپل کورسا دنده‌ای

محصولات برند آلمانی اپل در سرتاسر جهان به عنوان یکی از انتخاب‌های خریداران در رده خودروهای اقتصادی به شمار می‌روند. اما در ایران این مسئله کاملا متفاوت است؛ زیرا اپل کورسا دنده‌ای هرگز نتوانست فروش خوبی را در بازار داخلی کشور به دلیل کم‌کاری نمایندگی خود کسب کند. هم‌اکنون میزان فروش این خودرو در نمونه‌ی دسته دوم بسیار ضعیف و ناامیدکننده است.

 

 

اپل کورسا دارای پیشرانه چهار سیلندر ۱/۴ لیتری (توربوشارژ) با قدرت ۹۹ اسب بخار و گشتاور ۱۳۰ نیوتن‌متر است.

 

 

 

سیتروئن New C5

یکی دیگر از اروپایی‌های موجود در فهرست ناموفق ترین خودروهای بازار ایران، سیتروئن New C5 نام دارد. این سدان خانوادگی نیز همانند جمعی دیگر از خودروها، در بازار ایران نتوانست آن طور که باید و شاید حضور یابد و فروش کمتری را نسبت به رقبای خود در بازار داخلی کشور تجربه کرد.

 

 

هم‌اکنون مالکان این خودروی فرانسوی از کمبود قطعات مصرفی و افت شدید قیمت در بازار دسته دوم ناراضی هستند. سیتروئن New C5 از پیشرانه چهار سیلندر ۲ لیتری با قدرت ۱۴۳ اسب بخار و گشتاور ۲۰۰ نیوتن‌متر بهره می‌برد.

 

 

 

هوندا سیویک

یکی از محصولات باکیفیت و بادوام که در عین تعجب در این فهرست قرار گرفته است، هوندا سیویک نام دارد. این خودرو از پیشرانه چهار سیلندر ۱/۸ لیتری با قدرت ۱۳۹ اسب بخار و گشتاور ۱۷۷ نیوتن‌متر در زیر کاپوت خود بهره می‌برد.

 

 

متاسفانه خودروی خوش‌ساخت و عالی هوندا سیویک به دلیل بروز برخی مشکلات همانند قوانین عجیب گمرکی در رابطه با خودروهای مونتاژ آمریکا و خدمات نامناسب نمایندگی در شهرهای کشور، در بازار داخلی ایران با شکست مواجه شد. هم‌اکنون خرید و فروش این مدل در بازار به سختی صورت گرفته و اغلب مشتریان علاقه‌ای به خرید این خودرو ندارند.

 

 

 

لیفان ۵۲۰

از جمله خودروهای چینی که نام آن در فهرست ناموفق ترین خودروهای بازار ایران به چشم می‌خورد، لیفان ۵۲۰ نام دارد. این مدل در اوایل سال‌های ورود و مونتاژ خود، از فروش نسبتا خوبی برخوردار بود. اما پس از ورود مدل‌های بهتر به بازار داخلی کشور و ایجاد تنوع در خودروهای موجود، این خودرو کم کم به دست فراموشی سپرده شد و هم‌اکنون مالکان این خودرو با مشکلاتی مانند کمبود لوازم مصرفی، خدمات نامناسب برخی نمایندگی‌ها در قبال این خودرو و بازار دسته دوم بسیار بد دسته پنجه نرم می‌کنند.

 

 

لیفان ۵۲۰ دارای پیشرانه چهار سیلندر ۱/۶ لیتری با قدرت ۱۰۶ اسب بخار و گشتاور ۱۳۷ نیوتن‌متر است.

 

 

 

سوزوکی کیزاشی

یکی دیگر از خودروهای ناموفق بازار ایران‌ ، سوزوکی کیزاشی است که در سال ۹۰-۹۱ توسط ایران‌خودرو در فاز اول به کشور وارد شد و قرار بود در فازهای بعدی به صورت مونتاژ داخل، وارد بازار شود. اما با اعمال تحریم‌های آمریکا در سال ۱۳۹۱ این خودرو هم به علت واردات محدود نتوانست به محبوبیت زیادی در ایران برسد. سدان شهری ژاپنی در سال ۲۰۰۹ به بازارهای جهانی معرفی شد. کیزاشی با ظاهر اسپرت و قوای محرکه نسبتا قدرتمند و نیز فضای داخلی مناسب و باکیفیت، سدان مناسبی برای جوانان و حتی خانواده‌ها به شمار می‌رود.

 

 

سوزوکی کیزاشی ایران‌خودرو از پیشرانه ۲/۴ لیتری با ۱۸۵ اسب بخار قدرت و ۲۳۰ نیوتن‌متر گشتاور بهره می‌برد که تمام این قدرت به‌ وسیله‌ی جعبه‌دنده CVT به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. در ابتدا تصور می‌شد که این خودرو به دلیل حجم، قدرت و گشتاور مناسب پیشرانه به فروش خوبی دست یابد. اما به دلیل قیمت‌گذاری غلط نتوانست به تصورات ایران خودرو برسد و پس از چند سال بازار دست دوم کیزاشی بسیار ضعیف و با افت قیمت شدید مواجه شد. همین امر سبب فاصله‌گیری خریداران از خرید این ژاپنی پرقدرت شده است.

 

 

 

پژو ۴۰۷

پژو ۴۰۷ را نیز باید همانند سیتروئن C5، یکی از محصولات فرانسوی با فروش پایین و مشکلات عدیده نامید. زیرا این خودرو با توجه به طراحی ظاهری متوسط و ضعیف، هرگز نتواسنت همانند سایر رقبای خود در کلاس خودروهای سدان خانوادگی متوسط، فروش خوبی را تجربه کند و به سرعت تبدیل به یکی از خودروهای ناموفق بازار ایران شد.

 

 

هم‌اکنون مالکان پژو ۴۰۷ با مشکلاتی همچون کمبود قطعات مصرفی، بازار دسته دوم بسیار بد و افت قیمت بالا مواجه هستند. این خودرو از پیشرانه چهار سیلندر ۲ لیتری با قدرت ۱۴۳ اسب بخار و گشتاور ۲۰۰ نیوتن‌متر بهره می‌برد.

 

 

 

نیسان تیانا

یکی دیگر از خودروهای ناموفق اما با کیفیت بازار ایران نیسان تیانا یا تی‌ینا (Teana) است. نیسان تیانا یک سدان سایز متوسط ژاپنی است که نخستین بار در سال ۲۰۰۳ معرفی شد. مدلی که از آن صحبت می‌کنیم، مربوط به نسل دوم تیانا است که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد و پارس‌خودرو به‌عنوان نماینده نیسان، تصمیم به تولید آن در کشور گرفت.

 

 

پارس‌خودرو نیسان تیانا را به‌عنوان جایگزین ماکسیما وارد بازار کرد که به علت محدود بودن فروش آن و تحریم شدن صنعت خودرو نتوانست خاطرات ماکسیما را زنده نگه دارد و به محبوبیت بالایی برسد.

 

 

پیشرانه نیسان تیانا ۲/۵ لیتر حجم دارد که می‌تواند ۱۸۲ اسب بخار قدرت و ۲۲۸ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند و تمام این قدرت توسط جعبه دنده اتوماتیک CVT به چرخ‌های جلو انتقال می‌یابد. اما این گیربکس ضعف‌هایی مانند گاز هزر خوردن و خراب شدن دارد و همچنین عملکردی کاملا خنثی از خود نشان داده و هیچ هیجانی به هنگام رانندگی از خود بروز نمی‌دهد.

 

 

 

هیوندای i40

شاید باور آن سخت باشد که هیوندای خودرویی را به بازار ایران عرضه کند و این خودرو موفق نشود؛ اما باید بگوییم که هیوندای i40 یکی از خودروهای ناموفق بازار ایران است.

 

 

هیوندای i40 در حقیقت همان النترای کشیده شده است؛ خودرویی که در واقع به ایران آمد تا فاصله بین دو محصول النترا و سوناتا را در بازار پر کند. این خودرو در بازار ایران موفق نبود اما یکی از محصولات پرفروش هیوندای در بازار اروپا است و اگر یک دستگاه هیوندای i40 را با سوناتا یا النترا هم سن و سالش مقایسه کنیم، به‌سادگی متوجه کیفیت بالاتر ساخت i40 و فرسودگی کم‌تر آن درگذر زمان، نسبت به سوناتا و النترا می‌شویم که نشان از بالاتر بودن کیفیت این خودرو دارد.

 

 

هیوندای i40 در دو نوع سدان و استیشن‌واگن تولید می‌شود و هر دو مدل در ایران نیز توسط آسان موتور عرضه‌ شده است که نسخه‌های سدان آن در بازار ایران نسبت به نسخه‌های استیشن‌واگن پرفروش‌تر هستند.

 

 

پیشرانه نصب‌شده روی هر دو مدل، از نوع GDI با حجم ۲ لیتر است که می‌تواند ۱۷۷ اسب بخار قدرت و ۲۱۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. گیربکس نصب‌شده روی هر دو مدل از نوع ۶ سرعته اتوماتیک است که برای این خودرو کافی و مناسب نشان می‌دهد. شاید مهم‌ترین مشکل این خودرو کمیاب بودن قطعات ظاهری آن باشد و با یک تصادف کوچک شما را به دردسر بیاندازد. در مورد قطعات فنی به علت مشترک بودن پیشرانه و سایر قطعات فنی این خودرو با سایر محصولات هیوندای و کیا خیلی مشکل خاصی برای خریدار به وجود نمی‌آورد.

 

 

 

تویوتا سولارا

تویوتا کمری کوپه که در بازار ایران با نام تویوتا سولارا شناخته می‌شود، یکی از خودروهای باکیفیت و خوبی است که به علت ورود محدود این خودرو به بازار ایران نتوانست به موفقیت و فروش بالایی برسد. شاید خیلی از افراد ندانند ‌اصلا چنین محصولی از تویوتا در بازار خودرو کشور عرضه‌ شده است.

 

 

تویوتا سولارا از پیشرانه ۳/۳ لیتری بهره می‌برد که می‌تواند ۲۱۰ اسب بخار قدرت و ۲۹۸ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند و تمام این قدرت به‌ وسیله‌ی گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. پیشرانه و گیربکس می‌توانند شتاب ۷ ثانیه‌ای را برای این خودرو به وجود آورند که عدد بسیار خوبی برای چنین کوپه بزرگی محسوب می‌شود.

 

 

شاید مهم‌ترین مشکل تویوتا سولارا، کمیاب بودن قطعات ظاهری آن باشد و با یک تصادف کوچک شما را به دردسر بیاندازد. در مورد قطعات فنی به علت مشترک بودن پیشرانه و سایر قطعات فنی این خودرو با سایر محصولات تویوتا خیلی مشکل خاصی برای خریدار به وجود نمی‌آورد.

 

 

 

خودروهای ناموفق داخلی

در تمام بازارهای جهان، برخی خودروها با بخت و اقبال خوبی روبه‌رو می‌شوند و به فروش و محبوبیت بسیار بالایی می‌رسند اما در طرف مقابل هستند خودروهایی که کیفیت شاید بسیار بیشتری نسبت به رقبای خود داشته باشند، اما به علت سیاست‌های غلط خودروساز در زمان معرفی، قیمت تمام‌شده یا حتی عدم عرضه منظم آن به بازار باعث شده فروش خوبی را تجربه نکنند.

 

 

دو قطب خودروسازی ایران یعنی سایپا و ایران‌خودرو سالیان متمادی با حمایت دولت در زمینهٔ وضع تعرفه‌ی گمرکی بالا و ممنوعیت واردات خودرو، به تولید محصولات قدیمی خود ادامه داده و مصرف‌کننده‌ی ایرانی نیز مجبور به خرید و استفاده از آن‌ها بود. خودروسازان داخلی هم که زیر چتر حمایتی دولت احساس امنیت کرده و خریداران را نیز در صف خرید خودروهایشان می‌دیدند، هیچ حرکتی در زمینه‌ی به‌سازی یا تولید محصولات جدید نمی‌کردند. در آن سال‌ها خودروهای قدیمی مانند پیکان، رنو ۵، نیسان پاترول و… هم‌چنان با شکل و ظاهر اولیه تولیدشده و در بازار بی‌رقیب ایران می‌تاختند.

 

 

در دههٔ ۸۰ شمسی درهای واردات خودرو باز شد و خودروسازان خصوصی و کوچکی همچون کرمان موتور، زاگرس خودرو، گروه بهمن و… نیز اقدام به مونتاژ محصولات جدید و به‌روزی مانند دوو سی یلو، پروتون ویرا، مزدا ۳۲۳ و… کردند. در نتیجه غول‌های خودروسازی داخلی، رقبای تازه‌نفسی را در مقابل محصولات قدیمی خود دیده و احساس خطر کردند. از سوی دیگر مصرف‌کننده‌ی ایرانی نیز از خودروهای تکراری و قدیمی خسته شده بود.

 

 

به همین دلیل خودروسازان اصلی بازار ایران در آن سال‌ها اقدام به به‌سازی محصولات در حال تولید خود یا ساخت محصولات جدید کردند. این روند تا جایی پیش رفت که در دهه‌ی ۸۰ شاهد عرضه‌ی بیشترین تعداد از خودروهای جدید یا فیس لیفت شده از سوی خودروسازان داخلی هستیم. خودروهایی چون پژو پارس (که البته در سال ۱۳۷۹ به بازار آمد)، پراید ۱۴۱ و سمند LX از جمله‌ی همین محصولات جدید هستند.

 

 

همه‌ی محصولات به‌ اصطلاح جدید عرضه‌شده در آن سال‌ها موفق نبوده و بسیاری از تلاش‌های خودروسازان داخلی جهت عرضه‌ی محصولات جدید با استقبال سرد خریداران و شکست مواجه شدند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به خودروهای ناموفق داخلی که چند سالی بیشتر روی خط تولید باقی نماندند.

 

 

 

سپند ۲ پارس‌خودرو

تولید رنو ۵ در شرکت سایپا از سال ۱۳۵۵ آغاز و در سال ۱۳۷۲ متوقف شد؛ اما پس از چند سال و به دلیل نبود خودرویی ارزان‌قیمت در بازار، سایپا خط تولید رنو ۵ را به پارس‌خودرو منتقل کرده و در سال ۱۳۷۶، رنو ۵ کاملاً ایرانی با نام سپند عرضه شد. سپند در ظاهر هیچ تفاوتی با رنو ۵ نداشت اما به دلیل مشکلات کیفی نتوانست فروش چندان بالایی کسب کند.

 

 

سپس پارس‌خودرو در سال ۱۳۷۸ نمونه‌ای جدید از سپند را با نام سپند ۲ تولید کرد که تغییراتی در چراغ‌ها، جلوپنجره و سپرهای آن ایجاد شده بود. چندی بعد نسخه‌ی اسپرت سپند نیز با نام سپند جوانان به بازار عرضه شد؛ اما این محصولات جدید هم با استقبال روبرو نشده و سرانجام در حالی‌ که پی‌کی  (PK) به‌ عنوان جایگزین سپند به بازار آمده بود، تولید سپند در سال ۱۳۸۲ متوقف شد.

 

سایپا سفری

در سال ۱۳۷۹ سایپا تصمیم گرفت نسخه‌ی استیشنی از پرفروش‌ترین محصول خود یعنی پراید را تولید کند. پراید استیشن که سفری نام‌ گرفته بود، اولین تغییر ایجادشده روی پراید به شمار می‌رفت. پراید سفری در قسمت جلو کاملاً مشابه پراید معمولی بود و فقط در قسمت عقب از چراغ‌های جدیدی بهره می‌برد؛ اما با وجود تبلیغات رسانه‌ای گسترده برای این خودرو و همین‌طور برخورداری از صندوق بار جادار، به دلیل کم طرفدار بودن خودروهای استیشن در ایران، پراید سفری با استقبال سردی مواجه شده و تولید آن چند سال بعد و پس از ساخت تعداد اندکی متوقف شد.

 

 

 

سایپا کاروان

در اوایل دهه‌ی ۸۰ سایپا تصمیم به ساخت خودروی ون با قیمت مناسب گرفت؛ زیرا در این بخش از بازار خودرویی با قیمت مناسب وجود نداشت. ون سایپا، کاروان نام داشت و روی شاسی زامیاد ۲۴ یا همان نیسان وانت جونیور ساخته‌ شده بود. موتور این ون نیز همان پیشرانه‌ی Z۲۴ متعلق به نیسان پاترول بود که با ۲۴۰۰ سی‌سی حجم، ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۹۰ نیوتن‌‌متر گشتاور تولید می‌کرد.

 

 

علاوه بر این، چراغ‌های جلوی کاروان متعلق به میتسوبیشی لنسر بوده و بسیاری از قطعات آن نیز از پراید قرض گرفته‌ شده بود. کاروان که اولین ون ساخت ایران به شمار می‌رفت، مجهز به سه ردیف صندلی بوده و ظرفیت حمل ۷ نفر را داشت. با این‌ حال به دلایلی چون کیفیت ساخت پایین و امکانات رفاهی کم، کاروان به فروش چندانی دست نیافت و پس از چندی با خط تولید خداحافظی کرد.

 

 

 

نیسان سرانزا

در اوایل دهه‌ی ۸۰ پارس‌خودرو اقدام به مونتاژ خودروهای ساخت نیسان با نام‌های رونیز و پیکاپ کرد. رونیز یک شاسی‌بلند با قابلیت‌های آفرود مناسب بود و پیکاپ نیز وانتی بود که در دو نوع تک و دو کابین عرضه می‌شد.

 

 

به دلیل نبود خودروی شاسی‌بلند با قیمت مناسب در آن سال‌ها و همچنین اختلاف قیمت زیاد پیکاپ با رونیز، بسیاری از افراد اقدام به نصب اتاق روی قسمت بار نسخه‌ی دو کابین نیسان پیکاپ کرده و آن را تا حدودی شبیه به مدل‌های شاسی‌بلند می‌کردند. به همین دلیل پارس‌خودرو تصمیم به عرضه‌ی یک شاسی‌بلند سه ردیفه بر اساس نیسان پیکاپ گرفت. این خودرو سرانزا نام گرفت و در سال ۱۳۸۲ به بازار آمد؛ اما به دلیل کیفیت ساخت پایین و ضعف پیشرانه جهت حمل ۷ سرنشین با استقبال بسیار ضعیفی روبرو شده و از خط تولید کنار گذاشته شد.

 

 

 

کیا ریو سایپا

کیا ریو یک سدان شهری جمع‌وجور است که از سال ۱۳۸۴ در سبد محصولات شرکت سایپا قرار گرفت. نسل اول این سدان دوست‌داشتنی که براساس پلتفرم فورد فستیوا (Festiva) طراحی و تولید شده بود، اولین بار در سال ۲۰۰۰ و به عنوان جایگزین مناسب برای پراید در بازار کره جنوبی عرضه شد.

 

 

کیا ریو پس از فروش موفق در سال ۲۰۰۲ تحت فیس‌لیفت قرار گرفت و تغییرات مثبتی را تجربه کرد. نمونه‌‌ای از کیا ریو که در سال ۱۳۸۴ به بازار داخلی عرضه شد، در واقع نمونه فیس‌لیفت نسل اول این خودرو محسوب می‌شود که تنها تا سال ۱۳۹۰ روی خط تولید شرکت سایپا قرار داشت. در سال ۱۳۹۰ پس از مخالفت شرکت کیا با نصب ایربگ روی این خودرو، تولید آن برای همیشه در بازار ایران خاتمه یافت.

 

 

 

پژو ۴۰۵ GLI

پس از ورود پژو ۴۰۵ به بازار ایران، این خودرو به یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین خودروهای ایران تبدیل شد. همین امر موجب شد که ایران‌خودرو محصولات دیگری چون پژو RD و پژو پارس را بر اساس آن تولید کند. این شرکت در سال ۱۳۸۳ نسخه‌ای ارزان‌قیمت از پژو ۴۰۵ GLX را با نام GLI به بازار عرضه کرد. ایران‌خودرو سعی کرده بود با حذف تعدادی از تجهیزات ۴۰۵، قیمت آن را کاهش داده تا قشر کم‌درآمد جامعه را به آن جلب کند.

 

 

در پژو ۴۰۵ GLI تجهیزاتی چون شیشه‌های برقی جلو، آینه‌های جانبی برقی، ریموت کنترل، رنگ‌های متالیک و… حذف‌ شده بود و با قیمت ۱۰ میلیون تومان به فروش می‌رسید که حدود ۲ میلیون تومان کمتر از ۴۰۵ GLX بود؛ اما خریداران همان ۴۰۵ GLX را بر نسخهٔ ارزان‌سازی شده ترجیح دادند و به همین دلیل حدود یک سال بعد تولید پژو ۴۰۵ GLI متوقف شد.

 

 

 

پژو روآ

پژو روآ خودرویی سواری از محصولات شرکت ایران خودرو است. این خودرو بهینه‌سازی شده‌ی پژو آردی، محصول پیشین ایران خودرو بود. ایران خودرو در سال ۱۳۸۵ تولید و عرضه برند به اصطلاح بهبودیافته‌ پژو آردی را تحت عنوان روآ (ROA) با پیشرانه OHV یا همان پیشرانه بهبودیافته‌ی پیکان آغاز کرد. تولید روآ در نیمهٔ سال ۱۳۸۸ متوقف و روآ سال با پیشرانه پایه گازسوز OHVG جایگزین آن شد.

 

 

پژو روآ از همان روزهای نخست برای قشر متوسط جامعه در نظر گرفته شده بود. نیروی محرکه این خودرو پیشرانه پیکان با بهینه‌سازی فنی است. پس از سال ۱۳۸۸ طرح پژو ۴۰۵ معمولی به روآ سال نیز اختصاص یافت که دارای رخ و چهره کامل پژو ۴۰۵ بود و تنها وجه تمایز آن با ۴۰۵ استفاده از سپرهای تک رنگ مشکی برای جلو و عقب بود.

 

 

تولید پژو روآ در ایران خودرو به خاطر مصرف بالای سوخت، مسائل زیست‌ محیطی، ضعف شتاب اولیه پیشرانه و تولید خودرو های جدید متوقف شد. هم‌اکنون مدل وانت روآ با همان پیشرانه بدون توجه به مسائل زیست محیطی و آلایندگی با نام آریسان تولید می‌شود.

 

 

سیتروئن زانتیا ۲

در این فهرست باز هم به شاهکار دیگری از سایپا می‌رسیم. این بار طراحان سایپا زانتیای بخت‌برگشته را به اتاق جراحی برده و آن را مورد فیس لیفت قرار دادند. محصول جراحی‌شده در سال ۱۳۸۷ با نام زانتیا ۲ به بازار آمد. در قسمت جلوی خودرو جلوپنجره و سپر تغییر کرده و چراغ‌ها نیز با الهام از رنو مگان طراحی‌ شده بودند؛ اما در عقب تغییر چندانی ایجاد نشده و فقط قسمت وسط زه روی سپر حذف‌ شده بود. به دلیل طراحی ناهماهنگ، مردم نیز از این زانتیای بدترکیب استقبال نکرده و چندی بعد تولید آن خاتمه یافت.

 

 

 

سمند EL

سمند به‌عنوان اولین خودرو با برند ملی در سال ۱۳۸۰ به بازار آمد و از امکانات مناسبی در زمان خود بهره می‌برد. چندی بعد این خودرو فیس لیفت شده و با نام LX عرضه شد؛ اما ایران‌خودرو در همان سال‌ها تولید نسخه‌ای از سمند را بانام EL و با همان ظاهر سمند اولیه آغاز کرد. در سمند EL که در ابتدا فقط برای استفاده به‌ عنوان تاکسی تولید شده بود، بسیاری از تجهیزات خودرو حذف‌ شدند.

 

 

در سال ۱۳۸۸ ایران‌خودرو تصمیم گرفت سمند EL را به‌عنوان نسخه‌ای ارزان‌قیمت از سمند برای عموم مردم نیز به بازار عرضه کند. این خودرو امکانات کمتری نسبت به سمند LX داشت و با قیمت ۱۳ میلیون تومان عرضه شد؛ اما این خودرو نتوانست نظر خریداران را به خود جلب کند. به همین دلیل چندی بعد تولید سمند EL متوقف‌ شده و سمند SE با ظاهری جدید به‌ عنوان جایگزین آن به بازار آمد.

 

 

 

زامیاد شوکا

شرکت زامیاد که حدود ۴ دهه تولید وانت جونیور را بدون تغییر چندانی ادامه داده بود، در اواسط دهه‌ی ۸۰ تصمیم به ساخت نسخه‌ای جدید بر اساس این وانت گرفت. برای این کار زامیاد از اتاق یکی از وانت‌های تولیدی شرکت چینی Foday بهره برد و آن را روی شاسی جونیور نصب کرد. این وانت جدید شوکا نام‌ گرفته و با قیمت و تجهیزات بیشتری به بازار عرضه شد. ولی با وجود برخی تغییرات مثبت، خریداران از شوکا استقبال چندانی نکرده و تولید این وانت به پایان رسید.