به گزارش قطعات خودرو به نقل از پدال، هرچند چنین چیزی در صنعت خودروی ما به یک سنت تبدیل شده است و تولید یک خودرو به مدت کمتر از یک دهه امری غیرعادی خواهد بود! مثال‌های بارز آن نیز در همین مقاله خدمت شما عزیزان تقدیم خواهد شد. خودروسازان مطرح جهانی پلتفرم‌های خود را بازنگری می‌کنند تا از جدیدترین تکنولوژی‌ها و متریال سبک‌وزن استفاده کنند و بتوانند محصولی جدید را به منظور جلب نظر خریداران تولید نمایند؛ اما این مقاله می‌خواهد درست روی نقطه مقابل دست بگذارد و خودروهای رکورددار را معرفی کند که رکورد حضور در خط تولید را داشته‌اند. فولکس‌واگن تولید بیتل دوباره متولد شده را در سال ۲۰۱۹ متوقف کرد، خودرویی که عمری بسیار طولانی داشت. ما در این مقاله بازماندگان و فسیل‌های صنعت خودرو را خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم. این لیست با خودرویی که مدت مونتاژ کمتری داشته شروع می‌شود و به خودرویی با بالاترین عمر تولید می‌رسد. هم‌اکنون قسمت پایانی این مقاله را از نظر می‌گذرانید.
لندروور ۹۰/۱۱۰/دیفندر (سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۶) – سی‌وسه سال
ریشه‌های اولیه دیفندر به اولین لندروور تولیدی در سال ۱۹۴۸ بازمی‌گردد. آفرودرهای نمادین این شرکت با نام های ۹۰ و ۱۱۰ و به منظور جایگزینی با سری III معرفی شدند. این خودروها دارای طراحی نام‌آشنا، سیستم چهار چرخ محرک و برخی ویژگی‌های رفاهی بیشتر بودند. لندروور ۹۰ و ۱۱۰ بدون اینکه قابلیت خارج از جاده خود را قربانی کنند کاربردهای فراوانی داشتند. قانون تنها مانعی است که دیفندر نمی‌تواند آن را بکسل کند یا از کنارش بگذرد! تولید این خودرو اوایل سال ۲۰۱۶ به خاطر قوانین سخت‌گیرانه و هزینه زیاد بهینه‌سازی طراحی دیفندر خاتمه یافت. شایعاتی درباره ادامه تولید این خودرو وجود داشت که البته درست نبودند و دیفندر هم‌اکنون در موزه خودرویی قرار دارد. نسل جدید این خودرو موفقیت‌های فراوانی را کسب کرده است.
ماروتی سوزوکی جیپسی (سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۹) – سی‌وسه سال
این وانت ریزه‌میزه ساخت هند از جیمنی SJ40 جیپ که اولین بار در سال ۱۹۸۲ تولید شده بود الهام گرفته است. جیپسی دارای ماهیت همه‌جاروی جیمنی است و در هند به عنوان خودروی پلیس و ارتش محبوبیت زیادی دارد. از نظر تجهیزات رفاهی و ایمنی نباید انتظار خاصی داشته باشید. جیپسی در ابتدا با پیشرانه ۱ لیتری ۴۵ اسبی تولید شد اما نسخه ۱.۳ لیتری ۶۰ اسب بخاری آن با نام جیپسی کینگ نیز در سال ۱۹۹۶ از راه رسید. در سال ۲۰۰۰ نیز نسخه انژکتوری ۸۰ اسب بخاری آن تولید شد. تولید این خودرو همین چند سال پیش و پس از تصویب قوانین تصادف جدید و الزام نصب کیسه‌های هوا و ترمز ضد قفل متوقف شد. ارتش هند نیز شروع به خرید محصولات بزرگ‌تر و مدرن‌تر سافاری استورم از تاتا کرد.
پژو ۴۰۵ (سال ۱۹۸۷ تا حال حاضر) – سی‌وپنج سال و هنوز ادامه دارد!
پژو ۴۰۵ را بیشتر باید خودرویی جهانی دانست تا اروپایی! از آغازی نه چندان راضی کننده در فرانسه گرفته تا حضور ناموفق در آمریکا و البته ادامه تولید در ایران با اشکال گوناگون، ۴۰۵ داستان پر فراز و نشیبی داشته است. این خودرو آخرین محصول فرانسوی ها در آمریکا بود. پژو اما در ایران سرنوشت بسیار بهتری داشت و ۴۰۵ که توسط پینین فارینا طراحی شده و عنوان خودروی سال اروپا را نیز کسب کرده بود به فروش بالایی رسید. نکته جالب اینکه ایران‌خودرو در برهه‌ای از زمان ۴۰۵ را با پیشرانه پیکان و با نام آردی و روا نیز به فروش رساند. تولید ۴۰۵ اگرچه برای خریداران شخصی متوقف شده اما همچنان در خدمت بخش تاکسیرانی است و البته نسخه فیس لیفت آن یعنی پژو ۴۰۵ SLX با پیشرانه TU5 همچنان عرضه می‌شود. احتمالاً این خودرو نیز همانند ۲۰۶ بتواند رکورددار این لیست در سال‌های آینده باشد.
تویوتا لندکروزر سری ۷۰ (سال ۱۹۸۴ تا حال حاضر) – سی‌وهشت سال و هنوز ادامه دارد!
برخلاف لندروور که تولید دیفندر را در سال ۲۰۱۶ متوقف کرد تویوتا همچنان لندکروزر سری ۷۰ را روی خط تولید نگه داشته است و البته تولید آن را از نظر اقتصادی موجه می‌داند. این خودرو محبوبیت فوق‌العاده‌ای در اکثر نقاط جهان دارد و تقاضا برای نسخه ۸ سیلندر توربودیزل آن بیش از هر زمان دیگری است. سری ۷۰ به‌صورت وانت دو و چهار درب و شاسی‌بلند دو و چهار درب تولید می‌شود. قدبلند محبوب تویوتا در پرتقال و برای صادرات به کشورهای مختلف که عمدتاً آفریقایی هستند مونتاژ می‌شود.
فولکس‌واگن گلف نسل اول (سال ۱۹۷۴ تا ۲۰۰۹) – سی‌وپنج سال
بخش آفریقای جنوبی فولکس‌واگن تصمیم گرفت تولید اولین نسل گلف را به عنوان جایگزین ارزان‌تر و کوچک‌تر دومین نسل این خودرو ادامه دارد و به همین خاطر دو نسل هاچبک مشهور ژرمن‌ها را در کنار یکدیگر تولید کرد. بخش بازاریابی فولکس‌واگن در آفریقا نام اولین نسل گلف را به سیتی گلف تغییر داد تا آن را از نسل جدید متمایز کند. این خودرو تنها به‌صورت پنج درب عرضه شد و نمونه‌های اولیه فقط با رنگ‌های قرمز، زرد و آبی تولید شدند. سیتی گلف چندین بار به‌روزرسانی شد هرچند شکل اصلی آن همان چیزی بود که سال‌ها قبل‌تر دیده بودیم.
بریستول ۶۰۳ (سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۱) – سی‌وپنج سال
بریستول ۶۰۳ ترکیبی از ظرافت بریتانیایی و عضلات آمریکایی بود. این کوپه بازار محدودی داشت اما درحالی‌که بسیار از رقبا خط تولید را برای همیشه ترک کرده بودند این خودرو همچنان تولید می‌شد. بریستول در سال ۲۰۱۱ این خودرو را راهی موزه کرد. این خودروساز هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی برای بازگشت با یک رودستر رترو به نام بولت است هرچند فعلاً خبر خاصی از آن در دست نیست. نکته جالب اینکه بریستول چراغ‌های ۶۰۳ را از خودروهای مختلفی گرفت. دومین نسل فولکس‌واگن شیروکو، بدفورد CF2، اوپل سناتور B و آئودی A4 آوانت چراغ‌های خود را به این کوپه بزرگ اهدا کردند تا در طول این سال‌ها چهره‌ای به‌روزتر داشته باشد.
رنو ۱۲ (سال ۱۹۶۹ تا ۲۰۰۶) – سی‌وهفت سال
مدیران رنو اعتقاد داشتند ۱۲ به یک خودروی جهانی واقعی تبدیل خواهد شد و در سراسر جهان به فروش خواهد رفت. پیش‌بینی‌های مدیران این برند به‌طور سورپرایز کننده‌ای درست بود. بازارهای اصلی رنو ۱۲ در اروپای غربی بودند اما این خودرو در اروپای شرقی، آمریکا و استرالیا نیز عرضه شد. نکته مهم اینکه رنو ۱۲ پایه و اساس برند داچیا را برای سال‌های زیادی تشکیل داد. تولید رنو ۱۲ در رومانی به مدت ۲۶ سال پس از توقف در فرانسه ادامه یافت. این خودرو به شکل‌های مختلفی از جمله کوپه اسپرت با نام ۱۴۱۰، یک لیفت بک با نام ۱۳۲۰ و وانت دو یا چهار درب ادامه یافت. نسل اول داچیا لوگان سرانجام به عنوان گزینه‌ای پایه و ارزان جانشین رنو ۱۲ شد.
مرسدس بنز G کلاس (سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۷) – سی‌وهشت سال
مرسدس بنز G کلاس معادل خودرویی رویای آمریکایی است و مرزها و کلاس‌های اجتماعی را درنوردیده است. این خودرو از یک آفرودر سرسخت به یکی از گران‌ترین اعضای خانواده مرسدس بدل شده و می‌توان آن را مترادف اشرافیت، پرفورمنس و انحطاط بی‌شرمانه دانست. خودروی موردبحث در سال ۲۰۱۷ با خط تولید وداع کرد و نسل جدید آن اگرچه از نظر ظاهری تغییر زیادی نداشته اما به کابینی مدرن‌تر و تکنولوژی‌های روز مجهز شده است. در آینده نزدیک نیز نسخه تمام الکتریکی G کلاس معرفی خواهد شد.
پژو ۵۰۴ (سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۶) – سی‌وهشت سال
پس از کسب جایزه خودروی سال اروپا در سال ۱۹۶۹، پژو ۵۰۴ راه پدر خود را در ارائه محصولی بادوام برای بازارهای نوظهور طی کرد. این خودرو در بخش‌هایی از آفریقا با عنوان پادشاه جاده شناخته می‌شود. مدل‌های مختلف ۵۰۴ با بدنه‌ی سدان، استیشن و حتی وانت، در آرژانتین و چین تولید شد و حتی کشور نیجریه تا سال ۲۰۰۶ به تولید نسخه به‌روزتر آن ادامه داد. محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور اسبق ایران در سال ۲۰۱۰ پژو ۵۰۴ مدل ۱۹۷۷ خودش را حراج کرد و این خودرو با قیمت ۲.۵ میلیون دلار به فروش رفت تا یکی از گران‌ترین پژوهای تاریخ لقب گیرد. عواید حاصل از فروش این خودرو به ساخت خانه برای افراد کم‌درآمد اختصاص پیدا کرد.
پیکان یا هیلمن هانتر (سال ۱۹۶۶ تا ۲۰۰۵) – سی‌ونه سال
هانتر یا پیکان خودمان اولین بار توسط گروه روتس در سال ۱۹۶۶ تولید و به یکی از پرفروش‌ترین خودروهای بریتانیا در طول ۱۳ سال عمر خود در این کشور بدل شد. البته این خودرو امروز در بریتانیا کاملاً فراموش شده است اما اندکی پس از تولید نسخه‌های اولیه، ایران‌خودرو با امضای قراردادی آن را به کشور آورد. همان‌گونه که می‌دانید هیلمن هانتر در کشورمان با نام پیکان عرضه و سریعاً به خودروی ملی ایرانیان تبدیل شد. پیکان هزینه‌های نگهداری کمی داشت و به عنوان خودروی تاکسی انجام‌وظیفه می‌کرد. این خودرو در مقطعی نیز با پیشرانه پژو ۵۰۴ مونتاژ شد. پیکان در سال ۸۴ برای همیشه با خط تولید خداحافظی کرد اما ظاهراً پیشرانه آن قصد خداحافظی ندارد زیرا تا سال‌ها بعد در دل پیکان وانت قرار داشت و هم‌اکنون نیز آریسان از آن استفاده می‌کند!
مینی (سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۰) – چهل‌ویک سال
با تولید ۵.۳ میلیون دستگاهی، نسل اول مینی معادل گروه موسیقی بیتلز در صنعت خودروی بریتانیاست. فرایند طراحی اولیه تا تولید این خودرو فقط ۲۷ ماه طول کشید. قرار دادن چهار نفر در کابین یک خودروی کوچک کار آسانی نیست اما خلاقانه‌ترین ویژگی آن زیر کاپوت قرار داشت. کمپانی بریتیش موتور یک پیشرانه ۴ سیلندر آب‌خنک را به‌صورت عرضی و به همراه گیربکس ۴ سرعته دستی در این خودرو نصب کرد و همین طراحی باعث شد نیازی به فضای زیاد نباشد. مینی خودروهای شهری و سوپرکارهای زیادی را تحت تأثیر قرا داد. زمانی که لامبورگینی نتوانست پیشرانه ۱۲ سیلندر ۴ لیتری را در پشت بخش سرنشینان میورا قرار دهد یکی از مهندسان شرکت نگاهی به زیر کاپوت مینی انداخت تا از آن الهام بگیرد.
سیتروئن ۲CV دایان/ ژیان (سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۹۰) – چهل‌ودو سال
دیکشنری آکسفورد می‌تواند از تصویر سیتروئن ۲CV یا ژیان به عنوان تعریف واژه “نابهنگام” استفاده کند. این حلزون کوچک چندین دهه زنده ماند و به موفقیت فوق‌العاده‌ای رسید. رمز طول عمر بالای ژیان سادگی محض آن بود. تمامی قطعات این خودرو از فلسفه ترجیح عملکرد نسبت به طراحی سود می‌بردند. ۲CV یکی از معدود خودروهای بی‌تکلف بود و چیزی برای اثبات نداشت. سیتروئن ۵.۱ میلیون دستگاه از این خودرو شامل ۱.۲ میلیون نسخه ون را تولید کرد. زمانی که مدل‌های مشتق شده از ۲CV همچون سری آمی، دایان و مهاری را در نظر بگیرید میزان تولید این خودرو به بیش از ۹ میلیون دستگاه خواهد رسید.
واز ۲۱۲۱/لادا نیوا/لادا ۴×۴ (سال ۱۹۷۷ تا حال حاضر) – چهل‌وپنج سال و هنوز ادامه دارد!
لادا نیوا برای پاسخ به تقاضای تولید یک خودروی خشن و توانا در خارج از جاده عرضه شد. اگرچه این خودرو از برخی قطعات مشترک با ۲۱۰۱ سود می‌برد اما به‌طور کامل در روسیه طراحی شد. نیوا یک خودروی سبک، جمع‌وجور و ارزان‌قیمت بود که در یک شب گل کرد و بیش از تمامی محصولات لادا صادر شد. لادا با کیفیت شناخته نمی‌شود اما نیوا چندین دهه زنده مانده و دلیل آن دوام بالای این خودروست. تولید آن هنوز هم ادامه دارد و برای سال ۲۰۲۰ به‌روزرسانی ملایمی را تجربه کرده است. البته پایان عمر نیوا نزدیک خواهد بود زیرا انتظار می‌رود نسل جدید آن در سال ۲۰۲۵ از راه برسد.
هندوستان آمباسادور (سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۰۷) – چهل‌ونه سال
شرکت هندوستان موتورز خودروی آمباسادور را پس از خرید حق مونتاژ موریس آکسفورد سری III تولید کرد. فکر نمی‌کنیم هر فردی که در عقد این قرارداد حضور داشت فکرش را می‌کرد که خودروی شکل گرفته بر اساس آکسفورد حدود نیم‌قرن زنده بماند! آمباسادور در طول عمر خود تغییر چندانی نداشت و تنها در سال ۲۰۰۴ بود که مدل آویگو با ظاهری بهتر معرفی شد. پژو مبلغ ۱۰ میلیون پوند برای برند آمباسادور در سال ۲۰۱۷ پرداخت کرد تا بتواند پس از غیبتی ۲۳ ساله به بازار خودروی هند بازگردد.
مورگان ۴/۴ (سال ۱۹۵۵ تا ۲۰۱۹) – شصت‌وچهار سال
قوانین اصلی تکامل صنعت خودرو به مورگان گوشزد کردند خودروی ۴/۴ باید در دهه ۶۰ میلادی از رده خارج و نسل جدید آن معرفی شود اما این خودروساز بریتانیایی همه‌چیز را نادیده گرفت و آن را مدت زیادی تولید کرد. اگرچه این خودرو در طول عمر خود تغییراتی را داشته است اما پایه و اساسش به همان دهه ۵۰ میلادی بازمی‌گردد. ۴/۴ از زمان عرضه با پیشرانه‌های فورد در دسترس بود اما به مدت محدودی نیز با پیشرانه ۴ سیلندر فیات تولید شد.
فولکس‌واگن تایپ ۲ (سال ۱۹۴۹ تا ۲۰۱۳) – شصت‌وچهار سال
این خودرو که با نام های باس یا کومبی نیز شناخته می‌شود زمانی متولد شد که وارد کننده هلندی این برند درخواست توزیع پلات واگن مورد استفاده از حمل قطعات اطراف کارخانه ولفسبورگ را داشت. اروپایی‌ها برای کار از اتوبوس استفاده می‌کردند درحالی‌که آمریکایی‌ها نسخه‌های کمپر را دوست داشتند. خودروی کاراول یا ترانسپورتر جایگزین هر دو نسخه شد اما تولید آن در بازارهای آمریکای لاتین همچون مکزیک و برزیل ادامه یافت. در سال‌های بعد این خودرو بجای پیشرانه ۴ سیلندر هوا خنک از نسخه ۷۹ اسبی آب‌خنک سود برد. مدل‌های آب‌خنک دارای رادیاتور در بخش جلو بودند. نسخه ون این خودرو حتی تا چند سال پیش در برزیل به فروش می‌رفت اما فولکس‌واگن ترجیح داد بجای نصب کیسه هوا و ترمز ضد قفل روی آن تولیدش را خاتمه دهد. ۶۰۰ دستگاه آخر تولیدی با نسخه سفارشی لست ادیشن عرضه شدند و فقط مختص بازار برزیل بودند. در کل بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از تایپ ۲ تولید شد.
فولکس‌واگن بیتل (سال ۱۹۳۸ تا ۲۰۰۳) – شصت‌وپنج سال
و بالاخره به فسیل صنعت خودرو می‌رسیم… فولکس‌واگن بیتل! محبوبیت این خودرو چیزی فراتر از جذابیت‌های خودروهای کلاسیک است. بیتل در همه جای دنیا یک نماد بوده و به اندازه لوگوی کوکاکولا شناخته شده است. میراث بیتل غیرمنتظره بود. فولکس‌واگن فقط نیازمند روی ریل انداختن اقتصاد آلمان بود. بیتل از دل جنگ جهانی دوم بیرون آمد. این خودرو پس از جنگ تقریباً بریتانیایی یا آمریکایی شد اما هیچ‌یک از خودروسازان بریتانیایی خواهان بیتل نبودند و فورد نیز علاقه‌ای به آن نشان نداد. مقامات بریتانیایی می‌گفتند این خودرو نیازهای فنی اساسی یک خودرو را برآورده نمی‌کند و برای یک خریدار متوسط کاملاً غیر جذاب است؛ اما بیتل دوباره روی پای خود ایستاد و به یکی از محبوبیت ترین خودروها تبدیل شد. تولید این خودرو در سال ۲۰۰۳ و با نسخه سفارشی اولتیما ادیشن در مکزیک به پایان رسید. بیش از ۲۱ میلیون دستگاه از بیتل در حدود ۱۵ کشور تولید شد.
مهمان قابل‌احترام: نیسان وانت آبی (سال ۱۹۷۰ تا حال حاضر) – پنجاه‌ودو سال و هنوز هم ادامه دارد!
نیسان وانت یا همان زامیاد ۲۴ مشهور که می‌شناسیم در سال ۱۳۴۹ شمسی روانه بازار کشورمان شد. این خودرو با نام اصلی جونیور شناخته می‌شد. وانت‌های جونیور نیسان از سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۸۲ تولید شدند و سه نسل از آن‌ها وجود داشت که سومین و آخرین نسلش همچنان با قیمت‌های نجومی در کشورمان عرضه می‌شود. این خودرو با پیشرانه‌های دوگانه‌سوز و دیزلی نیز تولید شد و زامیاد اخیراً با همکاری شرکت‌های چینی اقدام به تولید نسخه‌های متنوع از آن با نام پادرا و پادرا پلاس کرده است. این مدل‌ها اگرچه ظاهر متفاوت و امکانات بیشتری دارند اما از همان شاسی و پیشرانه نیسان قدیمی استفاده می‌کنند و جالب اینکه محبوبیت نمونه اصلی را نیز ندارند. اگرچه وضعیت بخش وانت‌های کشور بسیار تأسف‌بار بوده و گزینه‌های قابل‌اعتنا و مدرنی برای باربری وجود ندارند اما نیسان وانت آبی خودمان حداقل از ظرفیت بارکشی مناسب برخوردار است و نان‌آور خانواده‌های زیادی به شما می‌رود.
