خیلی ساده و بدیهی است وقتی شما می خواهید کالایی را به فروش برسانید باید براساس ارزش مبادله ای آن در لحظه و مکان عمل کنید.
واژه قیمت تمام شده فقط برای صاحب کالا مهم است. بازار به نرخ روز توجه می کند و این اصلی است که نباید توسط هیچ کس دستکاری شود.
حالا اگرعرضه کننده به هر روشی بتواند یا مجبور شود؛ بجای ارزش مبادله ای با نرخی غیراز مکانیزم های بازار کالای خود رابه فروش برساند.اولین بازنده خود اوست. فرقی هم نمی کند که این نرخ بالاتر یا پائین تر از قیمت بازار باشد.
در موضوع قیمت گذاری خودرو ما باهمین مسئله مواجه هستیم. تولید کننده خودرو می گوید: شما هزینه های مرا حساب کنید + سود منصفانه و قیمت خودرو را برای تحویل به تقاضا کننده تعیین کنید.
سیاست‌گذار یا کسانی که دستی بر آتش دارند می گویند: خوب ممکن است خودروساز هزینه های اضافی اعلام کند یا هزینه های بی مورد انجام داده باشد.پس ما خودمان قیمت تمام شده را حساب می کنیم،…
ازطرف دیگر بازار خودرو در ایران با توجه به ممنوعیت واردات انحصاری است و این می تواند موجب سوء استفاده خودروسازان گردد. پس مرجع تعیین قیمت باید بی طرف باشد.
این قصه، شده غصه خودروسازان با ضرر انباشته 80 هزارمیلیارد تومانی، قطعه سازان با مطالبات معوق 18 هزار میلیارد تومانی، کاهش تولید خودرو(با وجود ظرفیت نزدیک به 2 میلیون دستگاه خودرو که هنوز به این عدد نزدیک هم نشده ایم. براساس سند تحول صنعت خودرو در سال 1404 باید 3 میلیون خودرو در کشور تولید شود)، تعطیلی واحدهای قطعه سازی، بیکاری کارگران، افزایش معوقات بانکی و بدهکاران بیمه ای و مالیاتی
از آن طرف ماجرا خودرو پس از گردش در بازار خودرو با قیمتی بسیار بالاتر از آنچه خودروساز مایل است به دست متقاضایان نهایی برساند، توسط شبکه ای مخرب به فروش می رسد.
راه حل:
بسیار آسان و ساده است. خودروسازبه قیمت حاشیه بازار خودروی خود را بفروشد. اگر نهادهای نظارتی تشخیص اجحاف دادند. ورود کنند. تذکربدهند، تنبیه و جریمه کنند. اگر نشد واردات را به صورت محدود آزاد کنند تا خودروساز خود را چابک و قابل رقابت کند.
البته باید برای قطعه سازان و خودروسازان شرایط بهینه تولید درهمه زمینه ها را نیز فراهم کرد. تامین مواد اولیه، نقدینگی، نیروی انسانی متخصص، تامین تجهیزات و امکان دستیابی به فن‌آوری های پیش رفته و…
تامین این شرایط و امکانات هم باید در یک چرخه سالم اتفاق بیافتد والّا صنایع بالادستی و زیر ساختی دچار مشکل می شوند.
آشتی با مردم
مسلم است ایرانیان مایل هستند خودروی ایرانی سوار شوند به شرط این که بدانند با این کار اقتصاد ملی تقویت می شود و تولید ثروت برای کشور اتفاق می افتد. فرد یا افراد خاصی ویژه خواری نمی کنند. برای این هدف باید شفاف سازی کرد. خیلی زیاد باید اطلاع رسانی شود. آن قدر که گذشته و خاطره بد از بین برود. رسانه ملی باید بدون گرفتن ریالی شروع کند به اطلاع رسانی بی طرفانه و واقع گرایانه، ضعف و قوت ها را بگوید و مردم را امیدوار کند. خودروسازان نیز باید بیشتر سهام خود را به افراد حقیقی واگذار کنند. بلوک های قدرتمند نباید حداکثر بیش از 5 گروه را در میان سهام داران تشکیل دهند.
